طبق تصاویر و اخبار منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی در روز دوشنبه ۲۴ مهرماه ۱۴۰۲،ماموران رژیم یک زن جوان با نام رویا ذاکری را با پوشش اختیاری در یکی از خیابان‌های تبریز مورد ضرب و شتم قرار داده و بر زمین انداختند. رویا ذاکری نیز شجاعانه با فریاد “مرگ بر خامنه‌ای” و “مرگ بر دیکتاتور” عکس‌العمل نشان داد. ماموران به طرزی افسارگسیخته‌تر به آزار وی ادامه داده و آن‌قدر او را زدند که از هوش رفت. ماموران کف به لب آورده بدن بی‌حال شده آن زن مقاوم را به داخل آمبولانس پرت کرده و با خود بردند. در رویدادی دیگر و در همان روز دوشنبه یک آتش به اختیار توهین‌کنان به دو زن آزادپوش در پارکی ساحلی در دزفول حمله کرد. دو زن مذکور به تنبیه کردن او برخاستند. آمر به معروف پلیس را خبر کرد و آن‌ها، دو زن آزاده را دستگیر کردند.
سران رژیم بر این پندارند که فضای ایجاد شده در نتیجه جنگ خودکشی حماس علیه اسرائیل فرصتی برای تشدید توحش به آن‌ها داده است. این پریشان احوالان بر همین زمینه کارگردان بزرگ، معترض و شجاع داریوش مهرجوئی و همسرش، وحیده محمدی‌فر، را هم‌چون داریوش فروهر و همسرش، پروانه اسکندری، شکنجه داده و کارد آجین کردند. مهرجوئی بزرگ این روزها بر شدت اعتراضاتش علیه رژیم افزوده بود. وحیده محمدی‌فر نیز هنرمندی بود که به عنوان یک زن آزاده رسماً حجاب از سر برداشت و الگو گردید. پس از ناکامی رژیم در تحمیل پوشش اسلامی که “انقلاب ژینا” آن‌را به طور کامل عیان کرد خاطره الگوهائی مبارزاتی نظیر وحیده محمدی‌فر، آن ناکامی را تعمیق خواهد کرد.
بعد از نقش پیشتازی که زنان جوان در خیابان‌ها و در رویارویی جسورانه با مزدوران حکومتی در جنبش انقلابی ژینا ایفا کردند، اکنون این نقش را در نافرمانی مدنی از خود نشان می‌دهند. این میدان اکنون به صورت یکی از کارزارهای اصلی جمهوری اسلامی علیه همه مردم ایران در آمده است. اقدامات روزانه پلیس و ارشادی‌های جدید نمایان‌گر این واقعیت است که رژیم می‌داند با هرگونه عقب‌نشینی در تحمیل کامل حجاب اجباری به زنان یکی از ستون‌های خیمه حاکمیت او فرو خواهد ریخت. به همین جهت است که سران جانی حکومت اسلامی از تحمیل پوشش اسلامی به زنان و حتی مردان به عنوان اصلی‌ترین ابزار در تحمیل حکومت استبدادی ضدمردمی‌شان استفاده می‌کنند. آن‌ها امیدوارند در فضای کنونی طرح جامع “حجاب و عفاف” و «شیوه‌نامه‌ی اجرایی جدید رفتار و پوشش» در دانشگاه‌ها را به طرزی موثرتر پیاده کنند. اما فضای جدیداً ایحاد شده در فلسطین به زودی به زیان رژیم تغییر خواهد کرد.
تداوم مبارزات موجود نشان می‌دهد که زنان در هر شرایطی چه در خیابان‌ها و یا دانشگاه‌ها مصمم به تداوم نافرمانی و مبارزه در جهت درهم شکستن اقدامات رژیم هستند. فریاد “مرگ بر خامنه‌ای”، رویا ذاکری در تبریز و گوشمالی دادن آمر به معروف توسط دو زن در دزفول و مقاومت‌های روزانه دانشجویان تنها نمایان‌گر گوشه‌هایی از مقاومت‌ها و مبارزات جاری می‌باشند. اما نباید فراموش کرد که زنان در مبارزه خود علیه قانون عفاف و حجاب، مقررات در دانشگاه‌ها و اقدامات سرکوبگرانه ماموران نباید تنها بمانند. مبارزه برای، برابری زن و مرد، مخالفت و مبارزه با حجاب اجباری و خشونت گشت ارشاد علیه زنان تنها امر زنان نیست. فرزندان، برادران، همسران، پدران، همکاران و همسایگان مرد هم لازم است حامی و هم‌رزم زنان در مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی و تحقق برابری زن و مرد باشند .
عکس گرفتن از مقاومت و جسارت زنان در مقابل اراذل و اوباش اسلامی، چه گشت ارشاد و چه فالانژهای مذهبی و آخوندهای مرتجع و پخش کردن آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی امری لازم و مفید بوده، اما کافی نیست. زنان به حمایت فعالانه‌تر مردان احتیاج دارند. تنها به این صورت می‌توان موج جدید تهاجمات کنونی رژیم را درهم شکسته و تناسب قوا را به زیان جمهوری اسلامی و به نفع مردم تغییر داده و مرگ محتوم رژیم را جلو انداخت.
