جمهوری‌اسلامی ایران یک نیروی اشغالگر در کردستان
کشتار کولبران و کاسبکارانِ تهیدست مرزی در کردستان همچنان ادامه دارد. با استناد به آمار ثبت شده در وب‌سایت “کولبر نیوز” در ۶ ماە نخست سال ٢٠٢٢ در مناطق مرزی استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه بر اثر عواملی همچون تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی رژیم، سرمازدگی، رفتن روی مین و غیره، ۲۰ کولبر جانباخته‌اند و ۱۲۷ کولبر به شدت زخمی شده‌اند. بنا به همین گزارش‌ها تنها طی یک ماه گذشته بیش از سی کولبر در مرزهای کردستان هدف تیراندازی مستقیم افراد مسلح رژیم قرار گرفته و به شدت زخمی شده‌اند.
کولبری کار سخت، دشوار و پُرمخاطره‌ای است که انواع خطرهای مرگ‌آور را در کمین دارد. تهدیدآمیزترینِ این مخاطرات، جنایاتی است که مداوماً توسط مأموران رژیم در نوارمرزی روی می‌دهند و در نتیجه آنها، هر بار عده‌ای از این زحمتکشان جان و هستی‌شان را از دست می‌دهند. جمهوری‌اسلامی در نوارمرزی کردستان، نیروهای نظامی و امنیتی خود را مستقر کرده است تا هر گونه تحرک و ترددی را زیر کنترل داشته باشند. این مزدوران به اشکال مختلف مردم زحمتکشی را که از راه کولبری و از طریق انتقال کالاهایی که متعلق به خود آنها هم نیست و تنها در ازای دریافت مزد ناچیزی آن‌را به دو سوی مرز منتقل می‌کنند و امرار معاش می‌نمایند، مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند، از آنان باج می‌گیرند و هرازگاهی هم با هدف سیاسی و بمنظور ایجاد فضای ترس، وحشت و ناامنی در منطقه زیر رگبارشان می‌گیرند و به قتل‌شان می‌رسانند.
اگر چه بدوش کشیدن محموله‌های سنگین به‌مدت چند ساعت بسیار سخت، دشوار، نفس‌گیر و پُرخطر است، اما مخاطره‌آمیزتر از هر چیز ریسک عبور از مسیر پایگاه‌ها و رو در رویی با نیروهای انتظامی و مزدوران رژیم است. اینان که اصلی‌ترین کارشان اذیت و آزار مردم و بویژه کولبران و باج‌خواهی، باج‌گیری و غارت اموال کاسبکاران مرزی است. خیلی وقت‌ها بی‌هیچ بهانه‌ای و صرفاً به منظور به تمکین واداشتن زحمتکشانِ کولبر و برای بالابردن نرخ باجگیری‌های‌شان، کولبران و کاسبکاران مرزی را به گلوله می‌بندند و به قتل می‌رسانند.
بیکاری در کردستان چنان رو به افزایش است که علی‌رغم مخاطراتی که بر سر راه چنین کاری قرار دارد، هر روز به شمار کسانی که به کولبری روی می‌آورند، افزوده می‌شود. در میان کولبران، نوجوانانِ کمتر از ۱۵ سال و پیرمردان بالاتر از ۶۵ سال هم دیده می‌شوند. تعداد زیادی از کاسبکاران مرزی و کولبران جوان، تحصیلکرده‌هایی هستند که تاکنون نتوانسته‌اند کاری گیر آورند. کولبران و آنانی که به کارحمل محموله در نوار مرزی مشغول‌اند، در واقع نیروی کار اجیر شده تجار و دلالانی هستند که با دفتر و دستکی که در شهرهای بزرگ و مرکزی دارند، اجناسی را از یک نقطه مرزی روانه و یا دریافت می‌کنند و بیشترین و بالاترین منفعت‌ها را بی‌آنکه هیچ خطری تهدیدشان کند به جیب می‌زنند و اُجرت ناچیزی به کولبران می‌پردازند.
کشتار بی‌وقفه کولبران، معتاد کردن گسترده مردم طبق نقشه و پلان، غارت منابع زیرزمینی و حتی استفاده از منابع آب کردستان علیه مردم کُرد در ایران و در عراق، دشمنی آشکار با مردم کردستان در عراق، سوریه و ترکیه و دخالتهای تروریستی علیه آنها، تلاش برای ایجاد و تشدید تفرقه ملی و مذهبی بین مردم کُرد و غیر کُرد در استان‌های غرب کشور، امنیتی کردن کردستان و گسیل خیل گسترده مامورین و مسئولین غیرکُرد در همه سطوح تصمیم‌گیریِ اداری، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، فرهنگی و غیره، همه این‌ها و بیشتر از آنهم، نمونه‌های شناخته شده و کلاسیکِ رفتار یک رژیم اشغالگر است.
مطابق آمارهای منتشر شده از طرف مرکز آمار جمهوری اسلامی، کردستان، کرمانشاه، آذربایجانغربی وایلام از لحاظ میزان بیکاری، امید به زندگی، خدمات پزشکی و درمانی، مرگ و میر نوزادان، بیسوادی، خدمات شهری، جاده‌ها و پروژه‌های عمرانی دیگر، در میان کلیه استان‌های ایران تنها از استان سیستان و بلوچستان بالاتر هستند. تشکل‌های مستقل و توده‌ای با فشارهای سنگین حکومتی روبرو بوده و فعالین کارگری، فرهنگی، هنری، مدرسین زبان مادری، فعالین حقوق کودکان و پیران، زنان آزادی‌خواه و برابری طلب با انواع تهدیدها و اتهامات واهی و بی‌اساس روبرو هستند.
در واقع رژیم اسلامی ایران در کردستان، یک رژیم اشغالگر است و تمامی حرکات و نشانه‌های یک رژیم اشغالگر را نمایندگی می‌کند. از اینرو خواست بیرون راندن نیروهای اشغالگر جمهوری‌اسلامی ایران از کردستان، به عنوان پیش شرط هر گونه تغییر و بهبودی در زندگی مردم، امروز بیش از هر زمان دیگر اهمیت و مُبرمیت دارد.
