طی روزهای گذشته ویدئوهای متعددی از برگزاری مراسم‌های نوروزی در مناطق جنوب کوردستان شرقی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده‌اند. گزارش‌های رسیده از مناطق جنوب کوردستان حاکی از آن است که امسال مردم در ابعاد بسیار وسیعی به دلیل مصادف شدن نوروز با ماه رمضان، به استقبال نوروز رفته‌اند. در این مراسم‌ها به رسم هر ساله اشعار و سرودهای و آوازهای انقلابی و شادی‌بخش اجرا شده است. انتظار می‌رود مردم کوردستان با همین شور و شوق مراسم چهارشنبه‌سوری که شب آخرین چهارشنبه سال است را برگزار کنند.
نوروز از آن مناسبت‌هائی است که در کوردستان حال و هوای دیگری دارد. طی ۴۵ سالی که از حاکمیت رژیم اسلامی می‌گذرد، نوروز کوردستان همواره مناسبتی بوده است که در آن مردم ضمن جشن گرفتن و شادی کردن در همان حال باهم بودن و همبستگی خود را نیز تجربه می‌کنند و پیام خود را با زبان شعر و سرود و رقص و آواز و شادی، در تقابل با فرهنگ رایج در جمهوری اسلامی به گوش همگان می‌رسانند. سران رژیم چهارشنبه‌سوری و نوروز را سنت‌هائی مغایر با آئین اسلام می‌دانند. از اینرو در طول ۴۵ سال گذشته تلاش زیادی کردند که به ضرب سرکوب و تبلیغ، این سنت را از جامعه ایران بزدایند. اما از آنجائی که در افتادن با چنین فرهنگ جا افتاده‌ای در جامعه ایران کار آسانی نبود، سران رژیم در مقابل مقاومت مردم به تدریج از مواضع خود در این زمینه عقب‌نشینی کردند و کوشیدند تا لااقل محدودیت‌هائی را بر آن اعمال کنند. اما هر عقب نشینی رژیم در عین حال پیشروی مردم را به دنبال داشت. مخالفت با برگزاری مراسم ویژه این روزها، به انگیزه مقاومت در میان مردم تبدیل شد و عملا این مراسم‌ها را در کوردستان سیاسی کرد.
هر ساله با نزدیک شدن به پایان سال و آماده شدن مردم و جوانان برای برگزاری مراسم‌های نوروزی، مقامات انتظامی، امنیتی و اجرایی و دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم به دست و پا می‌افتند تا نگذارند هیچگونه تجمعی به این مناسبت شکل بگیرد، نگذارند در این روزها خنده و شادی و نشاط به هیچ جمعی راه یابد. آن‌ها که از سایه خود نیز می‌ترسند، نگران هستند از اینکه مراسم و تجمع مردم به ابزار اعتراضی علیه رژیم منجر شود.
رژیم اسلامی جشن و شادی مردم را تیشه به ریشه خود می‌پندارد. این رژیم نه در نوروز بلکه در تمام طول سال، با چهره خندان مردم سر ناسازگاری دارد. جمهوری اسلامی از خمودگی و یاس و ناامیدی تغذیه می‌کند. خواهان جامعه‌ای سربزیر و مطیع است که در آن انسان‌ها در مقابل سرنوشتی که رژیم برای آن‌ها رقم زده است، سر فرود بیاورند. مراسم‌های عروسی را با بهانه اینکه در آن‌ها حجاب اسلامی و فاصله زن و مرد رعایت نشده است به هم می‌ریزد. از برگزاری کنسرت‌های موسیقی جلوگیری می‌کند. جوانانی را که به مناسبت‌های مختلف دور هم جمع می‌شوند و به رقص و شادی می‌پردازند، مورد ضرب و شتم و اهانت قرار می‌دهد. در واقع اگر جهان به کام رژیم اسلامی ایران بود، این جامعه یک سر سیاه‌پوش و در تمام طول سال و هر روز به بهانه‌ای عزادار می‌بود. اما اکثریت مردم این جامعه در مقابل رژیم اسلامی سر تسلیم فرود نیاورده‌اند. چنانکه می‌بینیم، علیرغم تهدیدها و حتی بگیر و ببند در این رابطه، مردم در سراسر ایران این مخالفت‌ها را نادیده می‌گیرند. موسیقی و هنر و آواز و رقص و شادی، از پنهان‌گاه‌ها بیرون آمده‌اند. مراسم چهارشنبه‌سوری و نوروز از آن جمله هستند. در مقابل فرهنگ ارتجاعی حاکم، فرهنگ مقاومت پیشرو سر برآورده است.
تجربه نشان داده است که اگرچه اقدامات سرکوبگرانه رژیم در این زمینه محدودیت‌هایی را در اجرای مراسم‌های نوروزی در کوردستان بوجود می‌آورد، اما نمی‌تواند مانع برگزاری آن‌ها شود و مردم در این زمینه تجارب زیادی اندوخته‌اند و به اشکال مختلف و در مکان‌ها و زمان‌های مناسب از اینگونه اقدامات رژیم عبور خواهند کرد. جمهوری اسلامی در مقابله با شادی و نشاط و شور زندگی مردم سرش به سنگ خورده است و تلاش‌هایش در این زمینه مذبوحانه و بدون ثمر است. این شور زندگی همان نیرویی است که رژیم را هراسان می‌کند.
در نوروز امسال مردم علیرغم غم جانگاه از دست دادن عزیزان، به كوری چشم دشمنان دختران و پسران با پوشیدن لباس‌های زبیا و شادی‌بخش، اجرای نمایش‌های هنری، رقص و آوازهای محلی، برپایی آتش نوروزی، مراسم‌های نوروزی خود را برپا خواهند كرد. جشن‌های چهارشنبه‌سوری و نوروز امسال نیز مانند سال‌های گذشته از سد ممانعت و مخالفت رژیم عبور خواهد کرد و به یکی دیگر از جلوه‌های مقاومت مردم، یكی دیگر از صحنه‌های انقلاب رهایی‌بخش زن، زندگی، آزادی تبدیل می‌شود.
