کنفدراسیون عمومی کار ایتالیا CGIL بزرگ‌ترین تشکل کارگری این کشور با بیش از پنج و نیم میلیون عضو با انتشار بیانیه‌ای خواهان لغو فوری حکم اعدام برای “شریفه محمدی”، فعال کارگری و مدنی و آزادی فوری و بدون قید شرط او از زندان شد. ترجمه‌ی این بیانیه را در زیر می‌خوانید :
در چهارم ژوئیه، “شریفه محمدی”، فعال کارگری و مدنی و عضو سابق “کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری” به‌اتهام قیام (مسلحانه)، به اعدام محکوم شد. صدور این حکم، فقط ناشی از رأی و عقیده‌ی یک قاضی ناشناس و مدافع کاربرد شیوه‌های بی‌رحمانه نیست، بلکه بخشی از اقدامات سیستماتیک و استراتژی ارگان‌های امنیتی برای گسترش ترس و وحشت در صفوف جنبش‌های اجتماعی با هدف به‌حاشیه‌راندن آن‌ها در تحولات سیاسی آینده در ایران است.
این حکم غیرمنتظره علیه یک فعال کارگری در مقطع حساس از حیات جمهوری اسلامی صادر شده است. بعد از مرگ رئیس جمهور سابق، ابراهیم رئیسی (که در شرایط بحث‌انگیزی اتفاق افتاد) انتخابات دومرحله‌ای ریاست جمهوری برگزار گردید که به انتخاب مسعود پزشکیان انجامید. رسانه‌های غرب به‌طور مداوم او را به‌عنوان عضوی از جناح خودخوانده‌ی ” اصلاح‌طلب” معرفی می‌کنند. واقعیت اما چیز دیگری است. آشکارا می‌توان دید که این چهره‌پردازی به‌اصطلاح “جدید” از ماهیت قدرت در ایران، وسیله‌ای است در دست حکم‌رانان مذهبی تا در همان حال که سرکوب، خشونت، شکنجه و کشتار در کشور ادامه دارد، تصویری از ایران به‌ویژه در غرب بفروشند که وجود خارجی ندارد.
ویژگی انتخابات دو مرحله‌ای اخیر عدم مشارکت بالا بود. شهروندان ایرانی با عدم شرکت در رای‌گیری، بر انتخابات ریاست جمهوری که مضحکه‌ی واقعی بود، خط بطلان کشیدند. مبارزه‌ی زنان و مردان ایران در جریان جنبش “زن، زندگی، آزادی” و سطح پایین مشارکت در این رأی‌گيری، نشان‌دهنده‌ی خواست آن‌ها برای ایجاد تغییرات بنیادی در کشور است.
صدور حکم اعدام برای یک فعال کارگری و مدنی، بیان‌گر ضعف، شکاف و ظهور علایم بی‌ثباتی در رژیم جمهوری اسلامی است. هدف از صدور این حکم، ایجاد وحشت در میان جامعه‌ی مدنی و مخالفان سیاسی و وادار کردن مردم به تمکین، با توسل به قهر و خشونت است.
طبق برآوردها در سال ۲۰۲۳ حکم اعدام ۸۴۴ نفر در ایران به‌اجرا گذاشته شد. با اطمینان می‌توان گفت که تعداد واقعی بیشتر از این است. رژیم می‌کوشد از طریق تشکل‌های زرد کارگری، نیروی کار در ایران را تحت کنترل قرار دهد و سرکوب کند. با وجود این طبق گزارش‌ها در همان سال صدها اعتراض و ۳۲ اعتصاب کارگری به‌وقوع پیوست.
ده‌ها نفر از فعالین کارگری در زندان به‌سر می‌برند و بسیاری دیگر از آن‌ها به‌همراه خانواده از ترس انتقام‌گیری، آزار و اذیت و خشونت، مجبور به ترک کشور و زندگی در تبعید شده‌اند.
حکم اعدام “شریفه محمدی” و سایر زندانیان سیاسی و معترضان شرکت‌کننده در خیزش مردمی باید فوراً و بدون قید و شرط لغو شود. مبارزه برای لغو این حکم و آزادی “شریفه محمدی” و دیگر زندانیان سیاسی، کارگری و مدنی، عرصه‌ای مهم و تعیین‌کننده در مبارزه‌ی کارگران ایران برای ایجاد تغییر در کشور و دست‌یابی به جامعه‌ای آزاد، عدالت محور و شکوفا است.
نرگس محمدی، برنده‌ی جایزه صلح نوبل، اواخر نوامبر سال گذشته در نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین، به نقل از گرامشی نوشت : “بی‌تفاوتی وزن مرده‌ی تاریخ است”. ما باید با قدرت علیه سرکوب واکنش نشان دهیم: ما خواهان اقدام عملی سراسری در سطح بین‌المللی برای لغو فوری حکم اعدام برای “شریفه محمدی” و آزادی بلافاصله‌ی او از زندان هستیم.
ما در ظرفیت کنفدراسیون عمومی کار ایتالیا طی ماه‌های آینده همراه با دیگر تشکل‌های بین‌المللی، صدای جنبش “زن، زندگی، آزادی” را هم‌چنان تقویت خواهیم کرد و همدلی و همبستگی خود را با همه‌ی آن‌هایی که در ایران با پذیرش خطر مرگ برای دموکراسی، حقوق بشر و حقوق سندیکایی مبارزه می‌کنند، نشان خواهیم داد.
سالواتور مارا
مسئول سیاست سیاست بین‌المللی کنفدراسیون عمومی کار ایتالیا
