جمهوری اسلامی بدنبال موضع‌گیری‌های جبوبانه در حمله اسرائیل به غزه و تضعیف هرچه بیشتر، بیش از پیش به ابزار سرکوب، از جمله زندان، دستگیری، تشدید فشار بر زندانیان سیاسی و ازیاد اعدام در زندان‌ها متوسل شده است. نگاهی به اخبار یک هفته اخیر موید این واقعیت می‌باشد.
مهسا یزدانی مادر جانباخته “محمدجواد زاهدی” و از دادخواهان شجاع روز پنج‌شنبه ٢٣ آذرماه، از دریافت ابلاغیه‌ای جهت اجرای حکم ١٣ سال حبس خود خبر داد. در همین روز خبر رسید که بلاتکلیفی توماج صالحی دو هفته پس از ربودن او ادامه دارد. در همان روز محمدمهدی حسینی به دو اتهام “محاربه و مشارکت در قتل عمد” متهم شد. بر اساس قوانین کیفری اسلامی در ایران مجازات هر دوی این اتهامات مرگ است. بیست و دوم آذرماه شهاب نظری با اتهامات واهی “توهین به مقدسات” و “نشر اکاذیب در فضای مجازی” به یکسال حبس و پرداخت جریمه نقدی محکوم گردید. در ٢١ آذرماه سیامک صادقی چهرازی فعال صنفی فرهنگیان با دریافت ابلاغیه‌ای به شعبه سوم دادگاه رژیم در اهواز احضار شد. وی به اتهامات ساختگی “نشر اکاذیب، فعالیت تبلیغی علیه نظام، اجتماع وتبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی و خارجی، عضویت در گروه‌های اپوزیسیون رژیم و اغوا و تحریک مردم جهت جنگ و کشتار” متهم شده است. در همین روز سه زندانی سیاسی زن به نام‌های “مرضیه فارسی، فروغ تقی‌پور و نسیم غلامی‌فرد” در دادسرای اوین مورد تفهیم اتهام قرار گرفتند.
این افراد با اتهام پوچ همکاری با یکی از گروه‌های اپوزیسیون به” بغی” متهم شدند، اتهامی که می‌تواند به صدور حکم های سنگین از جمله اعدام منتهی شود. روز بیستم آذرماه سازمان حقوق بشر ایران با انتشار گزارشی جامع از صدور حکم دستکم ۵۴۱ سال زندان و ۵۷۷ ضربه شلاق توسط جمهوری اسلامی علیه مدافعان حقوق بشر خبر داد. در همان روز معید ساعدی برادر سارینا ساعدی از جانباختگان جنبش انقلابی ژینا به شعبه ١٠٨ دادگاه کیفری دو سنندج احضار شد. جمعه ١٧ آذرماه، شش نفر از شهروندان بهایی ساکن کرج به بهانه‌های ساختگی دستگیر و به زندان اوین منتقل شدند.
در مقابل این بیدادگری‌ها متهمین، زندانیان سیاسی و اطرافیان آن‌ها مبارزه و مقاومت کرده‌اند. روز ۲۳ آذرماه نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی، ضمن تبریک به خاطر اهدای جایزه ساخارف به والدین ژینا نوشت: “می‌دانم شما نیز یقین دارید که پیروزی قطعی است، گرچه آسان نیست”. مژگان افتخاری، مادر ژینا در جواب در گفتگو با تلویزیون نروژی NRK، گفته بود نرگس محمدی «الگوی شجاعت است و مایه افتخار ما است. در همان روز، جلادان نشسته بر مسند قوه قضائيه ناچار شدند عثمان قادری را آزاد کنند که زیر شکنجه‌های شدید حاضر نشده بود به اتهامات ساخته شده توسط دستگاه اطلاعاتی سپاه پاسداران اعتراف کند. روز بیستم آذرماه سه زندانی سیاسی سابق در سوئیس شکایتی علیه ابراهیم رئیسی، رئیس دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران و از اعضای هیئت مرگ در سال ۶۷ به ثبت رساندند. روز یکشنبه ١٩ آذرماه، جمعی از دانشجویان دانشگاه الزهرا پوسترهایی در اعتراض به حکم زندانی سیاسی سپیده رشنو و احکام تعلیق صادرشده برای باقی دانشجویان در محیط دانشگاه منتشر کردند. مامورین به عبث کوشیده و می‌کوشند این قهرمان زندان را به نوشتن توبه‌نامه وادارند تا آزاد شود. در ١٨ آذرماه وکیل مدافع جواد روحی، مبارزِ کشته شده در زندان با انتشار مطلبی اعلام کرد که علیه رئیس زندان نوشهر و یکی از نگهبانان این زندان به خاطر مرگ جواد شکایت کرده است. در همان روز محمدحسین آجرلو همسر نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگار زندانی شجاع با انتشار مطلبی از شکایت همسرش از قاضی مرگ “ابوالقاسم صلواتی” خبر داد.
در تداوم مبارزات یاد شد می‌توان زمینه‌ای نیرومند جهت آزادی زندانیان سیاسی فراهم کرد. خاصه که حکومت اسلامی با تحمل ضربه‌ای که در مواجه با تجاوز اسرائیل به غزه خورد بیش از پیش ضعیف شده و باید از موقعیت استفاده کرد. فراموش نشود که زندانیان زن و مرد سیاسی بخشی جدائی‌ناپذیر از انقلاب ژینا هستند. این انقلاب آرام آرام دارد ملزومات پیشروی‌های آینده خود را پایه می‌ریزد. ضروری است که در برآمد پیش روی این انقلاب “آزادی زندانیان سیاسی” در راس مطالبات قرار گرفته و انقلابیون سرانجام با شکستن درب زندان‌ها این فرزندان دلاور مردم را به آغوش همرزمان و خانواده‌هایشان باز گردانند.
