نوزدهم نوامبر، برابر با بیست‌و‌نهم آبان‌ماه ۱۴۰۳، روز جهانی مبارزه با کودک‌آزاری نامیده شده است. مصائبی که نظام سرمایه‌داری به اکثر جمعیت ۸ میلیاردی دنیا تحمیل کرده” فراوان می‌باشد. در این میان مصائب تحمیل‌شده به کودکان و کودک‌آزاری، بویژه آزار دختران، به معنی عمیق کلمه مو بر تن انسان راست می‌کند.
این مناسبت به پیشنهاد فعالان “مقابله با آزار و خشونت علیه کودکان” در اجلاس جهانی زنان در سال ۲۰۰۰ تعیین شد، زیرا مقارن با بیستم نوامبر بود که طبق تقویم سازمان ملل روز تصویب کنوانسیون جهانی حقوق کودک و روز جهانی کودک بود.
اشکال کودک‌آزاری را در چهار گونه روانی یا عاطفی، جسمی، جنسی و بی‌توجهی، دسته‌بندی کرده‌اند. عوامل گوناگونی مسبب کودک‌آزاری می‌شوند که در میان آنها می‌توان به استثمار، نابرابری، جنگ، فقر، تبعیض، مذهب، سنت، خشونت در محیط‌کار، مراکز آموزش ناسالم و خانواده‌های عقب‌مانده اشاره کرد. تمام اشکال کودک‌آزاری که در چهار گوشه جهان علیه کودکان شایع است به دهشتناک‌ترین وجه توسط نظامیان اسرائیلی علیه کودکان فلسطینی، بویژه در غزه، اعمال شده و می‌شود. تارنمای رسمی مرکز اسناد سازمان ملل متحد در بیستم اسفند‌ماه ۱۴۰۲ گزارشی را منتشر کرد تحت عنوان «خشونت اسرائیل علیه کودکان فلسطینی پس از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ افزایش یافته است». در این گزارش آمده که دولت اسرائیل کودکان فلسطینی در کرانه باختری و نوار غزه را از حق زندگی، تحصیل، مسکن مناسب و حق برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی و مهمتر از همه با کشتار بی‌رحمانه کودکان، آنها را از حق حیات محروم کرده است. گزارش مذکور هم‌چنین به بازداشت صدها کودک فلسطینی اشاره می‌کند که بازداشت شده و در زندان‌های اسرائیل به اشکال مخوفی شکنجه روانی و جسمی می‌شوند.
مجلس اسرائیل «کنست»اخیراً قانونی را تصویب کرد که به موجب آن فعالیت “آژانس امداد رسانی و کاریابی سازمان ملل متحد برای پناهندگان فلسطینی” (اونروا)، را در غزه به شکل خاص، و به‌طور کلی در فلسطین را ممنوع نموده است. این سازمان سیزده هزار تن را در استخدام دارد و از طریق آنان به فلسطینی‌ها و مخصوصاً اهالی غزه و از جمله کودکان کمک‌های آموزشی و بهداشتی می‌دهد. ممنوع کردن فعالیت اونروا به قول رامی ابو جاموس، روزنامه‌نگار مشهور و شجاع مانده در غزه به معنای قطع زندگی برای باقی‌ماندگان فلسطینی در غزه و مقدم بر همه کودکان می‌باشد.
آزار کودکان در ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی اساساً فرزندان کارگران و زحمتکشان شامل می‌شود. آزاردهنده‌ترین عامل آزار کودکان در این کشور فقر، محرومیت از تحصیل، پرداختن کودکان خانواده‌های تنگدست به کار از روی ناچاری در محیط‌های ناامن (مثل تفکیک زباله) و از جمله در خیابان‌ها می‌باشد. در همین شرایط است که کودکان به دام باندهای مافیایی می‌افتند. باندهای قاچاقِ مواد مخدر گذشته از حمل و نقل مواد بویژه از دختران در کسب و کار سکس نیز استفاده می‌کنند. شواهد نشان می‌دهد که غالب این باندها سری در سپاه پاسداران دارند و یا به آنها باج می‌دهند. بخشی از این دختران به زور و یا فریب در کشورهای خلیج به کار بردگی جنسی گمارده می‌شوند و یا حتی به شیوخ صاحب ثروت فروخته می‌شوند. گذشته از این اقداماتِ مافیایی باندهای علنی دختران را برای صیغه دادن آماده کرده و در شهرهایی چون مشهد و شیراز در اختیار توریست‌های عرب می‌گذارند. علم‌الهدا، امام جمعه مشهد، گفته است که صیغه کردن دختران برای توریست‌های عراقی موجب ایجاد ثواب می‌شود، زیرا به قول او آن عرب‌ها از شهرهای مذهبی به ایران سفر کرده و برکت می‌آورند. در کنار این قوادی رسمی، آخوندها تعداد زیادی دختر ۹ سال به بالا را برای مردان در سنین مختلف عقد می‌کنند که شدیداً آزاردهنده می‌باشد. این آزار وقتی شدیدتر می‌شود که این کودکان مادر می‌شوند.
گذشته از این‌ها سپاه کودکان خیابانی و یا زندانی را به عنوان بسیجی استخدام کرده و در تظاهرات به کار می‌گیرد. در خیزش انقلابی ژینا این نوع کودکان در سرکوب به کار گرفته شدند. نوشته‌اند سپاه عامدانه عکس‌های این کودکان را در شبکه اجتماعی پخش کرد تا آنها امکان پیوستن به جامعه را از دست بدهند.
آن‌چه بیان شد گوشه‌ای از آزارهایی است که در شرایط ایجاد شده توسط جمهوری اسلامی بر کودکان شناسنامه‌دار ایران روا داشته می‌شود. این ستم و آزارها به درجات شدیدتری علیه کودکان بدون شناسنامه و نیز فرزندان مهاجران افغانستانی اعمال می‌شود.
آزار دادن کودکان در ایران محصول سیستمی سیاسی و اقتصادی است که بورژوازی و حکومت اسلامی برای آنها و والدین‌شان رقم زده‌اند. فقر تباه‌کننده و نابرابری حاصل از آن است. بعضی از آخوندها نظیر میرباقری، عضو مجلس خبرگان و مراد پایداری‌ها، این فقر، آزار و تباهی را موجبی ضرور می‌دانند تا امام جعلی زمان زودتر ظهور کند.
او به این طریق به فقر راندن۷۰ درصد جمعیت ایران با کودکانشان توسط رژیم و کارفرماها را تقدیس می‌کند. راه حل ریشه‌ای این ستم و آزار به گور سپردن رژیم اسلامی سرمایه است.
