گزارش: نازیلا معروفیان
عثمان اسماعیلی، فعال کارگری و زندانی اهل سقز، تحت عمل جراحی قرار گرفته و وضعیت جسمی او نگران‌کننده توصیف شده است. این مبارز کارگری کُرد از کودکی تاکنون با کارگری ساختمان زندگی‌اش را سپری کرده است.
اسماعیلی از چهره‌های مهم جنبش کارگران در کردستان است. او خود متعلق به قشر کارگر است و با پوست و گوشت و استخوان بیش از سایرین مشکلات و ناعدالتی‌ها نسبت به قشر کارگر، به ویژه در مناطقی نظیر کردستان را درک می‌کند.
عثمان اسماعیلی سال ۱۳۳۶ در شهر سقز به دنیا آمد. او توانست تحصیلات خود را تنها تا مقطع ابتدایی ادامه دهد؛ چرا که او در خانواده‌ای کارگری می‌زیست و باید به فکر درآمد و باز کردن گره‌‌ای از مشکلات اقتصادی خانواده می‌بود. کارگری ساختمان تنها منبع درآمد او از کودکی تا به اکنون بوده است.
دهه شصت؛ دهه آمیخته با زندان و تبعید برای عثمان اسماعیلی
عثمان اسماعیلی سال ۱۳۶۵ پس از بازداشت، به ۲۵ سال تبعید به کرمان محکوم می‌شود. او در این ۲۵ سال تنها چند مرتبه آن هم در حد یکی دو روز در قالب مرخصی توانست از دیار خویش دیدن کند. او در تمام ۲۵ سالی که در تبعید زندگی می‌گذراند، همواره صدای طبقه کارگر و کسانی که زیر سلطه و ستم جمهوری اسلامی قرار دارند بود و تبعید نتوانست او را از مشکلات مردم دیارش غافل سازد.
عثمان اسماعیلی اوایل دهه ۹۰ شمسی پس از پایان یافتن دوران تبعید به سقز باز می‌گردد. بازگشت او با احضارهای فراوان از سوی نهادهای امنیتی و بازداشت‌های مکرر آمیخته بود. هرسال این بازداشت‌ها در آستانه روزجهانی کارگر، بسیار بیشتر از قبل شدت می‌گرفت؛ به طوری که اسماعیلی چندین مرتبه به دلیل شرکت در تجمع‌های روز جهانی کارگر بازداشت و محکوم به حبس می‌شود.
او در سال ۱۳۹۲ به اتهام شرکت در تجمع روز جهانی کارگر در سقز بازداشت شده و پس از مدتی با وثیقه از زندان آزاد می‌شود.
سال ۱۳۹۴ عثمان اسماعیلی همراه با محمود صالحی، که از پایه‌گذاران کمیته هماهنگی برای کمک بە ایجاد تشکل‌های کارگری است، در سقز بازداشت شده و به مدت یک‌ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج نگهداری شدند.
پس از آن نیز اسماعیلی در سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ به دلیل شرکت در تجمع‌های روز جهانی کارگر بازداشت می‌شود.
بازداشت بعدی عثمان اسماعیلی به سال ۱۳۹۹ بازمی‌گردد. او به همراه محمود صالحی یک تیر ۱۳۹۹، از طرف شعبه پنج دادیاری سقز به اتهام انتشار آرم «کومه‌له» دادگاهی شدند. آن‌ها توضیح می‌دهند که چیزی که منتشر کرده‌اند متعلق به «کومه‌له» نبوده و این آرم متعلق به کل کارگران جهان است.
در ۲۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ بازداشت بعدی اسماعیلی اتفاق افتاد. او این‌بار هم به دلیل شرکت در مراسم روزجهانی کارگر و انتشار عکس و فیلم‌های مربوط به آن مراسم، به مدت یک ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات در سلول انفرادی محبوس بود.
او در خردادماه همان سال از طرف دادگاه انقلاب سقز به ۶ ماه زندان محکوم شد. چند ماه بعد در ۲۳ مهرماه همان سال او به دلیل سخنرانی بر سر مزار مادر یکی از اعدام‌شدگان دهه ۶۰ در سنندج بازداشت شد.
دقیقا یک‌سال بعد عثمان اسماعیلی در آستانه روز جهانی کارگر با یورش نیروهای امنیتی بار دیگر در منزلش بازداشت و پس از مدتی با وثیقه موقتا از زندان آزاد شدند.
فعالین کارگری از پیشرویان انقلاب زن، زندگی، آزادی
جنبش ژینا-مهسا امینی در کردستان و شهر سقز سرآغازی بود برای تجدید همبستگی و اتحاد مردم ایران؛ جنبشی با حضور پررنگ فعالان صنفی از جمله کارگران، معلمان و دانشجویان. فعالان کارگری در ایران و بالاخص شهر سقز حضور پررنگی در این جنبش داشته و دارند.
عثمان اسماعیلی یکی از صدها فعال کارگری بود که در جنبش زن، زندگی، آزادی به دلیل سخنرانی در مراسم خاکسپاری ژینا مهسا امینی، بازداشت و علیه او پرونده‌سازی شد. او ۲۱ بهمن ماه ۱۴۰۱ بدون حکم قضایی یا احضار قبلی در خیابان شهدا سقز توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در سنندج منتقل شد.
عثمان اسماعیلی پس از نزدیک به دو ماه و نیم بازداشت موقت در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج با قرار وثیقه یک میلیارد تومانی موقتا از زندان آزاد شد. او از طرف دادگاه انقلاب سقز به ۴۰ ماه حبس تعزیری که در نهایت به ۱۶ ماه تخفیف پیدا کرد، محکوم شد.
اسماعیلی هشتم آبانماه ۱۴۰۲ پیش از بازداشت مجدد در صفحه اینستاگرامی خود نوشته بود که دادگاه انقلاب اسلامی سقز، او را به اتهام «عضویت در کومه‌له و حزب کمونیست ایران» به ۱۶ ماه حبس محکوم کرده است.
او اشاره کرده بود که بارها، با دفاع از فعالیت‌های کارگری خود اتهام‌های وارد شده را رد کرده که البته مورد قبول دادگاه و نهادهای امنیتی واقع نگردید. اسماعیلی برای اجرای حکم ۲۲ آبانماه ۱۴۰۲ روانه زندان سقز می‌شود.
«پروژه مرگ تدریجی»؛ این بار قرعه به نام عثمان اسماعیلی
جمهوری اسلامی از ابتدای کار تا به اکنون بارها با ارائه ندادن خدمات پزشکی و مرخصی درمانی برای زندانیان سیاسی پروژه مرگ تدریجی آن‌ها را کلید زده است. جلوگیری از دسترسی به خدمات درمانی یکی از روش‌های متداول جمهوری اسلامی برای حذف مخالفان خود است.
بهنام محجوبی، زندانی سیاسی نمونه‌‌ای از این طریق حذف‌ها است. زینب جلالیان، فرنگیس مظلوم، زهرا صفایی، مریم محمدی، نرگس منصوری، علی نوری و آرش صادقی تنها چند اسم از لیست بلند بالایی هستند که جمهوری اسلامی با ممانعت از آغاز پروسه درمان و یا جلوگیری از دسترسی به داروهای لازم آن‌ها را شکنجه کرده و تا آستانه قتل‌شان پیش‌رفته است.
عثمان اسماعیلی یکی از نمونه‌های تازه‌تر و البته شدید این پروژه حکومتی است. او پیش از رفتن به زندان درگیر بیماری‌های آسم، روماتیسم و بیماری قلبی بود.
یدالله صمدی، سخنگوی کمپین دفاع از عثمان اسماعیلی در این باره به رادیو زمانه می‌گوید:
آقای اسماعیلی پیش از رفتن به زندان درگیر بیماری‌های بسیار بود اما پس از گذراندن کمتر از دو ماه از حبس‌اش در سوم دی‌ماه ۱۴۰۲ از ناحیه شکم دچار درد بسیار شدیدی می‌شود و با تایید پزشکی قانونی مشخص می‌شود که وی دچار بیماری «فتق» شده و هر چه زودتر باید تحت عمل جراحی قرار گیرد.
یدالله صمدی اشاره می‌کند که پس از چند روز مسئولان زندان سقز برای عمل جراحی، عثمان اسماعیلی را به زندان اوین تهران منتقل می‌کنند اما زندان اوین از پذیرش او سرباز زده و اعلام می‌کند که مسئولیتی در قبال بیماری ایشان ندارد.
سخنگوی کمپین عثمان اسماعیلی در این‌باره می‌گوید:
پس از عدم پذیرش آقای اسماعیلی توسط زندان اوین، او دوباره به زندان سقز بازگردانده می‌شود. پس از فشار و پیگیری‌های خانواده، آقای اسماعیلی در ۲۳ بهمن ماه ۱۴۰۲ به زندان مرکزی سنندج برای انجام عمل جراحی منتقل می‌شود. پس از انجام آزمایش‌های متعدد که همگی با هزینه شخصی انجام شد، پزشک معالج آقای اسماعیلی متوجه می‌شود که ایشان دچار تنگی کانال نخاعی بوده و باید حتما تحت عمل جراحی قرار گیرند وگرنه احتمال فلج شدنشان بسیار بالاست. با این وجود، در ۱۳ فروردین ماه ۱۴۰۳ آقای اسماعیلی بدون انجام هیچگونه عمل جراحی حتی عمل فتق که ابتدا به همین خاطر به سنندج منتقل شده بود، پس از دو ماه و نیم به زندان مرکزی سقز بازگردانده می‌شود.
یدالله صمدی در ادامه به زمانه می‌گوید:
از آن طرف پس از انتقال آقای اسماعیلی به زندان سقز، پزشکان تاکید کرده‌اند که پیش از هرگونه عمل جراحی‌ای، او باید آنرژیوگرافی انجام داده تا از وضعیت قلب‌اش اطمینان‌خاطر حاصل شود.
پس از تلاش و پیگیری‌های فراوان خانواده، فعالان کارگری و نهادهای بین‌المللی سرانجام عثمان اسماعیلی پنجم خردادماه ۱۴۰۳ با وثیقه یک میلیارد تومانی تنها برای پنج روز به مرخصی استعلاجی آمد اما به دلیل وخامت وضعیت جسمی وی این مرخصی دوباره تمدید شد.
