گرمای تابستان در راه است و خطر آتش‌سوزی هر ساله جنگل‌های زاگرس را تهدید می‌کند. اگرچه جمهوری اسلامی در طول ۴۵ سال گذشته بیشترین ضربه را به محیط زیست ایران زده است، اما در کوردستان در عین حال آگاهانه، بدلایل سیاسی و امنیتی به تخریب محیط زیست این منطقه مشغول است. برای نمونه غالب آتش‌سوزی‌ها ناشی از حضور نیروهای سپاه و ارتش در مناطق مرزی و تیراندازی‌های نامسئولانه آن‌ها است. روند تخریب محیط زیست در نتیجه سیاست‌های ضد مردمی جمهوری اسلامی تنها مختص جنگل‌های غرب ایران نیست. در سراسر ایران سالانه ۱۲۵ هزار هکتار از جنگل‌ها نابود می‌شوند. پیش‌بینی شده است که اگر اوضاع بر همین منوال پیش برود، ایران تا ۵۰ سال آینده جنگلی نخواهد داشت. اما این روند در کوردستان با سرعت بیشتری در جریان است.
این رژیم از بدو روی کارآمدن، آگاهانه و بابرنامه در صدد تخریب محیط زیست کوردستان بوده است. آتش زدن جنگل‌ها به بهانه تامین امنیت برای نیروهای سرکوبگر، سدسازی کارشناسی نشده، ساختمان سازی، با انگیزه سودجویانه و یا نظامی، دفع غیربهداشتی پس‌مانده‌های شهری، مین‌گذاری در مناطق مرزی، توپ و خمپاره‌باران کوهستان‌ها و مراتع، غارت منابع طبیعی، استخراج بی‌رویه معادن، خشکاندن تدریجی دریاچه‌های اورمیه و زریبار، خشکاندن تالاب‌ها، منتقل کردن زباله‌های سمی در حومه شهرها و حتی آلوده کردن رودخانه‌ها، کشیدن جاده‌های نظامی به بالای کوه‌ها و تپه‌ها، تنها چند نمونه از تلاش‌های بدون وقفه حکومت اسلامی در ضربه زدن و به نابودی کشاندن محیط زیست کوردستان بوده است.
بر طبق ارزیابی فعالان حفظ محیط زیست طی ده سال گذشته حدود ۴ میلیون هکتار از مجموع حدود ده میلیون هکتار جنگل‌های زاگرس در نتیجه آتش‌سوزی‌ها و عوامل دیگر از بین رفته‌اند.
عدم سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال در کوردستان عملاً به تهدید محیط زیست منجر شده و حتی در مواردی علاوه بر قطع درختان، به تشویق افراد در کوردستان به شکار و فروش سنجاب، روباه، گرگ، خرس، کبک و دیگر پرندگان و جانوران شده است.
آب که حیاتی‌ترین مایحتاج انسان و هر موجود زنده دیگری است، با سیاست‌های اشغالگرانه رژیم در کوردستان با بحران جدی روبرو شده و اینک کمبود آب در یکی از پر آب‌ترین مناطق ایران و خاورمیانه به امری عادی و روزمره تبدیل شده است.
عدم وجود تکنولوژی مناسب برای بازیافت زباله‌ها، تصفیه کامل فاضلاب‌ها، منجر به آلودگی بیشتر خاک و آب می‌شود و خطرات زیادی برای انسان‌ها و همه جانداران موجود دیگر در کوردستان به وجود می‌آورد.
علاوه بر تلاش سیستماتیک رژیم برای نابودی محیط زیست کوردستان و آلوده کردن خاک، هوا و آب، رژیم با فعالین محیط زیست بعنوان یک دشمن و خطر برخورد کرده و با دستگیری، شکنجه، زندانی و حتی کشتن آن‌ها جنبش دفاع از محیط زیست کوردستان را با مشکلات و خطرات بیشتری روبرو کرده است.
نابودی این طبیعت زیبا و این مامن صدها نوع از جانوران کمیاب، در مقابل چشمان دستگاه‌های عریض و طویل نظامی و اداری رژیم صورت می‌گیرد، بدون آنکه اقدام موثری برای متوقف کردن آن انجام دهند. این تنها مردم محل بوده‌اند که با دستان خالی و با به خطر انداختن جان خود، هر اندازه از جنگل‌ها را که می‌توانستند از چنگ شعله‌های آتش رها کرده‌اند.
با درک چنین فاجعەای کە محیط زیست را بە نابودی می‌کشاند، فعالان مدنی در کوردستان بە منظور دفاع از محیط زیست در مقابل این تخریبگری دست بکار شدەاند. این فعالان تلاش کردەاند کە توجە همگانی را بە این امر مهم جلب کردە و به سهم خود در بالابردن سطح فرهنگ پیشرو در این زمینه نقش ایفا کنند. شکلگیری ده‌ها نهاد و تشکل دفاع از محیط زیست، مخالفت با شکار و دفاع از حقوق حیوانات، تشکیل کلاس‌های آموزشی برای ضرورت دفاع از محیط زیست، درختکاری و جلوگیری از جنگل‌زدایی و حتی با دست خالی با کمترین امکانات ممکن به خاموش کردن آتش جنگل‌ها پرداختن، فعالیتی روتین و روزمره در کوردستان است.
پاک کردن روستاها و محلات شهری از زبالە توسط مردم داوطلب، حرکات سمبولیک علیه سیگار کشیدن و آتش زدن سیگارها و قلیان‌ها در میادین عمومی، شکستن تفنگ‌های شکاری و قفس‌ها و رها کردن پرندگان در بند، کمپین علیه شکار و خشونت، علیه جانوران، تلاش جمعی برای خاموش ساختن آتش‌سوزی جنگل‌ها و غیره به تدریج به یک فرهنگ مسلط در این جامعه تبدیل شده است. اگرچه ابعاد خطراتی که محیط زیست کوردستان را تهدید می‌کند، بسیار فراتر از دایره فعالیت این گروه‌ها و این سطح از اقدامات است، اما این حرکت در عین حال به رواج فرهنگ پیشرو و رفتار مسئولانه در قبال محیط زیست کمک می‌کند. تداوم حاکمیت جمهوری اسلامی تهدیدی جدی علیه محیط زیست و زندگی سالم برای مردم کوردستان و همه مردم ایران است.
