تابستان گذشته، پس از موج گسترده‌ای از خاموشی‌ها که نارضایتی عمومی زیادی به همراه داشت، مسئولان وزارت نیرو با تأکید بر «برنامه‌ریزی دقیق برای تابستان آینده» اعلام کردند که این قطعی‌ها دیگر تکرار نخواهند شد. برخی حتی پا را فراتر گذاشتند و وعده دادند که با ورود نیروگاه‌های جدید و استفاده از انرژی‌های جایگزین، کشور به مرحله‌ای از «پایداری انرژی» خواهد رسید. با این حال، واقعیت امروز چیز دیگری را نشان می‌دهد. نه‌تنها هیچ‌گونه پایداری در تأمین برق مشاهده نمی‌شود، بلکه آغاز خاموشی‌ها پیش از شروع فصل گرما این نگرانی را ایجاد کرده که در تابستان پیش‌رو، شرایط به‌مراتب بحرانی‌تر از سال گذشته باشد. در کنار کمبود برق و قطع بدون برنامه و بدون اطلاع‌رسانی از پیش به مشترکان، کمبود آب برای تأمین برق و حتی آب شرب نیز به مشکلات افزوده است. مسئول فراکسیون محیط زیست مجلس اعلام کرده که ۳۰ استان کشور دچار کم‌آبی برای آب شرب و تأمین برق هستند. او و سایر مسئولان می‌کوشند مردم را قانع کنند که کمبود آب و برق محصول مصرف زیاد این دو ماده حیاتی از جانب شهروندان و خشکسالی می‌باشد. اما ساکنان در نقاط مختلف کشور که می‌دانند این وضعیت بحرانی را رژیم و مسئولان فاسد و ناکارآمد به بار آورده‌اند، اعتراضات گسترده علیه آنها را گسترش داده‌اند.
به گزارش سایت خبری–سیاسی پیام، شمار زیادی از ساکنان اردکان یزد در روز سه‌شنبه ۱۳ اردیبهشت، یکی از خیابان‌های اصلی شهر را مسدود نموده و در مقابل اداره برق تجمع اعتراضی برپا کردند. آنها که قطع مکرر برق موجب سوختن وسایل کار و زندگی‌شان شده، خواستار غرامت و سرمایه‌گذاری در صنعت برق شدند. آنها هشدار دادند که از دادن وعده‌های توخالی خسته شده و خواستار اقدام فوری و لازم می‌باشند. در همین روز، نانوایان اصفهان، کرمانشاه، استان مازندران و برخی شهرهای دیگر در اعتراض به قطع مکرر برق دست به تجمع زدند. روز دوشنبه ۱۵ اردیبهشت، بازاریان بازار بزرگ آهن در تهران، کرج و شهریار به عنوان اعتراض به قطع مداوم برق، مغازه‌های خود را بستند. آنها که سه روز با قطع برق مواجه بودند، از بی‌توجهی مسئولان به مشکلاتشان خشمگین هستند. در کرج، گذشته از بازاریان، شماری از شهروندان نیز با شعار “مرگ بر دیکتاتور” به اعتراض پرداختند. آنها اعلام کردند که وسایل برقی خانگی‌شان سوخته و از بین رفته است و لازم است دولت زیان‌های آنها را جبران نماید.
بحران آب، برق، اقتصاد و امنیت اجتماعی، مناطق گسترده‌ای از کشور را با چالش جدی مواجه کرده است. آرمان ملی در روز سه‌شنبه نوشت:
“یکی از مشکلات اساسی در خاموشی‌های اخیر، نبود اطلاع‌رسانی و شفافیت است. هیچ جدول رسمی دقیق و قابل استناد، از زمان و مناطق خاموشی منتشر نشده و هیچ مقام مسئولی در برابر سؤالات مردم درباره دلیل این قطعی‌ها پاسخگو نیست و همه چیز در سکوت و سردرگمی پیش می‌رود. در برخی مناطق شهری، شهروندان گزارش داده‌اند که در دو روز اخیر، برق منازل آنها دو بار و هر بار به مدت دو ساعت قطع شده است. بسیاری از آنها می‌پرسند چرا هنوز فصل گرما فرا نرسیده، کشور با بحران برق مواجه شده؟ چه تضمینی وجود دارد که این وضعیت در تابستان به بحرانی تمام‌عیار تبدیل نشود؟”
وضعیت مورد اشاره موجب تلخ شدن زندگی و نیز زیان‌های مالی زیادی گردیده است. گذشته از شهروندان، یکی از مهم‌ترین قربانیان کمبود برق در کشور، صنایع هستند. صنایع که در مواجهه با بحران کمبود برق باید خاموشی‌ها را در تابستان به جان می‌خریدند، در سال جدید از بهار قطعی‌های مکرر برق را تجربه می‌کنند. به گزارش تجارت نیوز، پیش‌تر شهرک‌های صنعتی پردیس، صفادشت، دهک، عباس‌آباد و سلیمانی، از آغاز قطعی برق واحدهای خود از یکم اردیبهشت‌ماه خبر داده بودند. اما این بار به نظر می‌رسد از نیمه اردیبهشت، تمامی شهرک‌های صنعتی با محدودیت برق مواجه می‌شوند.
یکی و فقط یکی از دلایل کمبود آب، حفر چاه‌های عمیق و غیرعمیق از جانب دار و دسته‌های وابسته برای کشاورزی و صنایع شخصی می‌باشد. مهم‌تر از آن، سیاست رژیم و فشار آوردن به کشاورزان برای رسیدن به خودکفایی است. این سیاست غیرعاقلانه و سرمایه‌گذاری نکردن در صنعت مدرن کشاورزی موجب هدر دادن آب و خشکاندن چشمه‌ها و سایر منابع آبی شده است. عین همین مشکل در صنعت برق روی داده است. عدم سرمایه‌گذاری در تأمین نیروگاه‌های تازه و تعمیر نیروگاه‌های موجود و نیز ساختن سدها بر اساس منافع پیمانکاران در سپاه و غیره، در کنار خشکسالی، نقشی اساسی در تأمین آب سدها و لاجرم تأمین برق داشته است.
اعتراضاتی که به چند مورد آنها اشاره شد، بر بستر تداوم کمبود آب و برق در تابستانِ پیشِ رو می‌تواند وسعت بیشتری بگیرد.
در این صورت، در کنار اعتراضات کارگران، زنان، دادخواهان، مال‌باختگان و غیره، اعتراضات به کمبود آب و برق می‌تواند جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” را نیرومند سازد و موجب بهبود بازهم بیشتر تناسب قوا به نفع مردم گردد.
