چند روزی بیشتر به اول ماه مه روز جهانی کارگر نمانده است. طبقه کارگر ایران در شرایطی به استقبال اول ماه مه می‌رود، که رژیم حاکم بر ایران در اوج آشفتگی اقتصادی و در دام ابر بحران‌های چاره‌ناپذیری قرار دارد. در این میان طبقه کارگر ایران بیش از همه بار بحران و آشفتگی اقتصادی رژیم را بر دوش می‌کشد. میلیون‌ها کارگر بی‌کارند و بدون برخورداری از حق بیمه بیکاری بدون امیدی به یافتن کار، با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند. میلیون‌ها کارگر شاغل از یک حداقل دستمزد بخور و نمیر محروم‌اند. جمهوری اسلامی در کنار تشدید سرکوب‌ها و پایمال کردن آزادی‌های فردی و اجتماعی، تحمیل دستمزدهای پایین‌تر از خط فقر و تعرض به سطح معیشت و سفره بی‌رونق اقشار تهیدست جامعه را به عنوان راه حل خروج از بحران انتخاب کرده است.
در شرایطی که مقاومت جانانه زنان مبارز و آزاده در خیابان‌های شهرها در مقابل تحمیل حجاب اجباری، در متن انقلاب زن، زندگی، آزادی، در جریان است، برگزاری شکوهمند اول ماه مه می‌تواند تاثیرات ماندگاری بر فضای سیاسی جامعه داشته باشد، از این رو ضروری است که فعالین کارگری، و فعالین سوسیالیست و پیشروان جنبش زنان و جنبش دانشجویی در همراهی با هم برای هر چه شکوهمند برگزار کردن اول ماه مه آستین‌ها را بالا بزنند. بیشترین همکاری و اتحاد عمل بین گرایش‌های مختلف در جنبش کارگری در خدمت برگزاری هرچه گسترده‌تر مراسم‌های روز جهانی کارگر ضروری است.
باید در روز اول ماه مه به طبقه سرمایه‌دار و رژیم حامی آن‌ها اعلام کرد که آن‌ها نمی‌توانند با تحمیل بار سنگین بحران بر دوش طبقه کارگر و با نظامی کردن فضای جامعه، خود را از گرداب این بحران نجات دهند. باید خواست آزادی زندانیان سیاسی را در صدر مطالبات خود قرار داد، باید اعلام کرد که مبارزه برای افزایش دستمزدها متناسب با سطح تورم واقعی و سبد معیشت ادامه دارد، باید بار دیگر ضمن تاکید مجدد بر خواست‌های محوری طبقه کارگر ایران و تاکید بر آزادی فوری فعالین کارگری در بند توجه شمار هر چه بیشتری از کارگران را به اهمیت و ضرورت تمرکز نیرو و مبارزه برای ایجاد تشکل‌های طبقاتی و توده‌ای کارگران معطوف کرد.
چنین انتظاری با توجه به وجود و حضور فعالان و رهبران كاردان كارگری و پیشینه برگزاری چنین روزی در سال‌های اخیر، انتظاری غیرواقعی نیست.
جنبش کارگری در این روز نه تنها باید بیرق مطالبات عاجل خود را برافرازد، بلکه باید ظرفیت و توان خود برای رهبری مبارزات آزادی‌خواهانه مردم ایران را نشان دهد. طبقه کارگر در این روز با حک کردن شعار آزادی و برابری، رهایی زنان از قید ستم‌کشی، رهایی ملیت‌ها و مذاهب از قید ستمگری گامی سترگ در راه پیوند و همبستگی باجنبش های رادیكال اجتماعی بردارد. این روز، روز اعتراض به در زندان نگه‌داشتن رهبران و فعالان كارگری و روز مبارزه برای آزادی فوری كلیه زندانیان سیاسی است. روز مبارزه برای افزایش دستمزدها متناسب با تامین یک زندگی انسانی است، روز مبارزه برای آزادی ایجاد تشكل و اعتصاب، روز مبارزه علیه بیكاری و بیكارسازی‌ها، و روز مبارزه برای تأمین بیمه بیكاری مكفی برای همه بیكاران و كلیه افراد آماده به كار است! روز محكومیت كار كودكان و دفاع از حقوق كودک است! این روز روز صدور قطعنامه‌هایی است كه در برگیرنده كلیه مطالبات سیاسی، اقتصادی اجتماعی و رفاهی كارگران، زحمتكشان، زنان، جوانان و کودکان است .
در این روز لازم است زنان مبارز، معلمان، پرستاران، دانشجویان و جوانان سوسیالیست، انسان‌های آزادیخواه و برابری‌طلب، آماده باشند تا در پیوند با جنبش كارگری در این مراسم‌ها حضور چشمگیری داشته باشند. در این روز لازم است كارگران چنان با قدرت و اعتماد به نفس در مراسم‌های اول مه ظاهر شوند، كه جنبش توده‌ای جاری از این قدرت‌نمایی كارگران نیرو بگیرد و به فاز بالاتری ارتقاء یابد.
در مراسم‌های اول ماه مه امسال، كارگران لازم است به روشنی اعلام کنند كه برای تحقق هر خواست‌شان چنان متحد و با قدرت یكپارچه‌ای در برابر سرمایه و این رژیم و این دولت ظاهر خواهند شد كه دشمنان طبقاتی‌شان دریابند خطر جدی است و كارگران هیچ وعده و وعید و امروز و فردا كردنی را نمی‌پذیرند و همین امروز آنچه را كه مطالبه می‌كنند، می‌خواهند!
به پیشواز برگزاری هر چه با شكوه‌تر مراسم‌های اول ماه مه برویم و در این مراسم‌ها با صدور كیفرخواست مشتركمان علیه سرمایه، به سرمایه‌داران و رژیم، اسلامی حامی آنان اعلام كنیم امسال را با مبارزاتی متشكل‌تر و سازمان‌یافته‌تر و با بهره‌گیری از شیوه‌های رادیكال‌تر و مؤثرتر آغاز خواهیم كرد!
