کمتر از یک هفته به برگزاری مضحکه انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و انتخابات مجلس خبرگان باقی مانده است. قرار است که روز جمعه یازدهم اسفندماه، این نمایش مسخره که بدون شک یکی از بی‌رونق‌ترین «انتخابات»های همه عمر جمهوری اسلامی خواهد بود، بار دیگر بر روی صحنه بیاید. از هم‌اکنون بی‌اعتنایی مردم به این انتخابات فرمایشی مانند روز روشن است. مردم ایران حداقل در خیزش‌های انقلابی دی‌ماه ۹۶، آبان‌ماه ۹۸ و سرانجام در خیزش انقلابی ژینا، نه قاطع خود را به گوش رژیم رسانده‌اند. واقعیت این است که مدت‌هاست جامعه ایران از حکومت اسلامی عبور کرده است و در خیزش انقلابی ژینا، تصویر روشنی هم از آن‌چه باید جای این رژیم فاسد و مرتجع را بگیرد به جهانیان نشان داده است.
هم‌زمان با شروع تبلیغات انتخاباتی رژیم گروه‌های مختلف مردم معترض در عرصەهای مختلف اجتماعی، بازنشستگان، کارگران، معلمان، دانشجویان، مالباختگان و غیره در هر اعتراض خود، شعار «ما رای نمی‌دهیم» سر می‌دهند. موضع مردم معترض در این صحنه‌ها نه فقط تحریم انتخابات بلکه تقبیح شرکت در این نمایش مسخره است.
جمهوری اسلامی زیر فشارهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی نه راه پیش دارد و نه راه پس. فساد سرتاپای رژیم را فراگرفته است و هر روز پرونده جدیدی در این رابطه رو می‌شود. گرانی، تورم و بی‌ارزشی پول ملی، به مرزهای غیر قابل تحملی رسیده است. نتیجه تحمیل این حد از فقر و فلاکت، انباشته شدن پتانسیل عمیق انفجاری در زیرپوست جامعه است. آن‌چه که امروز در جریان جنبش انقلابی «ژینا» شاهد آن هستیم بخش کوچکی از خشمی است که فوران کرده است. سران رژیم پتانسیل انفجاری، نفرت و انزجار میلیون‌ها تن از مردم محروم و ستمدیده را می‌شناسند و در برابر آن راهی جز تشدید خفقان و سرکوب در پیش نگرفته‌اند. جامعه ایران طی یک سال و نیمی که از برپایی انقلاب ژینا می گذرد، نشان داده است که حربه سرکوب کارآیی گذشته را ندارد و رژیم نتوانسته است جامعه را مرعوب کند و از اعتراض و مبارزه حق‌طلبانه باز بدارد. اعتراضات کارگران، بازنشستگان و مالباختگان در عرصه خیابان‌ها در جریان است. در چنین شرایطی است که رژیم به پای برگزاری نمایش انتخاباتی می‌رود. سران رژیم به خوبی می‌دانند که این بار اکثریت قاطع مردم به پای صندوق‌های رای نمی‌روند و از این‌رو نگرانی آن‌ها در جای دیگری است. در واقع آن‌چه اکنون سران رژیم را به شدت نگران و دچار کابوس مرگ کرده است، بروز خیزش‌های توده‌ای میلیونی در روزها و ماه‌های آتی است.
مردم کوردستان آن‌چنان که ۴۴ سال قبل رفراندم فریبکارانه: «حکومت اسلامی نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم»، خمینی را یکپارچه بایکوت کردند و سال‌های بعد در بسیاری از صحنه‌های دیگر آن‌را تکرار کردند، امروز قاطعانه‌تر از گذشته ارزشی برای این نمایش انتخاباتی هم قائل نخواهند بود. این بار نیز با ظاهر نشدن در پای صندوق‌های رأی و تحریم گسترده آن، یکبار دیگر به این رژیم کشتار و جنایت، رژیم مسبب فقر و گرسنگی و بی‌کاری، رژیم گسترش اعتیاد و تن فروشی، رژیم دزدی و فساد و اختلاس‌ها، «نه» محکم خواهند گفت. مردم کوردستان با نرفتن به پای صندوق رای، ۱۱ اسفندماه را به صحنه پرشور دیگری از جنبش انقلابی کوردستان تبدیل خواهند کرد. گروه‌ها و کسانی که در کنار عوامل جیره‌خوار و سرسپرده رژیم به بازار گرمی برای این مضحکه انتخاباتی جمهوری اسلامی می‌پردازند و یا به پای صندوق‌های رِأی می‌روند، بدون شک فردا شرمسار اکثریت مردم کوردستان خواهند بود.
