حملات هوائی وحشیانه ارتش ترکیه به مناطق تحت کنترل نیروهای سوریه دموکراتیک همچنان با شدت ادامه دارد. بیمارستان‌ها، مدارس، مراکزتولید و توزیع برق، چاه‌های استخراج نفت و هر چه را که زیر ساخت اقتصادی محسوب می‌شود، مورد حمله قرار می‌گیرند. در این حملات ارتش ترکیه که مجهز به پیشرفته‌ترین سلاح‌های کشتارجمعی و مدرن‌ترین درون‌ها و هواپیماهای جنگی است، بی‌پروا به هر جا که نشانی از مردم و از آبادانی هست حمله می‌کند. شمار تلفات مردم بی‌دفاع مدام رو به افزایش است. کودکان و سالخوردگان، بیشترین قربانیان حملات هوائی و آتش توپخانه ارتش ترکیه را تشکیل می‌دهند. همه این رویدادها در حالی اتفاق می‌افتند که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه طی دو روز گذشته دو بار در سخنانی ریاکارانه برای مردم غزه اشک تمساح ریخت و در همان حال خود همین اعمال جنایتکارانه را در روژآوا مرتکب می‌شود. بیمارستان «دیرک» که به بیش از صد هزار نفر از مردم منطقه خدمات پزشکی و درمانی ارائه می‌داد با بمب‌افکن‌های ارتش ترکیه ویران شد و اردوغان می‌گوید: «حمله به بیمارستانی که زنان، کودکان و غیرنظامیان بی‌گناه را درمان می‌کند، از اساسی‌ترین ارزش‌های انسانی خالی است». براستی که وقاحت در نزد اردوغان حد و مرزی ندارد. وی ادامه می‌دهد: «من از همه بشریت می‌خواهم که برای توقف این وحشی‌گری بی‌سابقه در نوار غزه اقدام کنند».
آنچه که ارتش ترکیه در روژآوا انجام می‌دهد، مصداق بارز یک جنایت جنگی تمام عیار است. اهدافی را که ارتش جنایتکار ترکیه انتخاب کرده است نشان می‌دهد که هدف دولت ترکیه نابود کردن منابع و زیرساخت‌های اقتصادی، از بین بردن نهادهای مدنی، وادار کردن مردم به ترک منطقه و نهایتا به شکست کشاندن حاکمیت خودمدیریتی روژآوا است.
جنبش روژآوا اگرچه بخشی از مناطق تحت کنترل خود را از دست داده است، اما دستاوردهایی دارد که به راحتی قابل بازپسگیری نیستند. در تجربه خود مدیریتی کردستان سوریه به همت زنان و مردان آزاده قوانینی در زمینه برابری زنان و مردان و دخالت مستقیم آنان در اداره جامعه، برابری حقوقی افراد متعلق به مذاهب و ملیت‌های مختلف، تأمین آزادی‌های سیاسی، جاری شده‌اند که هنوز هم می‌توانند برای جنبش‌های اعتراضی و حق‌طلبانه در خاورمیانه الهام‌بخش باشند.
این جنبش با دستاوردهایش نه تنها برای مردم سوریه، بلکه برای مردم سراسرخاورمیانه و جهان از جذابیت برخوردار است. این جنبش را نه تنها با پیروزی‌های شکوهمندش در برابر داعش و مقاومت شجاعانه‌اش در برابر فاشیسم اردوغانی، بلکه با ارزش‌های انسانی هم که از آن به دفاع برخاسته است باید شناخته شود.
تجربه مدیریت و اداره دموکراتیک این منطقه از سوریه به همت زنان و مردانی كه تصمیم گرفته بودند حاکم بر سرنوشت خویش باشند برای دولت ترکیه قابل تحمل نیست. آنها با جسارت و جانبازی کم نظیری، نیروئی چون داعش را در هم شکسته بودند و مناطق آزاد شده را به کانونی نسبتا آرام برای مردم آن در مقایسه با بقیه مناطق ویران و نیمه ویران سوریه تبدیل کرده بودند. این تجربه و آوازه جهانی آن از آنجا که زنان و مردان کوردستان سوریه در مرکز آن قرار داشتند همواره چون خاری در چشم اردوغان بود.
اکنون در شرایطی که دولت ترکیه مستقیما آزادی و حق این مردم در اداره امور زندگی خویش را مورد حمله قرار داده است، در شرایطی که دولت آمریکا برای تامین منافع خود همراهی با دولت ترکیه را بر حمایت از مردم روژآوا ترجیح می‌دهد، در شرایطی که همه دولت‌های منطقه و از آن جمله جمهوری اسلامی و رژیم بشار اسد نیز با اظهاراتی ریاکارانه عملا جانب اردوغان را می‌گیرند، در چنین شرایطی تنها حامیان واقعی جنبش روژآوا، مردم مبارز در منطقه و آزادیخواهان جهان هستند. اکنون زمان آن است که این حمایت و پشتیبانی از قوه به فعل درآید. حمایت و پشتیبانی همه جانبه از مردم آزادیخواه و حق‌طلبی که اینچنین مورد حمله نیروهای فاشیست ترکیه و مزدوران آنها قرار گرفته‌اند، یک نیاز عاجل است.
