سخنی به مناسبت سالروز فرمان جهاد خمینی علیه مردم کردستان
پنجشنبه ۲٧ مردادماه، سالروز صدور فرمان جهاد خمینی علیه مردم کردستان بود. ٤٣ سال پیش در روز ۲٧ مرداد، خمینی به نیروهای سپاه، ارتش، کمیته‌ها و دارودسته‌های مختلف مسلح خود فرمان داد تا از هر سو روانه کردستان شوند و شور انقلابی مردمی حق‌طلب را که عَزم خود را برای دفاع از دست‌آوردهایشان جَزم کرده بودند، سرکوب کنند.
اما حمله به کردستان در ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۸ یک رویداد ابتدا به ساکن نبود. در واقع بخشی از پروسه سرکوب انقلاب ایران بود. این سیاست از همان فردای به قدرت رسیدن جریان اسلامی، در دستور کار هیئت حاکمه جدید قرار گرفت. قبل از حمله ۲۸ مرداد ۵۸ به کردستان، دانشجویان در دانشگاه سرکوب شدند. جنبش ترکمن‌صحرا به خون کشیده شد. اعتراضات مردم خوزستان در نطفه خفه گردید. کارگران در بندر انزلی و در اصفهان به رگبار بسته شدند. جمهوری اسلامی برای سرکوب در کردستان به تدارک بیشتری نیاز داشت. از این رو حمله به کردستان در مقایسه با حمله به دستاوردهای بخش‌های دیگری از مردم ایران، قدری به تاخیر افتاد.
اواخر اسفند ۱۳۵٧ و اوایل فروردین ۱۳۵۸ در شهرهای مهاباد و سنندج، به دستور فرماندهان پادگان‌های تحت امر رژیم جدید بر روی مردم آتش گشوده شد، در مهاباد ۲۰ نفر با تیراندازی مستقیم و در سنندج نزدیک به ۲۰۰ نفر در نتیجه توپ‌باران جان باختند. بعلاوه در همین مرحله رژیم توانست بخشی از ارتجاع محلی را نیز با خود همراه کند. مسلح کردن فئودال‌ها و عشایر و سازمان دادن آن‌ها در یک تشکیلات ارتجاعی بنام “شورای عشایر کردستان”، تقویت جریان اسلامی تحت رهبری احمد مفتی‌زاده در سنندج، از جمله این اقدامات بود.
روز ۳۱ فروردین سال ۱۳۵۸ جنگ بین مردم تُرک و کُرد را در شهر نقده به راه انداختند و پاسداران تحت فرمان مُلا حسنی مرتجع را برای کشتار و غارت اموال مردم گسیل داشتند. بعلاوه پاسداران جمهوری اسلامی روز ۲۳ تیرماه در شهر مریوان بروی مردم آتش گشودند که طی آن ۲٤ تن جان خود را از دست دادند و ٤٠ نفر نیز زخمی گردیدند. در شهر سنندج نیز در نتیجه تیراندازی پاسداران مستقر در شهر چند تن جان باختند.
سرانجام و در ادامه این حرکات، همانگونه که انتظار می رفت، روز ۲۸ مرداد یورش نظامی به کردستان آغاز شد. نیروهای رژیم از دو محور ارومیه و کامیاران حمله را آغاز کردند. در آن هنگام کومه‌له با انتشار بیانیه‌ای تحت عنوان: “خلق کُرد در بوته آزمایش”، مردم کردستان را به مقاومتی همه‌جانبه دعوت نمود. در پاسخ به این فراخوان شعله‌های مبارزه و مقاومت از هر سوی کردستان زبانه کشید. اگرچه مقاومت در همه جبهه‌ها جانانه بود، اما در گام اول رژیم توانست با برتری نیروی هوایی و توپخانه، کردستان را به اشغال خود در آورد. طولی نکشید که حملات غافلگیرانه و وسیع نیروهای پیشمرگ از سوئی و اعتراضات روزمره خیابانی توده‌های مردم از سوی دیگر، پس از سه ماه، توازن قوا را به نفع مردم تغییر داد و رژیم را وادار به عقب‌نشینی و پذیرش آتش بس و آمدن به پای میز مذاکره نمود.
بازگشت دوباره نیروی پیشمرگ سازمان‌های سیاسی به شهرها و استقبال شکوهمند مردم از آنان و رونق‌گیری فعالیت‌های سیاسی و شکل گیری مجدد شوراها و تشکل‌های گوناگون و ارگان‌های حاکمیت مردم بر سرنوشت خود، عملاً شکست یورش ۲۸ مرداد سال ۵۸ رژیم را اعلام کرد و جنبش انقلابی کردستان وارد فاز دیگری از مقاومت و مبارزه شد. مردم و بویژه جوانان مبتکرانه‌ترین شیوه‌های سازماندهی اداره امور اجتماعی را به کار بستند و در بسیاری از نقاط کردستان جامعه را به شیوۀ سالم و دمکراتیک اداره کردند. آنان امنیت محلات را با دخالت دادن توده‌ها تأمین کردند. توزیع مواد غذایی و دیگر مواد مورد نیاز را سازمان دادند. خدمات پزشکی و درمانی از سر گرفته شدند. مدارس و ادارات باز نگه داشته شدند و به معضلات و مشکلات مردم رسیدگی کردند و اخلاق و رفتار انقلابی و انسانی رواج دادند.
طی مدت کمتر از ٦ ماه که جمهوری اسلامی سرگرم آماده ساختن خود برای حمله دیگری بود، جریانات چپ و در راس آن کومه‌له علی‌رغم کارشکنی‌هائی که در داخل کردستان صورت می‌گرفت، در تدارک آماده ساختن افکار عمومی برای روبرو شدن با تهاجم مجدد و محتوم رژیم بود. جمهوری اسلامی از یک مذاکره واقعی با “هیات نمایندگی مردم کردستان”، طفره می‌رفت و با مانورهای فریب‌کارانه برای خود فرصت می‌خرید. سرانجام وقتی تدارک خود را کامل کرد، توافق آتش بس را زیر پا گذاشت و در فروردین ۱۳۵۹ حمله مجدد خود را به کردستان، این بار از محور کامیاران- سنندج آغاز کرد.
مقاومت مردم کردستان در مقابل تهاجم جمهوری اسلامی حاوی درس‌ها و دست‌آوردهائی است که تا همین اکنون نیز سرمایه ارزشمند جنبش انقلابی کردستان در مبارزه برای تحقق اهدافی است که پیش‌رو دارد.
مردم کردستان برای اولین بار حاکمیت از پائین، حاکمیت شورائی را تجربه کردند. آزادی‌های بدون قید و شرط سیاسی را عملی کردند. کارگران و زحمتکشان متشکل در حزب خود پس مانده‌های نظام فئودالی را روبیدند، زنان در مقیاس وسیع به میدان فعالیت‌های اجتماعی وارد شدند، نطفه‌های یک آموزش و پرورش مترقی بسته شد. برای نخستین بار مردم دیگر خود را زیر بار ستم و تبعیض ملی نمی‌دیدند. مقاومتی که در برای تهاجم رژیم صورت گرفت، در واقع دفاع از این دست آوردها بود.
رژیم مدام در کار توطئه چینی برای ایجاد تفرقه در صفوف مقاومت مردم کردستان بود. در همین دوره تشکیل “هیات نمایندگی خلق کرد”، با شرکت نیروهای فعال در جنبش مقاومت مردم کردستان در یک آرایش نیمه جبهه‌ای، وحدت مردم کردستان در مقابل دولت مرکزی را تامین و اداره سراسری امور کردستان را به دست گرفت. فراخوان تشکیل شورای شهر سنندج، انجام انتخابات دموکراتیک و پذیرش نتایج آن، تدوین اصول مذاکره با دشمن و ترویج یک فرهنگ و سیاست آموزنده در این زمینه. شرکت در انتخابات مجلس در سال ١٣۵٨ و معرفی نماینده برای تمام مناطق کردستان، در حالیکه جریانات چپ و کمونیست کردستان با شناختی که از رژیم جدید داشتند، می‌دانست که پای هیچ نماینده‌ای از کردستان به مجلس اسلامی نخواهد رسید، اما شرکت در آن را در راستای آماده ساختن مردم برای مقاومتی که در راه بود، ضروری می‌دانستند.
تحکیم موقعیت سیاسی و اجتماعی کادرهای کمونیست در جامعه با در پیش گرفتن سیاست‌های توده‌گیر، که همبستگی مردم کردستان را در مقابل جمهوری اسلامی تقویت می‌کرد. از جمله کوچ تاریخی مردم مریوان، اعتصاب یک ماهه مردم سنندج برای بیرون راندن پاسداران از شهر، راهپیمائی هزاران نفر برای آزادی زندانیان سیاسی، تشکیل جمعیت‌های دموکراتیک، تشکیل اتحادیه‌های دهقانان. بدین ترتیب بود که کمونیسم در سیمای کومه‌له به یک جریان اجتماعی در کردستان تبدیل شد.
اگر چه رژیم طی چند سال سرانجام توانست در عرصه نبرد مسلحانه، برتری نظامی بدست بیاورد، اما نتوانست هیچ سنگری را بدون عبور از مقاومتی قهرمانانه فتح کند. مقاومتی که تداوم حیات جنبش انقلابی مردم کردستان را در عرصه‌ها و سنگرهای متعدد و متنوعی تامین نمود. مقاومتی که توازن قوای بهتری را در برابر جمهوری اسلامی برای مردم کردستان به وجود آورد.
روز ۲۸ مرداد روز گرامی‌داشت خاطره عزیزان مبارزی است که در راه آزادی و در دفاع از کرامت انسانی در خون غلتیدند. روز یادآوری فداکاری‌ها و دفاع مردم شریف و مبارز شهرها و روستاهای کردستان و روز گرامی‌داشت یاد آن کمونیست‌هایی است که از گوشه و کنار ایران برای دفاع از مردمی که در جنگی نابرابر با دشمنی غدار درگیر بودند آمدند و جان باختند. یاد این روز و یاد همه آن مبارزینی که تا به امروز در سنگر مبارزه برای آزادی و برابری و رفاه انسان‌ها رزمیده‌اند، گرامی باد.
