مردم بلوچ و بە ویژە زنان در پاکستان، در اعتراض به نسل‌کشی و ناپدید شدن قهری مردم بلوچ توسط دولت پاکستان، دست به اعتراضات و راهپیمایی‌های هزاران نفره زده‌اند.
به گزارش کولبرنیوز، هفته‌هاست که زنان و مردان معترض بلوچ و صدها تن از خانوادەهای دادخواه در ایالت بلوچستان، در جنوب غربی کشور پاکستان، در اعتراض به نسل‌کشی و ناپدید شدن قهری مردم بلوچ توسط نهاهای امنیتی پاکستان، دست بە اعتراضات و راهپیمایی‌های هزاران نفره به رهبری دکتر ماهرنگ بلوچ، یکی از فعالین شناختە شدە زن بلوچ زدەاند.
این راهپیمایی طولانی که بیش از ١٦٠٠ کیلومتر را در بر می‌گیرد، توسط کمیته بلوچ (BYC) و دکتر مهرنگ بلوچ سازماندهی شد و از ناحیه تربت در استان بلوچستان، جنوب غربی پاکستان آغاز و مناطق مختلف بلوچستان و پنجاب را طی کرد و پس از رسیدن به اسلام آباد با خشونت شدیدی از جمله ضرب و شتم، دستگیری گستردە، گاز اشک آور و ماشین‌های آب پرفشار پلیس و نیروهای نظامی پاکستان مواجه شد.
پلیس اسلام‌آباد، در بیست و هشتمین روز این جنبش گستردە علیه نسل‌کشی مردم بلوچ، صدها تن از زنان و مردان معترض از جملە مهرنگ بلوچ را کە بە اسلام‌آباد رسیدە بودند با توسل بە خشونت بازداشت کرد و پس از ساعت‌ها اذیت و آزار و شکنجه برخی از زنان و کودکان را آزاد کرد. با اینحال گفتە می‌شود همچنان بیش از ٢٠٠ تن از مردان در بازداشت باقی مانده‌اند.
آنچە کە در مورد این اعتراضات قابل توجە است، مشارکت گستردە زنان، از جمله رهبری آن است. مهرنگ بلوچ قبل از دستگیری در گفتگویی گفتە بود: “ما راهپیمایی خود را از ٢٦ روز پیش آغاز کردیم. ما صدها و هزاران مادر، خواهر و دختر مردانی هستیم که ناپدید یا کشته شدند. مقامات هر کاری برای متوقف کردن ما انجام خواهند داد، اما ما متوقف نمی‌شویم.”
لازم بە ذکر است، جرقە این اعتراضات، پس از قتل «بالاچ مولا بخش» جوان ۲۴ ساله بلوچ در تاریخ ۲۳ نوامبر زدە شد. پلیس ضد ترور پاکستان در تاریخ ۲۹ اکتبر بالاچ را در مقابل منزل شخصی‌اش ربوده و نهایتا در تاریخ ۲۳ نوامبر، یک روز قبل از به اجرا گذاشتن قرار وثیقه وی، از کشته شدن بالاچ در حین درگیری با پلیس خبر دادند. ادعایی که خانواده بالاچ و مردم بلوچ رد کرده و قتل وی را یک قتل حکومتی و در ادامه بازداشت و کشتارهای فراقضایی گذشتە می‌دانند.
ناپدید شدن قهری در بلوچستان، به دستگیری‌های اعلام نشده‌ای اشاره دارد که توسط سرویس‌های اطلاعاتی پاکستان انجام شدە است، که توسط دادگاه قابل ردیابی نیست و قربانیان آن شامل کارگران سیاسی، روزنامه‌نگاران معترض، فعالان حقوق بشر، دانشجویان ودیگر شهروندان می‌شود. این اصطلاح از اوایل سال ٢٠٠٠ در جامعەی افغانستان مطرح شدە و در طول این سال‌ها، بسیاری از شهروندان بلوچ خصوصا زنان، به دنبال عدالت برای عزیزان مفقود شده خود و جلب توجه جهانی به این موضوع دست بە حرکت‌های اعتراضی زدەاند کە از جملە می‌توان بە راهپیمایی طولانی از کویته، مرکز استان بلوچستان، به اسلام‌آباد در سال ٢٠٠٤، اشارە کرد.
