بیدادگاه رژیم، نیلوفر حامدی و الهه محمدی، روزنامه‌نگاران شجاعی که جانباختن ژینا امینی و خاکسپاریش را گزارش کرده و مصاحبه‌های جسورانه و افشاگرانه با نزدیکان او انجام دادند، در روزهای سوم و چهارم مردادماه برگزار گردید. محمدحسین آجورلو، در توییترش نوشت که همسرش نیلوفر در جلسه بیدادگاه گفت است: «به عملکردش به عنوان یک روزنامه‌نگار افتخار می‌کند». سعید پارسایی نیز از استواری و روحیه والای همسرش الهه محمدی خبر داده است. او در دفاعیه خود با اشاره به ۱۵ سال سابقه روزنامه‌نگاریش گفته است: «در تمام طول زمان کار حرفه‌ای‌ام، غیر از این‌که حرف مردم را بزنم و قدمی در راه بهتر شدن زندگی‌شان بردارم، هیچ کار دیگری نکرده‌ام».
نزدیکان و خانوده‌های نیلوفر حامدی و الهه محمدی، قبل از برگزاری دومین بیدادگاه، فراخوان طوفان توییتری برای حمایت از این دو مظهر آزادیِ بیان در فضای مجازی منتشر کردند. آزادی‌خواهان در سراسر دنیا با هشتگ‌های حمایتی، خواهان آزادی آن‌ها شدند. این طوفان توییتری با همراهی شمار زیادی از کاربران شناخته شده و گمنام شبکه‌های اجتماعی همراه شد و ساعاتی پس از آغاز، این کارزار هشتگ آن‌ها به هشتگ داغ توییتر فارسی تبدیل شد. اظهار نظرها بسیار زیاد بود که تنها به چند تا از آن‌ها اشاره می‌شود. الناز محمدی، روزنامه‌نگار و خواهر الهه محمدی، در توییتر نوشت: «تو برای من همیشه همین تصویر بوده‌ای. استوار و فروتن. منتظر روز آزادی‌ات هستیم. منتظر روز آزادی خواهر دیگرمان، نیلوفر هم».، «آرش صادقی» فعال مدنی و زندانی سیاسی شناخته شده، آن دو را راویان حقیقت خواند و نوشت: «خبرنگاری شغل نیست، باور به کشف حقیقت است و هرکس در پی روشنگری با چراغ حقیقت باشد، جایگاه والای خود را در جامعه خواهد یافت». کاربری خطاب به آن‌ها نوشت: «مردم آزادی‌خواه مدیون شرافت شما و تعهدتان به آزادی، برابری و حقیقت خواهند بود». کاربر دیگری نوشت: «شما دو نفر به تنهایی سند روشن رسوایی این حکومتید».
نیلوفر حامدی چهارشنبه ۳۰ شهریورماه ۱۴۰۱، پس از انتشار عکس و گزارشی از ژینا امینی و خانواده‌اش در بیمارستان کسری در تهران بازداشت شد. الهه محمدی نیز پس از گزارش خاکسپاری ژینا امینی رمز انقلاب ژینا، در سقز دستگیر شده بود. جلسه اول رسیدگی به پرونده آن دو پشت درهای بسته و بدون حضور نزدیکان آن‌ها برگزار شد. چنانچه وکلای این دو نفر اعلام کردند، حتی امکان دفاع از آن‌ها به وکلا داده نشد. شهاب میرلوحی، وکیل الهه محمدی گفت: «ما ایرادات شکلی مهم و جدی در پرونده داشتیم؛ از نظر ما دادگاه انقلاب صلاحیت رسیدگی به این پرونده را ندارد و پرونده باید در دادگاه صالح و با حضور هیات منصفه و به صورت علنی رسیدگی شود». اعتراضات وکلا و عکس‌العمل جهانی و داخلی، قوه قضایی فاسد رژیم را ناچار کرد جلسه دوم بیدادگاه را به طور علنی، البته همراه با اقدامات حیله‌گرانه و محدود کننده، برگزار کند.
حالا نیلوفر و الهه چهره جنبش ژینا هستند، چندین جایزه نصیبشان شده و سال گذشته از چهره‌های تأثیرگذار سال ۲۰۲۲ میلادی معرفی گردیدند. فرناز داوری فیلمی از این دو خبرنگار در ورزشگاه آزادی را منتشر کرد که شعار می‌دهند: «ورزشگاه آزادی منتظر ما بمون» نیلوفر در سال ۲۰۲۳ و در زندان، برنده جایزه آزادی مطبوعات سازمان ملل متحد شد. او نخستین کسی بود که در خرداد ۱۴۰۱، از تیراندازی مأمور گشت ارشاد به زوجی در پارک پردیسان در تهران خبر داد. او پیگیر پرونده قتل رومینا اشرفی توسط پدرش بود و همچنین از نخستین خبرنگارانی است که با صحبت با خانواده و وکیل سپیده رشنو، از وضعیت پرونده او خبر داده بود. عکسی که نیلوفر حامدی از پدر و مادر ژینا امینی در بیمارستان کسری تهران با تلفن همراهش گرفت، برنده جایزه عکس سال ۱۴۰۱ شد. او پیش از قتل حکومتی ژینا امینی، جایزه انصاف را برای گزارش «به وقت ارشاد» دریافت کرده بود.
الهه محمدی نیز چندین گزارش در موضوع قتل حکومتی ژینا امینی منتشر کرد. الهه سال‌هاست در پی کسب حقیقت مقالات و گزارشات افشاگرانه گوناگونی نوشته است نظیر: «اضطراب ارشاد» گزارشی تحقیقی از پیامدهای روانشناسانه جامعه نسبت به اقدامات پلیس امنیت اخلاقی، گشت بارداری در بیمارستان‌‌ها و «شب بلند بخشش و اعدام».
ویژگی دوران انقلابی این است که قهرمانان الهامبخش می‌آفریند. نیلوفر حامدی و الهه محمدی جز این قهرمانان هستند. آن‌ها دو روزنامه‌نگار انساندوست و شجاعی می‌باشند که در قفسِ سران جمهوری اسلامی، این مظهر اسارت، زندان و شکنجه، سرود آزادی را می‌خوانند. آن‌ها مایه سربلندی آزادی‌خواهان و عامل تقویت فعالین انقلاب ژینا هستند. دیری نخواهد گذشت که جنبش انقلابی موجبات آزادی آن‌ها و همه زندانیان سیاسی را فراهم خواهند کرد.
