یک جمع‌بندی از اخبار انتشاریافته کارگری نشان می‌دهد که کارگران در سه ماهه پائیز امسال ۷۴۰ آکسیون مبارزاتی داشته‌اند. ۳۳۸ آکسیون توسط بازنشستگان انجام گرفته است. کارفرمایای دولتی و خصوصی در برابر آکسیون‌ها و مطالبات کارگران شاغل با وعده وعیدهای توخالی، به کار گرفتن تشکل‌های جعلی و افراد دست‌پرورده و یا حتی نادیده انگاشتن آن‌ها و مطالباتشان کوشش می‌کردند خسته‌شان کنند تا به ناچار دست از خواسته‌هایشان بردارند. آن‌ها چند ماهی است که شروع به اخراج کارگران معترض و اعتصابی کرده‌اند. برای نمونه ۱۵ تن از نمايندگان نفتگران اركان ثالث صنعت نفت به دليل مطالبه حقوق صنفی و قانونی خود و همكاران‌شان با خطر اخراج مواجه شده‌اند.
اين كارگران كه عملاً نماينده ۱۲۰ هزار كارگر اركان ثالث شركت ملی حفاری ايران و صنعت نفت هستند، خبر داده‌اند كه از طريق شركت ملی حفاری ايران و از خرداد امسال به «هسته گزينش جنوب» معرفی شدند و پس از احضار توسط اين نهاد، درباره مطالبات صنفی همكاران‌شان و دلايل مطالبه‌گری هم توضيحاتی داده‌اند.
طبق آخرین اطلاع طی ۷ ماه اخير، دو نفر از اين كارگران، حكم اخراج قطعی دريافت كرده‌اند، ۵ نفر ديگر در انتظار دريافت حكم اخراج هستند و ۸ نفر ديگر نيز در نوبت احضار به هسته گزينش هستند، تا تكليف ادامه اشتغال يا اخراج‌شان معلوم شود. علی‌رغم این تاکتیک جدید نفتگران مذکور با تداوم مبارزات و تحکیم وحدت خویش به کارفرمایان اصلی نفت و پیمانکاران نشان داده‌اند که آن‌ها همان‌طورکه توطئه به کار گرفتن تشکل‌های دولت ساخته را خنثی کردند از طریق مبارزه همکاران اخراجی خود را نیز باز می‌گردانند.
بنا به گزارش شورای سازماندهی کارگران ارکان ثالث روز دوم و سوم دی‌ماه یک هزار نفتگر برای تحقق مطالباتشان اعتصاب و گردهمایی کردند. روز چهارم دی‌ماه معترضین به ۵ هزار نفر رسیدند. روز هشتم دی‌ماه اعتراضات ادامه یافت. شورای سازماندهی اعلام کرد که آکسیون‌های با شکوه با وجود همه سنگ‌اندازی‌های اتحادیه دولت ساخته «تندگویان» بدست آمده است. مطالبات این کارگران که خواسته تمام کارگران پیمانکاری نفت است عبارتند از: حق تشکل، تجمع و اعتراض، حذف کامل شرکت‌های پیمانکاری، بازگشت به کار فوری و بی‌قید و شرط یاسر احمدی‌نژاد و همه کارگران اخراجی و پایان دادن به برخورد امنیتی با کارگران معترض، اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل و نظام پرداخت عادلانه و همتراز با کارگران رسمی و قراردادی پیرو توافقات قبلی با وزارت نفت، اجرای بدون تبعیض تردد ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت برای کارگران اداری و پشتیبانی و بقیه کارکران، افزایش حقوق مطابق با سایر شرکت‌های غرب کارون، شیفتی کردن پرسنل بومی یا تعطیلی پنج‌شنبه، تعیین روز مشخص در ماه جهت پرداخت کردن حقوق، پرداخت پاداش اورهال و تولید و پاداش‌های مناسبتی، پرداخت کلیه معوقات قبلی، انتخاب بیمه تکمیلی بر اساس میزان ارائه خدمات.
مبارزات پیگیرانه بازنشستگان کارگری نیز همان خصوصیت تداوم شجاعانه نفتگران ارکان ثالث را داشته است. این بازنشستگان که مستمریشان حداکثر ۸ میلیون تومان در ماه است، با این مقدار ناچیز تنها قادرند یک هفته نیازمندی‌های خود را تامین کنند. بنابراین گروه‌های مختلف بازنشستگان چند سال است هر کدام یک روز هفته را برای گردهمایی و اعلام مطالباتشان تعیین کرده‌اند. دوشنبه‌های اعتراضی کارگران بازنشسته مخابرات کشور نسبت به کاهش قدرت خرید، عدم پرداخت مطالبات و قطع خدمات بیمه تکمیلی درمان هم‌چنان ادامه دارد. این بازنشستگان به شکل سازمان‌یافته و هم‌زمان در تعدادی از استان ها با برپایی تجمع، راهپیمایی، سردادن شعارها و برافراشتن پلاکاردها در مقابل ادارت کل مخابرات و یا در تهران در ساختمان مرکزی شرکت مخابرات مطالبات خود را فریاد زده‌اند. بنا به آخرین خبرها در دوشنبه گذشته این معترضین در استان‌های آذربایجان‌شرقی و غربی، اصفهان، ایلام، زنجان، فارس، کوردستان، کرمانشاه، گیلان، هرمزگان و استان تهران مقابل ساختمان مرکزی شرکت مخابرات ایران تجمع کرده‌اند.
بازنشستگان در کنار شعارهای معیشتی شعارهای سیاسی نیز سر داده اند و برای نمونه می‌توان به شعارهای زیر اشاره کرد «فریاد فریاد، از این همه بیداد»، «آقازاده آمریکاست، تورمش مال ماست»، «نه جنگ می‌خوایم، نه کشتار، رفاه می‌خوایم ماندگار»، «نه به اعدام»، «زندانی سیاسی آزاد باید گردد».
بازنشستگان گرچه به نسبت کاری که به آن اشتغال داشته‌اند نظیر اشتغال در مخابرات، آموزش و پرورش، فولاد، نفت بدرجاتی خود را متشکل کرده‌اند، با این حال هنوز به شدت پراکنده هستند. آن‌ها نیز مانند بقیه کارگران به تشکل‌های سراسری طبقاتی، صنفی و سیاسی خود نیازمندند تا قادر شوند مطالبات خود را تحمیل نمایند خود را برای مبارزات تاریخ‌ساز پیشِ‌رو مجهز نمایند.
