دماوند میرزایی کاسبکار (شوتی) اهل شهر کامیاران با تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی کرج کشته شد. این کاسبکار که از روز یک‌شنبه به کُما رفته بود، پس از سه روز در یکی از بیمارستان‌های تهران جانش را از دست داد.
به گزارش کولبرنیوز، شامگاه سه‌شنبه بیست‌و‌هفتم آذرماه ۱۴۰۳، دماوند میرزایی پس از سه روز دست‌وپنجه نرم کردن با مرگ، سر انجام در یکی از بیمارستان‌های تهران جانش را از دست داد. روز یک‌شنبه بیست‌وپنجم آذرماه، نیروهای انتظامی شهر کرج، به ظن حمل کالای قاچاق، اتومبیل دماوند میرزایی کاسبکار(شوتی) اهل روستای “تفین” از توابع شهر کامیاران را مورد هدف تیراندازی مستقیم قرار داده بودند. که در نتیجه آن دماوند میرزایی راننده اتومبیل مورد اصابت سه گلوله قرار گرفته و بر اثر شدت جراحات به کُما رفته بود.
«شوتی‌ها» خودروهایی شخصی هستند که کالاهای وارد شده از مبادی غیررسمی را به قلب شهرهای ایران می‌رسانند. بسیاری از «شوتی‌سواران»، جوانان فاقد شغلی هستند که به دلیل فقر، بی‌کاری و تبعیض‌های سیستماتیک حکومت، جان خود را به خطر می‌اندازند تا بتوانند امرار معاش کنند. یکی از دلایل رواج پدیده شوتی‌گری در مناطق جنوبی، جنوب‌غربی و شرق و غرب ایران فقر و آمار بالای بی‌کاری است. تبعیض سیستماتیک حکومت، نبود امکانات و اشتغال، ازبین‌رفتن فرصت کشاورزی در اثر کم‌آبی و مدیریت نادرست منابع آبی و مشکلات اقتصادی و معیشتی موجب شده است که بسیاری از سر ناچاری به این کار روی بیاورند.
تعداد زیادی از زنان و مردان بخاطر فقر و بی‌کار در استان‌های جنوب غرب، غرب و شرق کشور هم‌چون بوشهر (خصوصاً بندر گناوه)، خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد (خصوصاً شهر گچساران)، لرستان، فارس، کرمان، بلوچستان، کوردستان، کرمانشاه، ایلام و آذربایجان‌غربی به پدیده “شوتی” روی آورده‌اند.
