امروز شنبه ۱۲ فروردین، سالروز تحمیل رژیمی به مردم ایران است که “جمهوری اسلامی ایران” نام گرفت. ۴۴ سال پیش در چنین روزی مصادره کنندگان انقلاب مردم ایران به رهبری “خمینی”، طی نمایشی به نام: “همه پرسی از مردم ایران” حاکمیت جهل و خرافه و سرکوب خود را بر این کشور رسمیت بخشیدند.
روز ۱۲ فروردین سال ۵۸، در حالیکه هنوز دو ماهی از پیروزی قیام مردم نگذشته بود و تودەهای مردم به تمامی پی به ماهیت افکار ارتجاعی و اهداف بورژوایی غاصبان انقلاب نبرده بودند، که دارودسته خمینی با شعار: ”جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر” به میدان آمدند تا مردم را ملزم گردانند که از میان دو رأی ”آری” و “نه” یکی را انتخاب کنند و با شرکت در این باصطلاح ”همه پرسی” به نظام جمهوری اسلامی آری یا نه بگویند. خمینی برای برگزاری این نمایش تعجیل بسیار داشت. زیرا می‌دانست اگر مردم فرصت بیابند با چشمان باز در مورد ماهیت حکومت اسلامی قضاوت کنند، نتایج رفراندوم آنگونه نمی‌بود که وی انتظار داشت.
سوالی فریبکارانه و پاسخ “آری” یا “نه” که برای این رفراندوم تعیین کرده بودند، به شیوەای بود که گویا اگر کسی رای “آری” را به صندوق نیاندازد، به معنای آن است که طرفدار بازگشت رژیم پادشاهی است. طبعا در شرایطی که تودەهای مردم جانبازانه و وسیعا در قیام برای سرنگونی رژیم پهلوی شرکت کرده بودند، انتساب چنین نسبتی به آنان مایه سرشکستگی بود و بسیاری از همین مردم از فرط نفرت‌شان نسبت به رژیم و نظام پیشین و علیرغم میل باطنی‌شان، به حاکمیت مذهبی و حکمرانی مشتی آخوند و مرتجع، ناچارا و بخشا نیز از روی توهم رأی “آری” را انتخاب می‌کردند و به صندوق‌های رأی می‌ریختند.
البته در آن هنگام نیز آن دسته از مردم که ماهیت حاکمیت مذهبی و قدرت‌گیری مرتجعان را همسان حاکمیت استبدادی و دیکتاتوری نظام شاهنشاهی می‌دانستند، نه تنها این رفراندوم را تحریم کردند، بلکه تا جایی که توان داشتند، تودەهای مردم را هم از شرکت در آن برحذر می‌داشتند. کارگزاران تازه به قدرت رسیده برخوردار از امکاناتی که به چنگ آورده بودند و با استفاده از تریبون‌هایی که در اختیار داشتند و با اتکاء به سنت‌های مذهبی رایج در میان مردم، نتایج به اصطلاح همەپرسی را به نفع خود و به نام جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند. سابقه تمامی انتخابات فرمایشی ۴۴ سال اخیر به چنین روزی بر می‌گردد و با تثبیت چنین روزی بود که سنت انتخابات‌های نمایشی و فرمایشی در این رژیم تکرار می‌گردد. ۱۲ فروردین، برای مردمی که تحت حاکمیت این رژیم به سر می‌برند، یادآور اولین روزهای نفی حق انتخاب در تعیین سرنوشت خویش و اولین روز تثبیت رسمی حاکمیت جهل و خرافه و اولین روز شکل‌گیری حاکمیتی است که هم ارتجاعی و هم سرمایەداری است.
روز ۱۲ فروردین، اگر برای جمهوری اسلامی روز آغاز چهل و پنجمین سال از حاکمیت نظام سرمایەداری اسلامی است، برای تودەهای مردم سالروز اعلام پایان نقش تودەهای مردم در یک انقلاب شکوهمند و سالروز آغاز یک رژیم ارتجاعی و سالروز تداوم یک عمر سرکوب، تحقیر، تحمل فقر و گرسنگی است و آغاز چهل و چهارمین سال تداوم سلب ابتدایی‌ترین آزادی‌های فردی و اجتماعی است.
اگر چه در آن هنگام نیز بخش‌های نسبتا وسیعی از مردم در آن اولین نمایش انتخاباتی شرکت نداشتند، اما جمهوری اسلامی اولین آمار جعلی خود را از یک باصطلاح ”رفراندوم” اعلام کرد و ادعا نمود که گویا بیش از 98 درصد مردم در نمایش ”جمهوری اسلامی آری یا نه” شرکت داشتەاند. این ادعای جمهوری اسلامی در حالی اعلام می‌گردید که مردم کردستان با جمعیتی چند میلیونی، علیرغم این فریبکاری آشکار، با هوشیاری کامل در این رفراندوم شرکت نکردند و باین ترتیب مشروعیت این رژیم را نپذیرفتند. رژیم حتی شانس این را هم نداشت که دکەهای انتخاباتی‌اش را در کردستان دایر کند. برای بسیاری از مناطق دور افتاده اصلا برگه انتخاباتی فرستاده نشد. در چندین نقطه و از جمله مناطقی از ترکمن صحرا صندوق رای مستقر نشد.
امروز میلیونها نفر از مردم ایران به مردم کردستان و به همه آنهائی که آگاهانه در این نمایش دادن مشروعیت به رژیم اسلامی شرکت نکردند دست مریزاد می‌گویند. امروز اکثریت قاطع مردم ایران و به ویژه کارگران و مردم زحمتکش خواهان سرنگونی این رژیم هستند. انقلاب ژینا تنها جلوەای از صحنەهای پرشور خیزش انقلابی سال ۱۳۵۷ است. انقلاب ژینا که با شعار زن ،زندگی، آزادی، از کردستان انقلابی آغاز شد، در تداوم خود با ایفای نقش آگاهانه و متشکل طبقه کارگر و حضور میلیونی جوانان، زنان و همه مردم تحت ستم در صحنەها و عرصەهای مختلف، می رود تا آرزوها و اهداف متحقق نشده انقلاب ۵۷ را برآورد کند. بگذارید دست در دست هم زمینەهای رشد و گسترش و تعمیق این انقلاب را با اراده میلیونی‌مان فراهم کنیم. در روز استقرار حکومت جنایت، تحمیق و ویرانی جمهوری اسلامی جا دارد یاد کمونیستها، انقلابیون، پیشقراولان زن و مردی را گرامی بداریم که در جهت جلوگیری از قدرت این هیولای ضد بشری و تحقق آرمانهای واقعی انقلاب ایران، در میدان نبرد و یا در زندان‌ها جانشان را فدا کردند. یاد الهام‌بخش آنان امروز بیشتر از هر روز دیگر ما را در رزم بی‌امان، نقشەمند، سازمانیافته و پیوسته علیه رژیم اسلامی و نظام سرمایەداری یاری خواهد بخشید.
