ماشین کشتار جمهوری‌اسلامی از ابتدای سال ۲۰۲۲ تاکنون دستکم ۳۰ کودک کولبر زیر ١۸ سال را در نوارمرزی کوردستان کشته و یا زخمی کرده است.
چهار سال پیش در چنین روزی در ۲۹ آذرماه ۱۳۹۸ پس از چهار روز تلاش و کوشش بی‌وقفه مردم منطقه هورامان و مریوان، انجمن‌های مدنی و اجتماعی و گروه‌های کوهنوردی بالاخره جنازه یخ‌زده فرهاد خسروی کودک کولبر ۱۴ سالە، سه روز بعد از مرگ جان‌سوز دیگر برادرش، آزاد خسروی ۱۷ ساله در ارتفاعات ته‌ته هورامان پیدا شد.
در حالی وارد چهارمین سالروز جانباختن آزاد خسروی ۱۷ ساله و فرهاد خسروی ۱۴ ساله، این دو کودک کولبر می‌شویم که ماشین کشتار جمهوری‌اسلامی از ابتدای سال ۲۰۲۲ میلادی تاکنون دستکم ۳۰ کودک کولبر زیر ۱۸ سال را در نوارمرزی کوردستان کشته و یا زخمی کرده است.
طی یک سال و سه ماه گذشته اعتراضات و مقاومت مردم انقلابی کوردستان در بیش از ۵۰ شهر در جریان بوده است. جمهوری اسلامی طی این مدت نیز مانند سابق برای سرکوب جنبش انقلابی کوردستان دست به حربه‌هایی چون کشتار، دستگیری، شکنجه، مفقود کردن و مرعوب کردن مردم مقاوم و انقلابی کوردستان کرد تا به خیال خودش بتوانند شعله‌های این جنبش انقلابی را که پس از قتل حکومتی ژینا امینی دوباره گُر گرفته بود، را خاموش کند.
طی یک سال گذشته حدود ۱۰۰۰۰ نفر از انقلابیون کوردستان با شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر زخمی و ۱۳۴ نفر نیز با تیراندازی مستقیم نیروهای سرکوبگر و یا بر اثر شکنجه در سیاهچال‌های جمهوری اسلامی جانباخته‌اند.
از تعداد ۱۳۴ جانباخته انقلاب ژینا در کوردستان ۱۴ مورد آن مربوط به کودکان است. از ابتدای شروع جنبش انقلابی ژینا تاکنون هزاران نفر نیز در شهرهای کوردستان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ربوده شده‌اند که با استناد به آمار منتشر شده ۱۵۲ کودک نیز در این مدت توسط نیروهای امنیتی و نظامی بازداشت شده‌اند.
از سوی دیگر بر پایه یافته‌های سازمان عفو بین‌الملل، ۶۰ درصد از کودکانی که در جریان اعتراض‌های سراسری به دست عوامل سرکوب حکومتی کشته شده‌اند بلوچ یا کورد بوده‌اند. ملت‌هایی که برای مدت زمان طولانی قربانی آزار و اذیت و تبعیض‌های نظام‌مند حکومت بوده‌اند.
سبعیتی که در یک سال گذشته از این حکومت و نسبت به شهروندان معترض و خصوصا کودکان انجام گرفته است، امر جدیدی نیست. وضعیت همیشگی زیر سایه این رژیم کودک‌کُش، همواره فقر و سرکوب و تبعیض مضاعف بوده است که کودکان از اولین قربانیان آن بوده‌اند؛ کودکانی مانند فرهاد و آزاد خسروی.
فرهاد ۱۴ ساله به همراه برادر بزرگترش آزاد خسروی که تنها ۱٧ سال سن داشت در روز ۲۶ آذرماه ۱۳۹۸ به امید پیدا کردن لقمه‌ای نان راهی کوه‌های ته‌ته هورامان می‌شوند، در مسیر کولبری آن‌ها با برف و کولاک سختی روبرو می‌شوند که توان راه رفتن و پیشروی را از آن‌ها می‌گیرد. لباس‌های آزاد برادر بزرگ‌تر برای تحمل این حجم از سرما و کولاک ناکافی بود.
مسیر بسیار سرد و یخبندان است. درگذر از مسیر و برخورد باد و سرما با لباس‌های خیس و یخ‌زده آن‌ها، آزاد سرما و کولاک را تاب نیاورده و از حال می‌رود.
فرهاد خسروی در این شرایط آزاد را تنها نمی‌گذارد و لباس‌هایش را از تنش در می‌آورد و به تن برادرش می‌پوشاند و خود برای پیدا کردن کمک به دل کوهستان می‌زند. اما باز هم فایده‌ای ندارد و آزاد در همان‌جا بر اثر شدت سرما یخ می‌زند و جانش را از دست می‌دهد. روز بعد یعنی ٢٧ آذرماه جسد یخ‌زده آزاد خسروی در ارتفاعات ته‌ته پیدا شد و پس از انتقال به شهر مریوان در زادگاهش روستای “نی” مریوان تشییع شد.
این امید وجود داشت که فرهاد زنده باشد، صدها نفر از مردم محلی با همراهی امدادگران هلال‌احمر سروآباد و سنندج برای جستجوی فرهاد راهی ارتفاعات ته‌ته شدند. آن‌ها پس از چهار روز تلاش بی‌وقفه بالاخره جسد یخ‌زده فرهاد را با دست‌های مشت کرده در ۲۹ آذر پیدا کردند.
فردا چهار سال از این حادثه دردناک می‌گذرد و ما هم‌چنان روزانه شاهد کشتار سیستماتیک کولبران از جانب جمهوری اسلامی هستیم. ما هم‌چنان شاهد کودکان کار، کودکان کولبر و کودکان سوختبر هستیم. کسانی که جای‌شان باید پشت نیمکت‌های مدرسه و دانشگاه باشد نه در بازار کار و استثمار.
طی چند سال گذشته خیلِ عظیمی از کودکان و نوجوانان خانواده‌های فقیر کوردستان به کولبری روی آورده‌اند. این‌ها دانش‌آموزان و دانشجویانی هستند که بخاطر فقر و بی‌بضاعتی خانواده‌ها مجبور به ترک تحصیل و روی آوردن به کولبری شده‌اند.
طبق جدیدترین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس درباره ترک تحصیل دانش‌آموزان، بیش از ۹١١ هزار نفر در گروه سنی ۶ تا ١٧ سال از تحصیل بازمانده‌اند و ٢٧٩ هزار دانش‌آموز نیز ترک تحصیل کرده‌اند! که بیشترین آمار نیز مربوط به بلوچستان و کوردستان است.
