فشارهای نژادپرستانه با اهداف سیاسی علیه زنان و مردانی که بناچار از افغانستان به ایران مهاجرت کرده‌اند به شدت افزایش یافته است. این مهاجران با مشکلات گوناگون و فراوانی روبرویند؛ که اخراج کردن فقط یکی ار آن‌هاست. کاربدستان رژیم در هر فرصتی از ضرورت اخراج ۲ میلیون افغانستانی به اصطلاح غیر مجاز تا آخر سال صحبت میکنند. وزیر کشور در هر فرصتی اعلام کرده که ایران قصد دارد تا پایان سال ۱۴۰۳ دو میلیون افغانستانی را اخراج کند. فرمانده مرزبانی شهریورماه امسال گفته بود ۷۰۰ هزار افغانستانی اخراج شده‌اند. در ادامه همین سیاست مهاجرستیزانه، جمعه هجدهم آبان‌ماه، اسکندر مومنی، وزیر کشور که به اراک سفر کرده بود گفت: «طرد اتباع غیرمجاز در اولویت اول اجرای طرح ساماندهی اتباع است». او علت این اقدام را صفر بودن کمک‌های بین‌المللی عنوان کرد و مدعی شد «چند میلیون اتباع خارجی از همه بخش‌های یارانه‌ای استفاده میکنند».
حکومت ایران مهاجران بدون اجازه اقامت را «غیرمجاز» می‌خواند بدون این‌که بگوید بسیاری از آن‌ها زاده ایران هستند و تنها والدین افغانستانی دارند. مقامات وقتی در مقابل خبرنگاران و دوربین قرار می‌گیرند صرفاً از رد مرز شدن شهروندان افغانستانی غیر مجاز صحبت به میان می‌آورند. اما برخلاف آن‌چه این کاربدستان اعلام میکنند اخراج‌ها تنها شامل مهاجران به اصطلاح غیرقانونی نیست. یک خبرنگار بی‌بی‌سی که در بیست‌و‌دوم شهریورماه به گذرگاه اسلام قلعه هرات در مرز با ایران رفته بود، می‌گوید که کسانی را در بین اخراج شدگان از ایران دیده که پاسپورت و یا اسناد اقامت معتبر داشته‌اند. طبق گزارشات روزانه تا سه هزار شهروند افغانستانی از مرز ایران به داخل افغانستان رانده می‌شوند. این‌ها قبل از دیپورت شدن غارت می‌شوند. بنا به ویدیو‌های منتشر شده ماموران رژیم افغانستانی‌ها را دستگیر کرده و ابتدا تقاضای رشوه میکنند؛ پول را که گرفتند در اکثر موارد رشوه‌دهندگان را با زور به کمپ دیپورتی‌ها می‌فرستند. اگر مهاجری پول نداشته باشد آن‌وقت با خشونت او را در ماشین‌های باربری چپانده و راهی اردوگاه مورد نظر میکنند. اما فقط این نیست. این روزها اعدام افغانستانی بیشتر شده است. بنا بر گزارش‌های رسانه‌ای ۱۳ شهروند افغانستان طی اکتبر گذشته در ایران اعدام شده‌اند. این اعدام‌ها در کنار هدف قرار دادن افغانستانی‌ها در مرزها اتفاق افتاده است. در اواسط اکتبر ماموران مرزی در کنگان توده مهاجران را به رگبار بستند. گزارش‌های منتشر شده حاکی است که در جریان این جنایت حداقل ۲۶۰ تن از مهاجران افغانستانی زخمی و جانباختند. تشدید فشار بر مهاجران افغانستانی در جمهوری اسلامی هم‌زمان است با تشدید فشار بر این مردم در پاکستان و بعضی کشورهای اروپایی. اخیراً سفارت آلمان در ایران شعبه مسئول بررسی پرونده اعضای خانواده‌هایی را بست که قرار بود به بخش جدا افتاده خانواده در آن کشور بپیوندند. مسئولین سفارت متفاضیان را به سفارت آلمان در پاکستان حواله میکنند، جایی‌که فشار بر شهروندان افغانستان و دیپورت وحشیانه بیشتر شده است. واقعیت این‌ست که جمهوری اسامی به دلیل مبارزات سراسری در میان کارگران، زنان آزاده و آزادیخواهان حق‌طلب، دارا بودن ابربحران‌های ویرانگر و شکست‌های متعدد در منطقه در پرتگاه سقوط قرار گرفته است. اکنون اتکا به سرکوب و حمایت‌های غرب و شرق تنها راه بقای حکومت اسلامی شده است. رژیم اسلامی هم‌زمان به تشدید خشونت بر زنان آزاده، فعالین کارگری، زندانیان سیاسی، دانشجویان فعالین حقوق بشری و افزایش چشم‌گیر اعدام‌ها نیاز دارند. تحمیل رو بە افزایش فشار بر مهاجرین افغانستانی بخشی از همین سرکوب‌هاست. بنابراین لازم است فعالین کارگری، زنان، بازنشستگان و سایر اقشار ناراضی و رزمنده ضمن مبارزات خود بیش از گذشته به فکر حمایت از هم سرنوشتان افغانستانی خود باشند. پشتیبانی از مهاجرین می‌تواند به اشکال گوناگون انجام بگیرد. قبل از هر چیز باید تبلیغات دروغین و نژادپرستان شوینیست را خنثی کنند. لازم است به هر شیوه‌ای که ممکن باشد در برابر هر حمله‌ای از جانب ماموران، شوینیست‌ها و شهروندان ناآگاه ایرانی به این مردم، که اکثراً کارگرند، یاری رساند. باید هنگام مورد تعقیب بودن پناهشان داد و وقتی کار میکنند آن‌ها را نسبت به خطرها مطلع کرد. این اقدامات وظیفه‌ای طبقاتی و انسانی بوده و جبهه مبارزات مردم علیه رژیم و کارفرمایان را تقویت خواهد کرد.
