سرکوب و بازداشت فعالان صنفی و معلمان نقض آشکار استانداردهای بین‌المللی کار است.
کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اسپانیا “کمیسیون‌های کارگران” طی چندین نامه خطاب به مقامات ایرانی و با هماهنگی جنبش بین‌المللی کارگری، به درخواست خانواده‌های رضا شهابی، حسن سعیدی، جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی و مسعود نیک‌خواه بازداشت این فعالان سندیکایی را محکوم کرده است.
فعالان سندیکایی در زندان اوین و بدون حق ملاقات زندانی هستند. این فعالان سندیکایی در دو ماه گذشته تحت بازجویی‌های بی‌وقفه قرار گرفته‌اند. ادامه بازداشت و بدرفتاری با آنها نقض آشکار کلیه استانداردهای بین‌المللی کار، حقوق بشر و کنوانسیون‌های سازمان جهانی کار از جمله حق سازماندهی و آزادی تشکل و بیان است.
روز ۱۶ تیرماه ۱٤٠١ رضا شهابی عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه (سندیکای واحد) بیست و پنجمین روز اعتصاب غذای خود را پشت سر گذاشت. مقامات دولتی ایران علی‌رغم این‌که شهابی در اعتصاب غذا است و حالش وخیم می‌باشد، بازجویی از او و حبس او را در سلول انفرادی ادامه می‌دهند. حسن سعیدی، یکی از اعضا و سازمان‌دهندگان سرشناس همین سندیکا، امروز ۱٧ تیرماە در هفدهمین روز اعتصاب غذای خود به سر می‌برد و به دلیل بازجویی‌های اجباری که به آن معترض است تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارد. جان رضا شهابی و حسن سعیدی در خطر است.
خانواده‌های فعالین سندیکایی و کارگری جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، رضا شهابی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی و مسعود نیک‌خواه در نامه‌ای مشترک یورش نیروهای امنیتی به منازل این فعالین در اردیبهشت ماه ۱٤٠١ را محکوم کردند. در این مدت معلمان و فعالان صنفی بسیاری دستگیر شدند، از جمله افرادی که در حال حاضر در زندان اوین در بازداشت به سر می‌برند. بلافاصله پس از این دستگیری‌ها، شبکه؛ های مختلف صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با همکاری نهادهای اطلاعاتی اقدام به افترا زنی و طرح اتهام علیه آنان کردند. بستگان بازداشت شدگان خواستار پایان فوری جرم انگاری و اتهامات واهی به عزیزانشان و پایان دادن به بازجویی‌های بی‌وقفه، توهین آمیز و تهدیدآمیز از سوی مسئولان شده‌اند. آنها می‌گویند تهدید و توهین ماموران زندان و بازجویان در برخورد با زندانیان و خانواده‌های آنها نمونه بارز آزار و شکنجه است و باید فوراً متوقف شود.
از سوی دیگر، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان (فرهنگیان) ایران که بیست کانون صنفی معلمان در ایران را نمایندگی می‌کند، گای رایدر، دبیر کل سازمان جهانی کار (ILO) را مورد خطاب قرار داده است و اظهار نموده است «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به اطلاع شما می رساند که متاسفانه اعضای شورای هماهنگی و اعضای تشکل های معلمان عضو شورای هماهنگی به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود مورد برخورد سرکوبگرانه مقامات قضایی حکومت ایران از جمله با احکامی مانند تبعید، زندان و اخراج از کار قرار گرفته‌اند. دولت ایران اگرچه عضو سازمان جهانی کار است، اما به هیچ یک از مقاوله نامه‌های آن احترام نمی گذارد». شورای هماهنگی تصریح می‌کند که با وجود این همه نقض جدی استانداردهای بین‌المللی کار و مقاوله نامه‌های سازمان جهانی کار، دولت ایران به عنوان عضو هیات مدیره سازمان‌جهانی کار انتخاب شده است.
همچنین دستگیری دو عضو اتحادیه‌های کارگری فرانسوی به دلیل دیدار دوستانه در ایران با اعضای شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران که این فعالین نیز به نوبه خود به اتهام “حفظ ارتباط با عناصر خارجی” بازداشت شده بودند را محکوم می‌کنیم. اکثر بازداشت شدگان فوق در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند که نقض قوانین داخلی ایران و موازین بین‌المللی است. آنها از فرصت دفاع علنی و دسترسی به وکلای خود محروم شده‌اند.
این در حالی است که دولت ایران امسال نیز مانند سال‌های گذشته افراد خاصی را به عنوان نمایندگان تشکل ک‌های کارگری ایران به کنفرانس بین المللی کار ۲۰۲۲ فرستاد در حالی که آنها نماینده کارگران ایران نیستند. همانطور که احتمالاً می‌دانید این نمایندگان به اصطلاح کارگری ایران در سمت‌های مختلف تحت حمایت دولت قرار دارند و به تصویب قوانین ضد کارگری کمک کرده‌اند و به دلیل ارتباط نزدیک با قدرت حاکم از انواع امتیازات اقتصادی و سیاسی بهره‌مند شده‌اند.
کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اسپانیا، “کمیسیون‌های کارگران” در چندین نوبت و طی نامه‌های اعتراضی متعدد در روزهای اخیر به رهبری، قوه قضاییه و نیز نماینده دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل خواهان لغو بدون فید و شرط اتهامات وارده علیه فعالین کارگری و معلمان زندانی و رعایت حق تشکل، آزادی انجمن، تجمع و آزادی بیان و نیز تضمین حقوق و حریم خصوصی اعضای خانواده رهبران و فعالین زندانی و امنیت و سلامتی آنها شده است و تاکید نموده است که تا زمانی‌که این خواسته‌ها و ملاحظات برآورده نشوند به اقدامات لازمه در این زمینه ادامه خواهد داد.
پیشتر، طی بیانیه‌ای به تاریخ ۶ خرداد ۱٤٠١ کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اسپانیا اعلام‌کرده بود «آزادی تشکل، بیان، تجمع، اعتراض، اعتصاب و همبستگی طبقاتی و بین‌المللی برخی از شناخته شده‌ترین حقوق اتحادیه‌های کارگری و رهبران آنها است. این آزادی‌های اساسی مندرج در سازمان جهانی کار و سایر کنوانسیون‌های بین‌المللی برای جمهوری اسلامی ایران لازم الاجرا هستند. تداوم نقض این حقوق اساسی توسط دولت ایران تنها باعث تشدید انزجار عمومی نسبت به سرکوبگران می‌شود و ما مجدداً تاکید می‌کنیم که ایران باید از مقاوله نامه‌ها و استانداردهای بین‌المللی سازمان جهانی کار که توسط این کشور تصویب شده است، پیروی کند».
لینک متن بیانیە بە زبان اصلی:
