امروز دوشنبه اول ماه ژانویه نخستین روز سال ۲۰۲۴ میلادی است. سالی که گذشت سال مصائب بی‌شمار، سال گسترش بیشتر فقر، سال جنگ‌های جدید، سال آوارگی و دربدری بیشتر انسان‌ها، سال تخریب ویرانگرتر محیط‌زیست و رشد احزاب و جریانات نئوفاشیستی در ایتالیا، سوئد، هلند، اسپانیا، آلمان، فرانسه، آمریکا و آرژانتین و غیره بود. جنگ روسیه و اوکراین، جنگ آذربایجان و ارمنستان، جنگ در سوریه و جنگ تحمیلی دولت نژادپرست ترکیه به مردم کوردستان روژآوا، جنگ اسرائیل و حماس در غزه، جنگ‌هایی که تنها در یک سال موجب کشتار صدها هزار نفر، ویرانی‌های دهشتناک و نابود شدن حاصل رنج و کار میلیون‌ها انسان، گردیدند. این‌ها تنها بخشی از مصائبی هستند که بشریت امروز با آن روبرو است.
تک‌تک رویدادهایی که در طول سال گذشته در جهان رخ داده‌اند، همگی این واقعیت را یادآور می‌شوند که گندیدگی نظام سرمایه‌داری به اوج خود رسیده و از زیبایی‌های این جهان زیبا که مخلوق کار کارگران و مردم زحمتکش و نیروی خلاقه انسان است، چیزی نصیب خالقان آن نشده است. اکنون مردم جهان نه تنها اسیر سرمایه و استثمار و گرفتار مصائب ناشی از تداوم آنند، بلکه در برابر قهر طبیعت هم در امان نیستند. سیل، زلزله و آتش‌سوزی به راحتی جان و زندگی انسان‌ها را گرفته و محیط‌زیست آنان را نابود می‌کند. اگر مقدرات انسان امروز در دست نظامی نبود که برای تداوم جریان سوداندوزی و انباشت سرمایه و برای پاسداری از مناسبات ظالمانه‌ای که برقرار کرده است، حاضر است به هر جنایتی دست بزند، امروز توده‌های مردم بدون آن که غم نان، کار و محرومیت‌های زندگی‌شان را داشته باشند، با دلی شاد و با روحیه‌ای سرشار از شادمانی، سال جدید را آغاز می‌کردند. با همه این‌ها آن‌چه به ما امید به گذر از این فجایع نظام سرمایه‌داری را می‌بخشد، این واقعیت است که انسان امروز از مبارزه برای بنا نهادن دنیایی بهتر بازنمانده است. مبارزات کارگران علیه شرایط غیرانسانی که در آن قرار دارند، به پهنای همه قاره‌های جهان و از جمله تداوم مبارزات طبقه کارگر در ایران، مبارزه زنان علیه مردسالاری و سیاست‌های مردسالارانه دولت‌ها، که نمونه درخشان آن‌را در مقاومت جانانه زنان در متن انقلاب ژینا، علیه جمهوری اسلامی شاهد هستیم، مبارزه بدون وقفه جهانی، علیه تخریب محیط‌زیست توسط سرمایه‌داران و دولت‌هایشان، مبارزه علیه جنگ که یک نمونه برجسته آن‌را در تظاهرات مردمی علیه نسل‌کشی دولت نژادپرست اسرائیل در غزه می‌بینیم، همگی امید به رهایی از این مصائب و پی‌ریزی دنیایی دیگر، دنیایی بهتر را در دل‌هایمان زنده نگاه داشته‌اند. دنیایی که در آن آزادی و رفاه همگانی جای اسارت و بی‌عدالتی، کمبود و محرومیت را می‌گیرد و فرصت‌های یکسان برای رشد و شکوفایی خلاقیت‌ها و تعالی همگان فراهم می‌شود، دنیایی که در آن هدف تولید نه کسب سود بلکه تامین نیازهای انسان است، جهانی که در آن هر کس به اندازه توانش کار می‌کند و به اندازه نیازش از مواهب زندگی برخوردار می‌گردد، دنیایی عاری از جنگ، جنایت و سودپرستی سرمایه، دنیای سرشار از صلح، برابری و آزادی.
این جهان دگرگونه را می‌توان و باید ساخت. این درست است که تاریخ را کسی از پیش ننوشته است و هیچ کس نمی‌تواند وقوع هیچ تحولی را در آینده تماماً تضمین کند، اما در عین حال هیچ‌کدام از این واقعیت‌ها به این معنا نیست که ندانیم تاریخ چگونه ساخته می‌شود و راه آزادی و رهایی انسان‌ها از کدام مسیر می‌گذرد. برای آزادی باید مبارزه کرد، برای رهایی باید جنگید، برای پیروز شدن در این جنگ باید قدرت داشت، برای قدرت داشتن باید متحد بود، برای متحد بودن باید به خود و به شیوه‌های این نبرد اعتماد داشت و معنای پیروزی در آن را شناخت. باید برای قرار گرفتن در موضع فاتحان فردا آماده بود و دانست که با درهم شکستن و به زیر کشیدن کاخ ستم، استثمار و مدافعان نظم کنونی، چه نظمی را باید جایگزین کرد و چگونه باید از پیروزی و دستاوردهایش محافظت نمود. با این امید که سال پیش‌رو، سال گسترش جهانی مبارزات استثمار شدگان، محرومان و ستمدیدگان در راستای نزدیک کردن بشریت به چنین هدف والایی باشد.
