مردم کارگر و زحمتکش در محور تفکر و عملِ فواد؛ سخنی به مناسبت سالگرد جانباختن کاک فواد مصطفی‌سلطانی
امروز پنجشنبه نهم شهریورماه ۱۴۰۲ سالروز جانباختن رفیق رهبر و بنیانگذار کومه‌له کاک فواد مصطفی‌سلطانی است. کاک فواد سال ۱۳۲۷ شمسی در روستای آلمانه، از توابع شهر مریوان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در روستای آلمانه و سنندج به پایان رسانید. در سال ۱۳۴۵ وارد دانشگاه صنعتی تهران شد و درجه مهندسی برق را از این دانشگاه کسب نمود. در دوران دانشجویی با ادبیات انقلابی و مارکسیستی آشنا شد و در همین رابطه به فعالیت‌های سیاسی روی آورد. در سال ۱۳۴۸ همراه با جمعی از همفکرانش، تشکیلاتی کمونیستی را بنیان‌گذاری کرد که بعداً کومه‌له نام گرفت. این تشکیلات ابتدا در دانشگاه‌های تهران و تبریز اقدام به عضوگیری نمود و سپاس دایره فعالیت‌های خود را به مراکز کارگری در تهران و تبریز و به شهرها و روستاهای کوردستان، که از نظر بنیانگذاران کومه‌له مناطق استراتژیک محسوب می‌شدند، گسترش داد. این تشکیلات چند بار مورد حمله ساواک شاه قرار گرفت و هر بار تعدادی از کادرها و فعالین آن توسط ساواک شاه بازداشت می‌شدند و مورد شکنجه و آزار قرار می‌گرفتند. در یکی از این حملات پلیسی در سال ۱۳۵۳، بخش اعظم رهبری کومه‌له توسط ساواک دستگیر شدند. کاک فواد از جمله دستگیرشدگان این سال بود.
کاک فواد پس از دستگیری در سنندج بلافاصله به زندانِ کمیته مشترک ساواک و شهربانی در تهران منتقل شد. برای مدتی طولانی زیر آزار و شکنجه قرار گرفت، اما دشمن نتوانست روحیه‌اش را در هم شکند و وی همراه با دیگر همرزمانش اسرار تشکیلات و ادامه کاری آن‌را در بیرون زندان با سربلندی حفظ نمود. بعد از ۳ سال از زندانِ قصر در تهران به زندان سنندج منتقل شد و یک سال آخر اسارت خود را در آن‌جا به سر برد. اعتصاب غذای ٢۴ روزه زندانیان در زندان سنندج که به آزادی وی و جمعی از زندانيان منجر شد، به همت کاک فواد، سازماندهی و به پیروزی رسید. در واقع حضور اجتماعی فواد با رهبری اعتراضات زندانیان سیاسی در زندان‌های رژیم شاه آغاز شد. اگر تا قبل از آن، وی رهبر و سازمانده مبارزاتِ زیرزمینی بود، از آن پس استعداد و توانایی‌های وی در عرصه مبارزات اجتماعی و علنی یکی پس از دیگری شکوفا شدند. پس از پایان دوران چهار ساله زندان رگکاک فواد در میان استقبال گرم و کم‌نظیر مردم آزاد شد و به زادگاهش روستای آلمانه برگشت. ده روز تمام مراسم شادی و استقبال از وی ادامه داشت. فواد دیگر به یکی از چهره‌های سرشناس کوردستان و ایران تبدیل شده بود.
کومه‌له، سازمان کمونیستی که کاک فواد با جمعی از همسنگرانش ۹ سال قبل از آن بنیاد گذاشته بود، همراه با قیام مردم ایران علیه رژیم شاه اعلام موجودیت علنی کرد. نام فواد مصطفی‌سلطانی و کومه‌له، در رهبری مبارزات دوره انقلابی ۱۳۵۷، جنبش توده‌ای در شهر سنندج و تشکیل شوراهای شهر در شهرهای مختلف کوردستان، در کوچ اعتراضی مردم مریوان، در سازمان دادن اتحادیه‌های دهقانان، در راهپیمایی عظیم توده‌ای از سنندج به مریوان، در تشکیل اولین دسته‌های پیشمرگ کومه‌له، در تشکیل جمعیت‌های دمکراتیک، تقریباً در همه شهرهای کوردستان، در صحنه مذاکره باد شمن و بالاخره در سازماندهی مقاومت مسلحانه توده‌ای در برابر یورش رژیم به کوردستان، درخشید. فواد برای همه این کارهای تاریخی، تنها ۱۱ ماه فرصت داشت. با لشکرکشی جمهوری اسلامی به کوردستان در مردادماه سال ۱۳۵۸ کاک فواد دستاندرکار سازماندهیِ مقاومتِ انقلابی مردم کوردستان بود و نمایندگی کومه‌له را در جلسات نیروهای اپوزیسیون در شهر بانه که برای سازماندهی مقاومت در جریان بود بر عهده داشت. کاک فواد هنگام شنیدن خبر تیر باران ۹ تن از رفقای ما در مریوان ازجمله دو برادرش حسین و امین، برای تجدید سازمان تشکیلات مریوان، راهی این منطقه شد. طی مدتی کمتر از یک هفته هدفی را که برای خود تعیین کرده بود با موفقیت به انجام رسانید و عازم شهر بانه شد.
کاک فواد همراه با همسفرهایش روز نهم شهریورماه ۱۳۵۸ در راه بازگشت به شهر بانه، در مسیر جاده مریوان به بانه در نزدیکی روستای بسطام همراه با رفیق طهمورث اکبری از أعضاء سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، پس از نبردی قهرمانانه با نیروهای اشغالگر جمهوری اسلامی جانباختند. پیگیری در آنچه به آن باور داشت، از خصوصیات برجسته کاک فواد بود. از وقتی که فواد وارد مبارزه سیاسی شد، در زندان و بیرون زندان، هرگز آرام نگرفت. این‌که کومه‌له در مدت کوتاهی پس از علنی شدن فعالیت‌هایش از یک سازمان مخفی به یک تشکیلات توده‌ایِ سراسری با مواضع رادیکال و پیشرو در کوردستان تبدیل شد و ابعاد فعالیت‌هایش به تهران، تبریز و چند شهر دیگر ایران نیز کشیده شد، در حد تعیین کننده‌ای مدیون رهبری فواد بود. فواد لحظه‌ها را به خوبی تشخیص می‌داد و در مقاطع حساس تصمیمات درست و جسورانه می‌گرفت.
جسارت او ناشی از باور عمیق به نیروی پایان ناپذیر توده‌ها بود. مردم کارگر و زحمتکش در محور تفکر و عملِ فواد قرار داشتند و شور انقلابیِ فواد خود تجسم مبارزه آن‌ها برای رهايی بود.
در چهل و چهارمین سالگرد جانباختن کاک فواد، یاد عزیزش را با ادامه راهش گرامی می‌داریم.
