روز کارگر در بیشتر کشورهای جهان از طریق راه‌پیمایی‌ها و گردهمایی‌های باشکوه برگزار گردید. افزایش دستمزد، توقف نسل‌کشی ارتش اسرائیل در غزه، شعار مشترک بیشتر آکسیون‌های روز جهانی کارگر بود. اما در هر کشور و ایالتی خواست‌های ویژه‌ای نیز به میان آمد. در آمریکا تظاهر کنندگان، عملیات سبعانه پلیس علیه جنبش زدن اردوگاه همبستگی با مردم غزه توسط دانشجویان را محکوم کردند. آنها توقف کمک‌های مالی و تسلیحاتی دولت و کلان سرمایه‌داران آمریکا به اسرائیل را مورد تاکید قرار دادند. راه‌پیمایان افزایش دستمزد و حقوق‌ها، مبارزه با گرانی و دفاع از حقوق کارگران مهاجر با شعار “شهروندی حق همه است” را نیز برجسته کردند. در لس آنجلس کارگران و هنرمندان هالیوود شعارهای “قرمز بپوشید!”، “قدرت به دست کارگران” و “کنترل اجتماعی بر اعمال پلیس” را بر پلاکاردها نوشتند. این شعارها علیه مک‌کارتی‌های مرتجع معاصر بود که خواهان سرکوب کارگران فکری و خلاقی هستند که با ابر شرکت‌های تکنولوژی درافتاده و از حقوق خود و کارگران دفاع میکنند. آنها همچنین مطالبات دستمزد بهتر، مسکن برای همه، شهروندی حق همه است، پایان دادن به تمام جنگ‌ها و آموزش سراسری و رایگان برای همه را پیش کشیدند.
در اوکلاهما باراندازان که ۴ ماه پیش خواهان پایان یافتن کمک‌های مالی و تسلیحاتی کابینه بایدن به اسرائیل شده و از بار کردن محموله‌های نظامی به اسرائیل خودداری کرده بودند در روز جهانی کارگر دوباره و با همان شعارها بندر را بستند. آنها نیز علیه گرانی و سقوط سطح زندگی کارگران و علیه نابرابری مالی کوه آسا بین سرمایه‌داران و کارگران شعار داده و خواهان بهبود سطح زندگی و شرایط کارگران شدند.
تظاهر کنندگان در شیکاگو ضمن تکرار شعارهای عمومی جنبش کارگری یاد کارگران و رهبران کارگری جانباخته در قتل عام توطئه‌آمیز هی‌مارکت در 1886 توسط پلیس را گرامی‌داشتند.
در کالیفرنیا تظاهرکنندگان به طرف محل “اردوگاه همبستگی با مردم غزه” در دانشگاه جنوبی کالیفرنیا راه‌پیمایی کرده و از دانشجویان حمایت کردند. در سیاتل روی بنر راه پیمایان نوشته شده بود: “در غزه نسل کشی میکنند همانطور که بومیان آمریکا را کشتار عام کردند؛ همانطور که کارگران را در کارگاه‌های فاقد تجهیزات ایمنی می‌کشند.” روی بنر دیگری نوشته شده بود: “بیمه بیکاری برای کارگران مهاجری که هنوز به آنها اقامت رسمی داده نشده است.”
در پاریس و نانت در غرب فرانسه درگیری با پلیس رخ داد. تظاهرکنندگان روی بنری نوشته بودند “ماکرون با تمام قلبم از تو بیزارم.” آنها پرچم المپیک را به آتش کشیدند. گفتنی است که سه ماه دیگر بازی‌های تابستانی المپیک در این کشور برگزار می‌شود. این بازی‌ها که برای هتل‌داران و بعضی از کسبه سودآور هستند موجب گرانی شدید برای کارگران و سایر مردم می‌شوند.
در گردهمایی‌های اول مه در آلمان شعار از “ثروتمندان مالیات بگیرید” مورد توجه بود. در تظاهرات‌های شهرهای بریتانیا حمله به حقوق دموکراتیک کارگران، مبارزه با فقر و به‌ویژه فقر کودکان و افزایش دستمزد و توقف کمک به دولت اسرائیل در کشتار جمعی مردم فلسطین از مطالبات برجسته بودند.
در کشورهای آسیایی تظاهرکنندگان خواهان توقف خصوصی‌سازی، افزایش دستمزدها، توقف تغییرات قانون کار به نفع صاحبان سرمایه و توقف نسل‌کشی اسرائیل در غزه بودند.
در ایران پلیس جمهوری اسلامی با توحش تمام به‌ویژه در کردستان از سازمان دادن مراسم مستقل روز جهانی کارگر به طور علنی توسط فعالین کارگری در داخل شهرها جلوگیری کرد. به همین جهت مراسم‌هایی در خارج شهرها از جمله در شهرهای بانه، بوکان، سقز و یا به شیوه مخفی برگزار شدند. اما علیرغم این فشارها کارگران پیشرو در شهرک صنعتی شماره ۱ سنندج، و در شهر کامیاران مراسم‌های روز جهانی کارگر را برگزار کردند.
در خارج کردستان نیز کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در محل شرکت و بازنشستگان کرمانشاه در مقابل اداره کار و تعاون استان کرمانشاه، مراسم روز جهانی کارگر برگزار کردند. سخنران مراسم هفت تپه، ابراهیم عباسی، از کارگران فعال و سرشناس هفت تپه، بود که ضمن بیان مشکلات کارگرانِ این واحد تولیدی و حمایت از اعتصاب کارگران کاغذ پارس در شهر شوش، دو خواست مهم کارگران هفت تپه را مطرح کرد که اولی بازگشت اسماعیل بخشی به کار و دومی انتقال کامل شرکت به طرح توسعه نیشکر هفت تپه بود. سخنران مراسم دوم نیز فراستی، از بازنشستگان کرمانشاه، بود که علاوه بر اشاره به مصائب و مشکلات زندگی بازنشستگان خواهان آزادی توماج صالحی شد. در پایان این مراسم، قطع‌نامه بازنشستگان کرمانشاه قرائت شد.
