جنبش خانواده‌های دادخواه با محوریت مادران در کوردستان و ایران در حال رشدی چشم‌گیر می‌باشد. خانواده‌های جانیاختگان انقلاب ژینا در ادامه مبارزات مادران پیشمرگ و جانباختگان در کوردستان، مادران خاوران، مادران پارک لاله، مادران ٩٨ و سایر دادخواهان روز به روز به هم نزدیک‌تر شده و سنت‌های جدید می‌آفرینند. نگاهی به اخبار روزانه چند روز اخیر این واقعیت را تایید می‌کند.روز سه شنبه ١۶ خردادماه ۱۴۰۲، خانواده دو تن از جانباختگان انقلاب ژینا، زنده‌یادان سید جواد موسوی و احمد شکرالهی در شهر آمل، به همراه شماری از آزادی‌خواهان آن شهر به خانواده جاوید نام محمدحسن ترکمان سرزده و جملگی بر سر مزار آن جانباخته راه انقلاب ژینا حاضر گردیدند. شرکت کنندگان پس از تازه کردن پیمان با اهداف انقلابی فرزندانشان متعهد شدند در مبارزه برای تحقق دادخواهی متحد باقی بمانند. روز ١۵ خردادماه ۱۴۰۲،جمعی از خانواده‌های دادخواه و دوستداران آن‌ها در کرج بر سرمزار عزیزانشان سپهر اعظمی و سیاوش محمودی گرد آمده، سخنان خامنه‌ای بر سر قبر خمینی در روز پیش را به سُخره گرفته و با آرمان فرزندان خود، یعنی سرنگونی رژیم پیمان تازه کردند. روز ١٣ خردادماه ۱۴۰۲، مادران دادخواه و جمعی از مردم آزاده در شهرهای سنندج، سقز، بوکان و پیرانشهر مزار جانباختگان انقلاب ژینا را گلباران کردند. روز ۵ خردادماه ۱۴۰۲،خانواده‌های جانباختگان انقلاب ژینا در سنندج، کامیاران، دهگلان و دیواندره بر سر مزار زنده‌یادان فواد محمدی و برهان کرمی در کامیاران گرد آمده و با همدیگر پیمان تازه کردند که ادامه دهنده راه جانباختگان باشند.جمهوری اسلامی با تهدید، تطمیع و سرکوب تلاش کرده تا این جنبش را ضعیف و حتی نابود سازد، اما همیشه از اقداماتش نتیجه عکس گرفته است. حمله ماموران رژیم به اعضای خانواده دادخواهِ هومن عبدالهی، جوان معترضی که در ١۶ آذرماه ۱۴۰۱ بر اثر اصابت گلوله به سینه و ضرب و شتم شدید جانباخت، و دستگیری ۸ فعال کارگری و مدنی، که برای ابراز همدردی به منزل آن‌ها رفته بودند، جز تقویت مقاومت و ازدیاد خشم و نفرت علیه جانیان حاکم نتیجه دیگری در بر نداشت. کاربدستان رژیم همزمان تاکتیک تطمیع خانواده‌های جانباخته را ادامه داده‌اند و برای خود رسوایی بیشتر خریده‌اند. روز ١۶ خردادماه ۱۴۰۲،خبر رسید که مادر زنده‌یاد آرام حبیبی، که در آبان‌ماه ١۴٠١ با شلیک تیر جنگی مزدوران به سرش در اعتراضات مردم سنندج جانباخت، هرگونه پیشنهاد پرداخت دیه جهت سکوت در مقابل خون فرزندش را رد کرد. او در پیامی که منتشر کرد گفت: بە نام “ژن، ژیان، آزادی” من مادر آرام حبیبی اعلام می‌دارم، هیچ ثروت و مقامی قابل مقایسە با خواستە آزادی کە فرزندم داشت، نیست و من پای دادخواهی خود برای گرفتن حق خون بە ناحق ریختە شدە فرزندم استوار ایستادەام”. قبل از کلثوم، مادر جوانِ جانباخته آرام، چندین خانواده دادخواه در بوکان به طور دسته جمعی پیام مشابهی را منتشر کرده و به مزدوران رژیم اعلام کرده بودند که به هیچ قیمتی از دادخواهی دست نخواهند کشید.جنبش خانواده‌های دادخواه با محوریت مادران، هم‌چون نافرمانی مدنی زنان در مقابل پوشش اسلامی و حجاب اجباری یکی از جلوه‌های درخشان انقلاب ژینا است که نقشی برجسته در سرنگونی جمهوری اسلامی بازی خواهند کرد. در تاریخ معاصر این نقش را “مادران میدان مایو” در آرژانتین و در سرنگونی سریع بی‌رحم‌ترین دیکتاتوری‌های نظامی آمریکای لاتین ایفا کردند. جانیان کودتا کرده به حمایت امپریالیسم آمریکا در آن کشور علی‌رغم کشتن بیش از سی هزار چپ و کمونیست فقط ۵ سال دوام آوردند. زیرا مادران و مادر بزرگ‌های آن قهرمانان در کنار کارگران پیشرو و مبارز و آزادی‌خواهان جنبشی عظیم و کارا را ضدشان سازمان دادند و آن‌ها را از اوج ثروت به حضیض ذلت و بپای میز محاکمه کشاندند.به قول کیث ریچاردز در مقاله، جنبش‌های اجتماعی آمریکای لاتین؛ «مادران میدان مایو»: “از لحاظ سیاسی امکان‌پذیر بود که اتحادیه‌های کارگری، تئاترهای رادیکال، و دیگر فعالیت‌هایی از این دست را غیرقانونی اعلام و با خشونت سرکوب کرد؛ اما مقابله با ارزش‌های مادری چیز دیگری است”.
