گزارش می‌‌رسد که روز دوشنبه بیست و یکم اسفند، نخستین جلسه رسمی شورای عالی کار با موضوع تعیین حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۳برگزار شده است. این گزارش حاکی است که جلسه بدون هیچ نتیجه‌ای پایان یافته است. در مورد محتوای بحث‌های این نشست هیچ گزارش رسمی منتشر نشده است. اما از لابلای سخنان افراد شرکت‌کننده در جلسه که به مطبوعات راه یافته است، معلوم می‌شود که این بار نیز مانند سال‌های گذشته بازی موش و گربه در فیلم‌های کارتونی در مورد تعیین دستمزدها تکرارخواهد شد. نمایندگان خانه کارگر که در این جلسات شرکت دارند می‌گویند از آنجا که دولت هنوز سطح سبد معیشتی که پایه گفتوگوها بر سر تعیین حداقل دستمزد کارگران است را تعیین نکرده است. جلسه عملا نمی‌توانست هیچ تصمیمی بگیرد. روزنامه کار و کارگر در این رابطه از قول یکی از نمایندگان خانه کارگر در شورای عالی تعیین دستمزد می‌نویسد: «در شرایط فعلی، حتی اگرپایه مزد ۱۰۰ درصد هم افزایش یابد و از ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان به ۱۰ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان هم برســد، باز مشکلی از کارگران حل نمی‌شود به همین دلیل منتظریم رقم سبد معیشت نهایی شود و ســپس براســاس نرخ آن، وارد مذاکرات جدی شویم.» این گفته‌ها تکرار همان بازی سال گذشته در همین روزها است. نمایندگان دولت گمارده کارگران، با این گفته‌ها شروع می کنند و سرانجام به همان ارقامی که توسط دولت و کارفرمایان دیکته می‌شود رضایت خواهند داد.
خامنه‌ای در پیام نوروزی سال گذشته خود سال ۱۴۰۲ به عنوان سال «مهار تورم و رشد تولید» نام برد. روزنامه کار و کارگر در شماره روز سه شنبه ۲۲ اسفند، آستانه سال ۱۴۰۳ شمسی به بررسی کارنامه دولت در میزان تحقق این شــعار پرداخته است و می‌نویسد: «دولت هیچ توفیقی در تحقق شعار سال نداشته است، یعنی نه تولید افزایش یافته، نه بنگاه‌ها حمایت شده و نه تورم کاهش یافته است. آمارهای رســمی دولت از تورم ۴۰ درصدی حکایت می‌کند حال آن که این عدد در حوزه کالاهای اساسی و پوشاک، بسیار بالاتر از ۴۰ درصد است و نزدیک به ۱۰۰ درصد تورم داشته‌ایم.»
واقعیت این است که رژیم جمهوری اسلامی و به طور کلی نظام سرمایه‌داری ایران در دام یک بحران اقتصادی همه جانبه‌ای قرار دارد و مطابق معمول برای تخفیف این بحران به در دسترس‌ترین وسیله که تشدید استثمار کارگران است، متوسل می‌شود. از اینرو مسلم است که از طریق گفتوگوهای فریبکارانه شورای عالی تعیین دستمزد نانی به سفره کارگران اضافه نمی‌شود. اما کارگران با هماهنگ و یکپارچه کردن مبارزات رو به گسترش خود می توانند شرایط کار و زندگی بهتری به رژیم و طبقه سرمایه‌دار ایران تحمیل کنند. سران جمهوری اسلامی که بر منابع ثروت این جامعه چنگ انداخته‌اند، تا زمانی که تحت فشار مبارزات یکپارچه و سراسری کارگران قرا نگیرند بهبودی در زندگی کارگران و خانواده‌های آنها ایجاد نمی‌کنند. سران جمهوری اسلامی و همه سرمایه‌دارانی که به دور این رژیم گرد آمده‌اند، در غیاب یک جنبش کارگری نیرومند به ثروت‌اندوزی و حفظ و تقویت دستگاه سرکوب ادامه خواهند داد. آنها توانسته‌اند با اتکاء به ارتش میلیونی ذخیره بیکاران، فقر و تفرقه و سخت‌ترین شرایط کاری و دستمزدهای نازل را به کارگران تحمیل کنند. در شرایط کنونی که طبقه کارگر و نسل آینده آن در خطر تباهی قرار گرفته است، فقط با به راه انداختن یک جنبش مطالباتی نیرومند می‌توان جلوی این تباهی را گرفت. چنین جنبشی در ارتباط با جنبش‌های اجتماعی دیگر می‌تواند به سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی بیانجامد. برای ایجاد یک جنبش نیرومند مطالباتی لازم است که مبارزات کنونی از حالت پراکندگی درآیند. لازم است مطالبات عاجل طبقه کارگر به امر همه کارگران شاغل و بیکار، زن و مرد و ماهر و غیرماهر، قراردادی و رسمی، در سطح سراسری قرار گیرد. تحقق این امر در گرو گسترش ارتباطات موجود در بین فعالین کارگری در ابعاد سراسری است. با حضور و دخالت فعال در مبارزات جاری کارگران، با تقویت روح همبستگی طبقاتی در این مبارزات می توان توازن قوای طبقاتی را به نفع کارگران تغییر داد و جنبش کارگری را در موقعیت مناسب‌تری برای سازمانیابی و دستیابی به خواست‌هایش قرار داد.
