در نهم شهریور سالگرد شهادت کاکٔ فؤاد مصطفی سلطانی، اندوه او را به نیرو مبدل کنیم.
برگی از تاريخ تقدیم به خانواده: رفیق جان باخته کاک فؤاد و همرزمانش.
برگرفته از خبرنامه کومه‌له.
شمس‌الدین امانتی
مراسم بزرگداشت دومین سالگرد شهادت کاکٔ فؤاد و دیگر شهدای شهر مریوان، در بوکان.
هم‌میهنان مبارز!
طی یورش جمهوری اسلامی به کُردستان تعدادی از رفقا سازمان ما به شهادت رسیدند:
در تاریخ ۳ / ۶ / ۵۸، احمد پیرخضری، حسین پیرخضری، امین مصطفی سلطانی، حسین مصطفی سلطانی، جلال نسیمی، فایق عزیزی، علی داستانی، بهمن اخضری، احمد قادری زاده و در روز نهم شهریور ۵۸ رفیق فؤاد.
طی اولین و دومین سالگرد شهادت این رفقا، عملیاتی صورت گرفته كه در حقیقت بیاد همه این شهدا بوده است. بهمین مناسبت در روز نهم شهریور دومین سالگرد شهادت کاک فؤاد مراسمی با حضور عدهٔ کثیری از مردم بوکان بنا به دعوت کومه‌له در این شهر برپا شد و طی آن یکی از مسئولین کومه‌له ضمن تجلیل از کاک فؤاد و دیگر شهیدان سوم شهریور مریوان، در ادامه سخنانش به بررسی مختصری از اوضاع سیاسی کنونی پرداخت كه ما بخش‌هایی از سخنان او را در اینجا نقل مینماییم:
«در تاريخ لحظاتی وجود دارد كه در سرنوشت مردم نقشی تعیین‌کننده بازی می کند، لحظات کنونی که ما در آن بسر می‌بریم از آن نوع لحظات سرنوشت‌ساز است.
همهٔ شما میدانید رژیم جمهوری اسلامی، با تمام توان خود به انقلابیون و توده‌های مبارز مردم یورش آورده و دستگیری و اعدام دسته جمعی آنها را ادامه میدهند. این جنایت بعلاوهٔ بحران شدید اقتصادی كه رژیم مسبب آن است هر روز بیشتر بر نفرت و انزجار توده‌ها از این رژیم جلاد می‌افزاید.
هر چند اکنون این نفرت و کینه به مبارزه‌ای سریع و گسترده و انقلابی از طرف کارگران و دیگر توده‌های مردم بر علیه رژیم مبدل نشده ولی بدون تردید در آینده‌ای نه چندان دور تبدیل خواهد شد. یکی از عكس العمل‌هايی كه در برابر رژیم قرار دارد – گذشته از جنبش مقاومت خلق کُرد- ترور مقامات بالای رژیم است، در چنین وضعیتی بسته به اینکه توده‌های مردم چه حرکات سیاسی از خود نشان دهند نتیجهٔ آن از دو حال خارج نخواهد بود:
یا در بالا تغییراتی در رژیم پدید خواهد آمد و یا توده‌های مردم با روی آوردن به انقلاب، مبارزه و قیام، رژیم را از پایین سرنگون خواهند نمود.
در حالت اول دارو دسته‌ای از مرتجعین و استعمارگران خواهند رفت و دارودسته‌ای از همان قماش به جایشان خواهند آمد و همچنان نسبت به مردم دیکتاتوری، سرکوب و ستم اعمال خواهند نمود.
اکنون، هم سرمایه‌داران و هم کارگران و زحمتکشان خواهان آن هستند كه رژیم جمهوری اسلامی کنار رود، اما کنار رفتن رژیم بخش کوچکی از مسئله انقلاب است مهم این است که چه نیرویی جای این رژیم را می‌گیرد؟ اگر باز هم دسته‌ای دیگر از سرمایه‌داران حکومت را بدست گیرند باز هم به همان کاری که رژیم جمهوری اسلامی در برابر نهادهای سرکوبگر شاه انجام داد، دست خواهند زد. سردمداران رژیم جمهوری اسلامی تحت این عنوان كه ارتش، شهربانی و ….. اسلامی شده‌اند، از ادامه انقلاب و مسلح شدن همگانی و حاکمیت دموکراتیک مردم جلوگیری نمودند.
این بار نیز دستهٔ دیگری از نمایندگان سرمایه‌داری تحت عنوانی دیگر نهادهای نظامی و اداری، رژیم کنونی را كه حافظ استثمار و دیکتاتوری بوده و باری گران بر دوش مردم هستند همچنان حفظ خواهند نمود. بنابراین به نظر ما اکنون باید خود مردم، خود کارگران و خود دهقانان و توده‌ها و خلق‌ها ی ستمدیدهٔ ایران به میدان بیایند، متشکل شوند، شوراها و ارگان‌های انتخابی و دموکراتیک خود را بوجود آورند.
برای کسب و حفظ دموکراسی، برای دفاع از حقوق خود و برای ادامهٔ انقلاب بجای نهادهای نظامی و اداری سرکوبگر و ارتجاعی کنونی، ارتشی همگانی و شوراهایی با اداره آزادانه خود توده‌های زحمتکش انتخاب شده باشند، برای ادارهٔ امور ایجاد نمایند.
ارتشی و دولتی انقلابی پدید آورند كه مقامات آن را هر آن بتوان با اراده و خواست اکثریت مردم در صورت سؤ استفاده از مقام و تخلف از انجام صحیح و انقلابی وظیفه خود از مقام خویش عزل نمایند.
مردم نباید تماشاچی این امر باشند كه در بالا چه می گذرد، بلکه بر عكس خودشان باید بکوشند دولتی انقلابی ایجاد نمایند كه از اراده و مبارزهٔ انقلابی خود آنها ناشی شده باشد، بعلاوه نباید دنباله رو جریاناتی سازشكار گردند كه در پی اصلاح رژیم جمهوری اسلامی و زدوبند با آن باشند و ثمره مبارزات توده‌های زحمتکش را به امپریالیست‌ها و طبقهٔ سرمایه‌دار بفروشند.
توده‌های خلق کُرد برای حفاظت و گسترش دستاوردهای انقلابی و دموکراتیک خود، برای حاکمیت بر سرنوشت خویش اکنون باید هرچه بیشتر مسلح شوند و برای این کار من از شما دعوت می‌کنم که: بدور پرچم دموکراتیسم پیگیر کومه‌له گرد آیید تا همدوش با پیشمرگان کومه‌له ضربات هرچه بیشتر بر رژیم ضد انقلابی وارد آوریم.
ما خواهان این هستیم كه همهٔ توده های ستمدیده به میدان مبارزه بیایند، خود حاکمیت را بدست گیرند و اجازه ندهند كه دیگر هیچگاه کسی بر آنها زور و ستم روا دارد، ما می‌خواهیم نیروی مسلحی که از دل مبارزات توده‌های مردم بیرون آمده و در خدمت آنها باشد جانشین نیروهای سرکوبگر شود.
امیدوارم تا شهریور آینده جنبشی نیرومندتر و دموکراسی سریعتر داشته باشیم. پیروز باشید.»
گرامی باد یاد کاک فؤاد و همرزمانش.
