طبق آماری که در اختیار کولبرنیوز قرار گرفته است تنها در شهرستان ثلاث‌باباجانی بیش از ١١۵۶٠ کولبر در نوارمرزی شیخ‌صله این شهر مشغول به کولبری هستند.
احمد وحیدی، وزیر کشور در سفری که اوایل سال جاری به کرمانشاه داشت از ساماندهی ویژه کولبران کرمانشاهی در قالب طرح «کرامت کولبران» خبر داد؛ طرحی که براساس آن، طی چند ماه گذشته ثبت‌نام از کولبران با هدف ارتقای معیشت آنان و مرزنشینان آغاز شده است . اما طرح «کرامت کولبران» چیست؟
به قول نهادهای حکومتی: در این طرح همه روستاییان و کولبران تا شعاع ۲۰ کیلومتری مرز از عواید واردات کولبری قانونی و شفاف بهره‌مند می‌شوند تا معابر غیرقانونی و دور از نظارت که به‌دلیل جابه‌جایی قاچاق و کالاهای ممنوعه خطراتی را برای کولبران ایجاد می‌کند جای خود را به مسیرهای قانونی دهد که امن و شفاف هستند.
به رسمیت شناخته شدن کولبری گامی بنیادی در عادی‌سازیِ کولبری و ستم‌دیدگی به طور کلی است. کولبری فرمی از ستم‌دیدگی مضاعف است و رسمیت یافتنِ آن تنها تلاشی برای به رسمیت شناخته شدنِ این ستم‌دیدگیِ مضاعف و عادی‌سازیِ آن است. عادی‌سازی کولبری به مثابه فرمی از ستم‌دیدگی بدین معنا است که حقارتِ همه جانبه کولبری یک امرِ عادی‌ست که قانون هم از آن حمایت می‌کند.
به رسمیت شناخته شدنِ کولبری در قانون نیز نمی‌تواند یک سپر حقوقیِ نیرومند برای کولبران ایجاد نماید. در وضعیت کنونی، بسیاری از موادِ قانونی در کوردستان اساساً اجرایی نشده و اهمیت عینی ندارد. بنابراین نمی‌توان انتظار داشت با به رسمیت شناختنِ کولبری، تحول بزرگی در مواجهه نیروهای نظامی با کولبران و قتل و کشتار آنان اتفاقی بیافتد. اکنون با رسمیتِ قانونی پیدا کردن پدیده کولبری، این مسئله القا می‌شود که گروهی از کوردها علاقمند به کولبری هستند و آن را می‌پسندند. تلاش‌های مختلف در مورد قانونی شدنِ کولبری را در همین راستا می‌توان تفسیر کرد. قانونی شدن و رسمیت پیدا کردنِ کولبری نه تنها نمی‌تواند به بهبود وضعیتِ کولبران منجر شود، بلکه حقارت و ویرانیِ روزمره آنان را به رسمیت شناخته و به مثابه یک امر عادی در جهانِ اقتصادی جلوه می‌دهد.
این مسئله به طُرق مختلف انجام می‌شود که هدفِ نهایی همه آن‌ها دستکاریِ ذهنی سوژه‌های کورد و تولیدِ اشتیاق در آنان برای تایید و بازتولیدِ وضعیت ستم‌دیدگیِ ناشی از کولبری است. ساختار فانتزی سوژه‌های کورد به گونه‌ای دستکاری می‌شود که از دیدِ آنان برای قطع زنجیره ستم‌دیدگیِ ناشی از کولبری، باید آن را قانونی کرد و به رسمیت شناخت.
بر مبنای این ساختار فانتزی، رسمیت‌یابی کولبری می‌تواند منافع اقتصادی فراوانی برای مردم کوردستان به ویژه در نوارمرزی داشته باشد و سبب توسعه‌یافتگی این مناطق شود. فانتزیِ بنیادی که در این زمینه برساخت پیدا کرده است، بازارچه‌های مرزی و تبديل شدنِ شهرها به مناطق آزاد تجاری است. تجربه حداقلی بازارچه‌های مرزی در کوردستان نشان داده است که این فانتزی در راستای توسعه‌یافتگی و برای نمونه از بین رفتن رنج و مشقت کولبران نیست، بلکه دقیقاً برعکس اتفاق افتاده است و در این مناطق، کولبران بیشتر در معرض خطر هستند. در مورد توسعه‌یافتگی و ارتباط آن با بازارچه‌های مرزی و فانتزی‌هایی از این دست نیز تجربه نشان از عدمِ ارتباط بین این دو دارد. شاید سطح رفاه برخی از شهروندان در شهرهای دارای بازارچه‌های مرزی افزایش پیدا کند، اما این امر به هیچ وجه ممکن به معنای توسعه‌یافتگی یا حتی تلاش برای دستیابی به آن نیست. توسعه‌یافتگی دارای الزامات ساختاری و بنیادی است و با ایجاد چند بازارچه مرزی و افزایش سطح رفاه شهروندان طبقاتی خاص تحقق پیدا نمی‌کند. بنابراين این فانتزی که در راستای عادی‌سازی کولبری به مثابه فرمی از ستم‌دیدگی از اساس دارای ساختاری آلوده است.
ليست اسامی کولبران را در دو فایل زیر میتوانید دانلود کنید:
