در این روزهای منتهی به روز جهانی کودک و در گرماگرم سالگرد خیزش اعتراضی آبان ٩٨ یاد جانباختگان آن خیزش و جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” به اشکال مختلف و از جمله پخش تراکت در سطح شهر‌ها و حضور بر سر مزار تعدادی از آنها گرامی داشته شد. در این روز جمعی از خانواده‌های جانباختگان خیزش انقلابی سال گذشته و آبان ۹۸، در متنی مشترک با هشتگ “آبان ادامه دارد”، در شبکه‌های اجتماعی نوشتند که ما اعضای خانواده‌های دادخواه که عزیزمان توسط جمهوری اسلامی کشته شد، اعلام می‌کنیم تا پای جان، راه آبان را ادامه خواهیم داد.
سازمان عفو بین‌الملل همزمان با چهارمین سالگرد سرکوب خونین اعتراضات آبان ۹۸ بیانیه‌ای منتشر کرد تحت عنوان “جمهوری اسلامی با مصونیت به کشتار کودکان ادامه می‌دهد”. در بیانیه اشاره شده که کودکان توسط ماموران رژیم به طرز هولناکی کشته شدند تا جامعه بیشتر دچار وحشت شود.
جمهوری اسلامی از ابتدای سرکار آمدن به کودک کشی در زندان‌ها و بیرون زندان‌ها مشغول بوده است. این رژیم در فاصله سالهای ١٣٦٠ تا ١٣٦٧، بیش از ۱۲۶ دختر و پسر ۱۸ ساله و زیر ۱۸ سال را اعدام کرد که دردناک ترینشان اعدام مونا محمود نژاد ۱۷ ساله بود. او تنها به این خاطر اعدام گردید که حاضر نشد در زیر تهدید و شکنجه از بهائی بودن انصراف دهد. طبق گفته شاهدان و اسناد به‌دست آمده، در قتل عام سال ۶۷ ده‌ها کودک زیر ۱۸ سال، که اکثر آنها دختر بودند، اعدام شدند. در آن سال‌ها تعدادی کودک افغانستانی نیز توسط ماموران کشته شده و یا در زندان‌ها اعدام شدند. ماموران رژیم در خیزش‌های دیماه ۹۶، آبان ۹۸ به هنگام ساقط کردن هواپیمای اوکراینی، و در جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” موجب جان باختن تعداد زیادی کودک شدند. برای نمونه تا کنون نام و مشخصات ۷۴ کودک جانباخته در انقلاب ژینا ثبت شده که کوچک ترینشان کیان پیر فلک ٩ ساله بود.
کشتار شهروندان در جمهوری اسلامی و در رأس آنها کشتار کودکان مورد اعتراضات بسیار قرار گرفته است. شعار «مرگ بر حکومت بچه‌کش» یکی از شعارهای مردم علیه حکومت در اعتراض به کشتن کودکان در جنبش انقلابی ژینا است. معترضین در خیابان‌ها و محلات با شعار “حکومت بچه‌کش نمیخوایم، نمیخوایم” لقب رسوا کننده ی بچه‌کش را برای سران و عوامل جمهوری اسلامی و اسلام سیاسی جلادپرور ثبت کردند. در همین زمینه احزاب و سازمانهای چپ و دموکرات، دادخواهان، سازمانهای حقوق بشری در داخل و خارج، هنرمندان، سیاستمداران و فعالین اجتماعی با شرکت در آکسیون‌ها، دادن پیام و تولید آثار هنری، انتشار بیانیه‌ها و نظایر اینگونه فعالیت‌ها به جنایت‌های هولناک علیه کودکان توسط کاربدستان ریز و درشت جمهوری اسلامی اعتراض کردند. اکثر معترضین سرنگونی جمهوری اسلامی را تنها راه پایان کودک‌کشی در ایران دانستند.
جمهوری اسلامی به لحاظ کودک‌کشی در کنار دولت نژادپرست اسرائیل قرار گرفته است. ارتش اسرائیل تا لحظه نوشتن این اثر تنها در حمله جنایتکارانه اخیرش به غزه دست‌کم ۱۱ هزار و ۵۰۰ نفر را کشته است که بیش از چهار هزار و ۷۰۰ تن از آنها کودک بوده‌اند.
کودکان بدلیل اینکه تداوم نسل و زندگی به وجودشان گره خورده از جایگاه ویژه‌ای در جوامع انسانی و نزد اکثر مردم برخوردارند. به همین جهت نفرت از رژیم‌ها و از سیاستهائی که برای بقای خود از جان کودکان هم مایه می گذارند به اوج خود رسیده است. هدف جمهوری اسلامی از تعرض به جان کودکان و مسموم کردن صدها مدرسه دخترانه در سراسر ایران، مرعوب کردن کل جامعه است. اما این سیاست جنایتکارانه نتیجه عکس داده است. شکل‌گیری جریان «مادران دادخواه» یکی از نشانه‌های شکست این سیاست جنایتکارانه است. نمونه مشخص این روحیه را در سخنان مادران کودکان جانباخته می‌توان دید. ماه منیرمولائی راد، مادر مبارز کیان پیرفلک، به هنگام خاکسپاری فرزند ٩ ساله‌اش شعری کودکانه را با شجاعت تمام علیه آخوند علی خامنه ای دکلمه کرد و در آن گفت: “اتل متل توتوله، آسد علی چجوره؟ یه ریش داره تا سینه، سینه پر زکینه؛ قلبش مثال سنگه، حرف‌هاش همه جفنگه”
آرزو حسینی، مادر هومن عبدالهی، کودک جانباخته انقلاب ژینا، در مراسم بزرگداشت پسرش خطاب به سران رژیم گفت: ”تا وقتی که اسیر و برده باشیم تنها زنجیر، پابند و یوغ برایمان خواهید ساخت. خاک بر سرتان حتی اگر بمیریم تنها بردگی را باخته ایم. پس از مرگ هم اجازه نخواهیم داد سرزمین‌مان را تسخیر کنید و گوشتمان را مثل کرکس و کلاغ به منقار بکشید.” آرزو در پایان جسورانه اظهار داشت:” مثل مور و ملخ به باغچه تان حمله می کنیم.”
جنبش دادخواهی در ایران اکنون به جنبشی سراسری تبدیل شده است. جنبش دادخواهی این ظرفیت را دارد تا در کنار جنبش های دیگر نقشی برجسته در سرنگونی جمهوری اسلامی ایفا کند.
