آن‌چه که می‌بینید، تصاویری تراژدیک از رها شدن کیسه‌های پلاستیکی (گونی‌های پلاستیکی) در محیط‌زیست و ارتفاعات کوهستانی ته‌ته هورامان می‌باشد. روزانه صدها کیلو از این کیسه‌های پلاستیکی که برای بسته‌بندی کوله، کولبران از آن استفاده می‌شود در محیط‌زیست کوردستان رها می‌شود که این زنگ خطر یک فاجعه زیست‌محیطی در کوردستان می‌باشد.
سرمایه‌داری یک نقص نیست، یک نظم است، دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهد که برای آن ایجاد شده است و تحت شرایط مختص به خودش بی‌عیب و نقص کار می‌کند. فقط یک «معضل کوچک» وجود دارد: موجودیت و هستی انسان، گونه‌ها، جوامع، اما همه‌ی این‌ها از اشتباهات این نظام نیست. قدرمسلم بخش بزرگی از جامعه و جنبش اقلیمی هنوز بر این باورند که این‌ها ناشی از سهوانگاری‌ها و اشتباهات هستند و نه نظام سرمایه‌داری که در واقع برای آن ایجاد شده است. مارکس با استفاده از آثار دانشمندان پیش از خود مسئله بوم‌شناسی را به جامعه و سیستم اقتصادی حاکم بر آن بسط داد و مستدل کرد که نظام سرمایه‌داری عامل ویرانی زیست‌بوم می‌باشد. انگلس و بعداً بزرگانی نظیر بوخارین و امروزه متفکرینی نظیر جان بلامی فاستر با استفاده از ماتریالیسم تاریخی نظرات مارکس را گسترش دادند.
در کوردستان نیز رژیم و صاحبان سرمایه نظیر سپاه پاسداران از عوامل تخریب محیط‌زیست بوده‌اند. این رژیم از بدو روی کار آمدن، آگاهانه و با برنامه در صدد تخریب محیط‌زیست کوردستان بوده است .آتش‌زدن جنگل‌ها، مین‌گذاری در مناطق مرزی، برگزاری مانورها و توپ و خمپاره باران کوهستان‌ها و مراتع، غارت منابع طبیعی، استخراج غارتگونه معادن، خشکاندن دریاچه اورمیه و تالاب‌ها، منتقل کردن زباله‌های سمی در حومه شهرها و حتی آلوده کردن رودخانه‌ها، کشیدن جاده‌های نظامی به بالای کوه‌ها و تپه‌ها تنها چند نمونه از تلاش‌های بدون وقفه حکومت اسلامی در ضربه زدن و به نابودی کشاندن محیط زیست کوردستان بوده است.
مناسبات موجود که محصولِ سیاست‌های استعماری در کوردستان بوده است، وضعیتی را ایجاد نموده است که برآیند نهایی آن توسعه‌نیافتگی اقتصادی در کوردستان است. چنین مناسباتی سبب غارت منابع سرمایه‌ای کوردستان، ایجاد فضای زیستِ اقتصادیِ ویران، نابودی محیط‌زیست، بی‌کاری، فقر اقتصادی گسترده، گسترش آسیب‌های اجتماعی و… شده است. جمهوری اسلامی هم‌چون حلقه‌ای از این سیستم جهانیِ پرتنافضِ سرمایه‌داری، محیط‌زیست کوردستان را با مشکلات عظیم و چه بسا برگشت ناپذیری روبرو کرده است.
در کلام آخر باید گفت سوسیالیست‌ها برای حل نهایی مشکل زیست‌بوم خواهان تغییر رابطه انسان با طبیعت به طریقی هستند که این رابطه از حالت دشمنانه کنونی درآمده و به مناسباتی دوستانه تبدیل گردد و این ممکن نیست مگر آنکه نظامی (سوسیالیستی) مستقر شود که در آن نه سودجویی سرمایه‌داران، بلکه پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی انسان‌ها انگیزه تولید باشد.
#کوردستان
#محیط‌زیست
#کولبری
