حکومت پوشالی جمهوری اسلامی و نمایش قدرت آن در مقابل شور انقلابی جمعیت معترض
روز شنبه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۱ با توجه به فراخوانی که داده شده بود مردم ساعت ۱۱ قبل از ظهر در شهر بجنورد آماده اعتراض به حاکمیت و خفقان جمهوری اسلامی بودند. زمزمه‌های اعتراضی‌ای که به گوش می‌رسید توسط نیروهای لباس شخصی سریعاً در نطفه خفه می‌گردید. اجتماع بیش از سه نفر ممنوع و تجمع‌های بیش از این تعداد را متفرق می‌کردند. نیروهای سرکوب نیز با لباس‌های مخصوص و سر تا به پا مسلح به سلاح‌های ساچمه، گلوله دودزا و باتوم نیز در کنار خیابان آماده حمله به مردم بودند. البته این وضعیت حکومت نظامی به دنبال اعتراضات گسترده چهارشنبه، هر شب در شهر وجود دارد.
نشانه‌های سستی و ترس پایه‌های نظام خیلی خیلی بیشتر از چیزیست که می‌بینیم. مطابق با اخبار سانسور شده رسانه‌های جمهوری‌اسلامی که از آنتن‌های حکومتی پخش می‌گردد، شروع شدن اعتراضات و تجمعات با پیش آهنگی چند نفر انگشت شمار در هر محله (قسمتی که پخش شده است) و در ادامه تجمعات و شعارهای محکم و بلند افراد که به چند صد یا چند هزار نفر می‌رسد (قسمتی که سانسور می‌شود). توده‌های معترض پس از ورود نیروهای جنایتکار و سنگدل سرکوبگر که از هیچ کسی پوشیده نیست مجبور به بازگشت به خانه‌هایشان می‌شوند.
اینجاست که درصد خیلی کم باقی مانده از معترضین ماشین تا دندان مسلح سرکوب سیستم را با گذشتن از جان خود به سخره می‌گیرند. در اعتراضات اخیر خراسان شمالی این تعداد که شمار آنها بعد از سرکوب شدید به دویست نفر هم نمی‌رسید توانستند فرمانداری شهر را تا مرز سقوط پیش ببرند و تا فتح مردمی شهر به دست معترضین شجاع چند قدم نیز باقی نگذارند. به طوری که نیروهای سرکوبگری که به شهرستان‌ها فرستاده شده بودند برای سرکوب همین تعداد به مرکز فراخوانده شدند. به طوری که برای روزهای دیگر تنها برای سیاه کردن لشکر خود مجبور به پوشاندن لباس ضد شورش به کودکانی که جایشان در مراکز تحصیلی و سرگرمی است شدند. این است حکومت سرکوبگرانه یک درصدی بر بیش از نود و نه درصد از جامعه.
