به نام شریفه؛ نه به اعدام!
دهم اکتبر، روز جهانی مبارزه با اعدام و قتل‌عمد دولتی، فرصتی است تا بر اهمیت حق حیات به‌عنوان یکی از حقوق اساسی بشر تأکید شود. اعدام به‌عنوان یکی از بی‌رحمانه‌ترین و ضدانسانی‌ترین اشکال مجازات، متاسفانه هنوز توسط بعضی از حکومت‌ها به‌کار گرفته می‌شود.
در ایران و مشخصاً در یکصد سال اخیر، حکومت‌ها، ناتوان از پاسخگویی به مردم، اعدام را به ابزاری برای سرکوب مخالفان و ایجاد ترس در جامعه تبدیل کرده‌اند. در زمانه‌ی ما و به عنوان مثال، نمونه‌ای از تلاش‌های حاکمیت برای خاموش کردن صدای فعالین مدنی، پرونده شریفه محمدی، فعال کارگری و حقوق زنان است که نمایانگر سرکوب سیستماتیک مخالفان و فعالین مدنی در ایران می‌باشد. از جمله اتهامات شریفه، که در حکم صادره علیه او هم درج شده است، این است که در خانه شریفه نوشته‌هایی با محتوای «نه به اعدام» و تراکت‌های حمایت از زنان بازداشت‌شده وجود داشته است. تراکت‌هایی که در آن به غیرانسانی و ناعادلانه بودن مجازات اعدام اعتراض شده بود. حکم اعدام شریفه محمدی نمونه‌ای از تلاش‌های حکومت برای خاموش کردن صدای معترضان است. اعدام در ایران نه برای مقابله با جرم، بلکه برای تحکیم قدرت سیاسی و ایجاد هراس در دل مردم صورت می‌گیرد؛ اگر چه اصولا مجازات اعدام حتی در زمینه کاهش “جرم”، معتبر و صحیح نیست.
در دو سال اخیر، شمار اعدام‌ها در ایران به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است و این روند هم‌چنان ادامه دارد. در حال حاضر صدها نفر، از جمله بسیاری که تنها به دلیل اعتراضات مدنی به زندان افتاده‌اند، در خطر اعدام قرار دارند.
مطالبه‌ی “لغو اعدام در دل خیزش انقلابی “زن، زندگی، آزادی”، شکلی عمومی‌تر و وسیع‌تر به خود گرفت و به یک مطالبه همگانی تبدیل شد. سپس جنبش اعتراضی “نه به مجازت اعدام” از بند زنان زندانی سیاسی اوین آغاز شد و به زندان‌های دیگر تسری پیدا کرد. اکنون این جنبش به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کارزارهای اجتماعی، هر سه‌شنبه با اعتصاب زندانیان سیاسی در بیست‌ودو زندان، از جمله زندان لاکان رشت که شریفه در آن‌جا محبوس است، ادامه دارد.
مطالبه‌ی لغو مجازات اعدام، از جمله اعتراض به حکم اعدام شریفه محمدی و سایر فعالین محکوم یا در معرض محکومیت به اعدام، از زبان فعالین مدنی، اجتماعی، بازنشستگان، کارگران و هنرمندان شنیده می‌شود. لغو حکم اعدام فعالین مدنی و سیاسی اکنون به یک مطالبه‌ی اجتماعی تبدیل شده است و یک نه بزرگ به قتل عمد حکومتی است. در جهانی که حقوق بشر و حق حیات به‌عنوان اصول اساسی پذیرفته شده‌اند، جایگاهی برای اعدام به‌عنوان مجازاتی رسمی وجود ندارد.
ما به عنوان کمپین دفاع از شریفه محمدی خود را عضوی از جنبش “نه به اعدام” می‌دانیم؛ جنبشی که به ما یادآور می‌شود که هر یک از ما مسئولیم تا برای پایان دادن به این مجازات قرون وسطایی و ارتجاعی، تلاش کنیم و از حق حیات، که بنیادی‌ترین حق بشر است، دفاع نماییم.
کمپین دفاع از شریفه محمدی
هفدهم مهرماه ۱۴۰۳
