گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر، پیروز باد مبارزات کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان، پرستاران، جوانان و عموم توده‌های مردم ستمدیده ایران علیه ستم و استبداد، زن‌ستیزی، تبعیض و نابرابری، فقر و فلاکت و جنگ و ویرانی.
امسال، اول ماه مه روز جهانی کارگر در شرایطی فرا رسیده است که شیرازه‌های اقتصادی کشور در نتیجه ۴۶ سال حاکمیت جمهوری اسلامی و جنگ و کشمکش‌های منطقه‌ای، در مسیر فروپاشی بسیار سهمگینی قرار گرفته و هم‌زمان، خطر جنگ و یا بند و بست ضدمردمی مابین جمهوری اسلامی و قدرت‌های جهانی، سایه شوم خود را به شکل بی‌سابقه‌ای بر سر مردم زخم خورده و ستمدیده ایران گسترانیده است.
حکومت دیگر حتی قادر به اداره و تامین بدیهی‌ترین ملزومات زندگی و بقا یک جامعه انسانی از قبیل آب و برق و گاز، چرخه‌ی تولید و معیشت حداقلی، حفظ شبکه بهداشت و درمان، جلوگیری از فساد و تباهی در ارگان‌های حکومتی، تامین امنیت جانی شهروندان و مقابله با تورم و کمبود مایحتاج اولیه زندگی نیست و در همین حال با اتخاذ سیاست‌های به غایت ویرانگرایانه اقتصادی و سیاسی داخلی و بین‌المللی در حال نابودی ارکان زیست اقتصادی و اجتماعی کشور است.
اول ماه مه امسال، مصادف با چنین شرایط خطیر، سرنوشت‌ساز و حساس و تعیین کننده‌ای برای ما کارگران و مردم ستمدیده ایران است.
مردمی که خسته از چندین دهه ستم و استبداد، سرکوب، فقر و فلاکت، شقاوت و انسان‌کشی و بحران و فروپاشی اقتصادی، در تکاپوی آزادی و رفاه و خوشبختی با عزمی راسخ برای تحقق آمال و آرزوهای انسانی خود ایستاده‌اند و اینک بار دیگر در یکی از سخت‌ترین دوران‌های تاریخ معاصر خود قرار گرفته‌اند.
تحت چنین شرایطی، یا سقوط و بربریت و یا رهایی از پرتگاه موجود، آن دو راهی سرنوشت‌سازی است که امروز پیشاروی ما کارگران و عموم مردم ستمدیده ایران قرار دارد.
بی‌تردید انتخاب ما کارگران و مردم شریف ایران، همان‌گونه که در لحظه لحظه رنج و مرارتها و مبارزاتمان نشان داده‌ایم رهایی از پرتگاه موجود و خیز برداشتن به سوی برپایی دنیایی بهتر است.
این انتخاب ماست و اول ماه مه روز جهانی کارگر فرصتی است بزرگ برای ما کارگران تا با اعتراضات گسترده و سراسری صنفی و سیاسی، شرایط را بیش از پیش به نفع تحولات بنیادین و انسانی در کشور مهیا کنیم.
کارگران و همکاران در صنایع کلیدی و همه مراکز تولیدی و خدماتی کشور، همان‌طور که مبارزات صنفی ما در طول چندین دهه گذشته و بویژه در سال‌های اخیر ثابت کرده است، جمهوری اسلامی، نه می‌خواهد و نه می‌تواند حتی ذره‌ای از مطالبات ما را متحقق کند. این حکومت، از همان روز اول، حکومتی برای انداختن طوق بردگی و بندگی بر گرده ما کارگران و حکومتی ایستاده و پایا بر دوش بحران و چپاول و غارتگری بوده است و اینک کل کشور را در تمامی جوانب زندگی اقتصادی و سیاسی-اجتماعی در معرض فروپاشی قرار داده است.
به یقین و بی‌هیچ تردیدی، ما امروز در معرض یک آزمون بزرگ تاریخی قرار داریم و تحقق مطالبات صنفی ما کارگران و رهایی کشور از فروپاشی مهلک اقتصادی و اجتماعی، بطور تعیین کننده‌ای به تحولات بنیادین سیاسی و نقش آفرینی سیاسی و اجتماعی ما کارگران گره خورده است.
ما بزرگترین نیروی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی کشور هستیم و نمی‌توانیم و نباید با فروکاهش نقش خود به مطالبات صرف اقتصادی و صنفی، نظاره‌گر کشمکش و رقابت طبقات حاکم (چه در پوزیسیون و چه در اپوزوسیون) بر سر چگونگی تصاحب ثروت‌های اجتماعی و دسترنج خود باشیم و سپس در چرخه‌ی معیوبی، حق اعتصاب و تشکل و برخورداری از یک زندگی انسانی را از آنان گدایی کنیم.
اول ماه مه امسال بر متن شرایط خطیر و حساس اقتصادی و سیاسی کشور، فرصتی است تا در خیابان‌ها و مراسم مختلف گرامی‌داشت این روز بزرگ و آرمانی، همراه با طرح مطالبات صنفی، مطالبات سیاسی خود را نیز بطور برجسته‌ای فریاد زنیم و با همبستگی با جنبش دادخواهی، زندانیان سیاسی، جنبش معلمان، زنان، دانشجویان و جوانان، بازنشستگان و مالباختگان زحمتکش و هر انسان مطالبه‌گر و دردمندی، پیام‌آور رهایی و پی‌افکنی ساختمان جامعه‌ای انسانی، مرفه و شاد، فارغ از استبداد و استثمار و تبعیض و نابرابری برای آینده کشور باشیم.
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
هر چه گسترده‌تر باد همبستگی و اتحاد سراسری کارگران ایران
مستحکم باد همبستگی جنبش‌های اجتماعی آزادی‌خواهانه و برابری‌طلبانه
پیش به سوی اعتراضات همبسته و سراسری صنفی و سیاسی
اتحادیه آزاد کارگران ایران
هشتم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴
