روز دوشنبه اول ماه مه، برابر با ۱١ اردیبهشت، راه‌پیمایی‌های اعتراضی، تظاهرات‌های خشم‌آگین و گردهمایی‌های با سخنرانی‌های آتشین در اکثر شهرهای دنیا و در بزرگداشت روز جهانی کارگر انجام گرفتند. مطالبات شرکت کنندگان، که بسیار بیشتر از گذشته در رویدادها شرکت کرده بودند، در هر کشوری به نسبت نیاز جنبش کارگری تفاوت‌هایی با هم داشتند. خواست‌های مشترک و جهانی طبقه کارگر و مردم ستمدیده و معترض عبارت بودند از افزایش دستمزد به نسبت تورم واقعی، تامین ایمنی محیط کار، تامین امنیت شغلی و لغو قراردادهای موقت، جلوگیری از تخریب بیشتر محیط‌زیست و احیای زیست بوم، ، پایان دادن به جنگ در اکراین و توقف هرگونه جنگ افروزی و از بین بردن نابرابری. مطالبات ویژه بیان شده در آکسیون‌ها به نسبت چند کشور نمونه را می توان چنین برشمرد:
در آمریکا ائتلاف اول مه در کالیفرنیا، بوستون، نیویورک، شیکاگو، فیلادلفیا و واشنگتن دی‌سی تظاهرات‌ها را سازمان داد. دفاع از پناهندگان و کارگران مهاجر با شعار شهروندی یک حق است، و نه به تحریک مخالفت با چین و علیه جنایات پلیس از مطالبات ویژه بود.
در فرانسه بنا به تخمین اتحادیه‌ها دو میلیون و سیصد هزار نفر در ۳٠٠ تظاهرات شرکت کردند. تنها در پاریس ۵۵۰ هزار معترض در آکسیون‌ها شرکت داشتند که ده برابر جمعیت سال ٢٠٢۲ به شمار آمد. کارگران مهاجر و فاقد اسناد قانونی و نیرهای ضد فاشیست، که وسیعاً در تظاهرات‌ها سهیم بودند، علیه نژادپرستی و فاشیسم جبهه ملی فرانسه شعار دادند. فرانسویان با شعار زنده باد همبستگی طبقاتی از آن‌ها استقبال کردند. همه تظاهرکنندگان در فرانسه علیه امانوئل مکرون و قانون ازدیاد سن بازنشستگی شعار دادند. در مارسی شماری از تظاهرکنندگان هتل لوکس اینترکانتینانتال را اشغال کرده و بر تخته تبلیغات هتل نوشتند: ”بورژوازی در منو هست”. حضور سنگین پلیس و رفتارهای خشونت‌آمیز آن‌ها سبب شد که بعضی از تظاهرکنندگان با آن‌ها دربیافتند. شماری نیز دستگیر گردیدند.
در اسپانیا افزایش حقوق بازنشستگی و الغای قوانین سختگیرانه در محیط‌های کار، که در ٢٠١٢ توسط حکومت محافظه‌کار تحمیل شد، جز خواست‌ها بود. آن قوانین حقوق دموکراتیک کارگران را از بین برد، کمک‌های دولتی را کاهش و مالیات بر درآمد را افزایش داد.
در لندن تظاهرکنندگان، که جمعیت‌شان بیشتر از هر سال بود، علیه تاجگذاری، جنگ و امپریالیسم، و به حمایت از کارگران مهاجر و پناهجویان شعار دادند. آن‌ها تشدید ریاضت اقتصادی توسط کابینه محافظه‌کار را محکوم کردند و خواستار شدند هزینه کمک به اکراین در جنگ به بهبود کیفیت زندگی مردم اختصاص یابد. راه‌پیمایان از مطالبات اعتصابگران در نظام پزشکی و بهداشت، حمل و نقل ریلی، ادارات پست و معلمین حمایت کردند. آن‌ها از حقوق روای فلسطینیان دفاع نموده و اجحافات دولت نژادپرست علیه آن‌ها را محکوم نمودند.
در سریلانکا تظاهرکنندگان خواستار توقف پیاده کردن سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول شدند که عمده‌ترینشان عبارتند از ریاضت اقتصادی و خصوصی کردن‌ها.
در سئول، پایتخت کره جنوبی، ده‌ها هزار تظاهرات کننده به طور ویژه خواستار کم کردن ساعات کار و لغو قوانین پایمال کننده حقوق دموکراتیک کارگران و اتحادیه‌ها شدند.
در ژاپن تظاهر کنندگان خواستار توقف دو برابر شدن بودجه نظامی و به کار بردن آن در بهبود بیمه‌های اجتماعی گردیدند. در این کشور یک جنبش توده‌ای علیه فقر و فساد حکومتی در جریان است.
کارگران روز جهانی را کارگر در بعضی از شهرهای ایران نیز گرامی داشته شد. برپایه گزارشات دریافتی شماری از کارگران و مردم آزادی‌خواه در شهرهای مختلف ایران و کوردستان از طریق فعالیت تبلیغی و برگزارای تجمعاتی این روز را گرامی داشتند. این گزارش می‌افزاید، کارگران و مردم آزادی‌خواه در شهرهای سنندج، مریوان، کامیاران، بانه، سقز، تهران، اصفهان، اهواز و دیگر شهرهای کوردستان و ایران اول ماه مه را گرامی داشتند.
در تهران جوانان در خیابان ستارخانِ شبانه شعار دادند: “مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر” ، در تهران پارس زنان و مردان معترض شعار “مرگ بر دیکتاتور” را سردادند. معترضان راه‌های محله صادقیه تهران را مسدود کردند تا سرکوبگران سواره امکان ورود پیدا نکنند. در اصفهان مردم شعار دادند: “کارگران بیدارند، از استثمار بیزارند”؛” مرگ بر ستمگر،درود بر کارگر”، “معیشت منزلت حق مسلم ماست”. دانشجویان در بسیاری از دانشگاه‌ها با نوشتن شعارهای مبارزاتی و انقلابی بر دیوارها، روز جهانی کارگر را گرامی داشتند.
مراسم‌های اول ماه مه، روز جهانی کارگر، نشان دادند که کارگران پیشرو، سوسیالیست و کمونیست‌ها، یعنی سازمانگران اصلی مراسم‌های این روز، نیرومند شده‌اند.
