بیانیه حقوق زنان – بخش چهارم
◾️حقوق زن در خانواده
٢١- كليه قوانينی كه مرد را در موقعيت برتر و در مقام رياست خانواده قرار می‌دهد بايد لغو گردد.
زن و مرد بايد از حقوق و مسئوليت كاملاً يكسان و برابر در قبال يكديگر در قبال فرزندان و در تمام جنبه‌های زندگی خانواده بر خوردار باشند.
-محل زندگی بايد با توافق مشترک طرفين انتخاب شود. قانونی كه تنها حق مردان را در تعيين محل سكونت برسميت می‌شناسد بايد لغو شود.
-حق زنان برای كار كردن و مسافرت نبايد منوط به اجازه از شوهر گردد.
-نام خانوادگی شوهر نبايد الزاماً نام خانوادگیِ خانواده تلقی گردد. زن و مرد پس از ازدواج در حفظ نام خانوادگی خود و يا تغيير آن و تعيين نام خانوادگی فرزندان حقوق برابر دارند.
۲۲- هرگونه اعمال زور و خشونت در خانواده از قبيل كتک زدن زن ممنوع است.
اعمال خشونت به زنان در خانواده جرمی اجتماعی محسوب می‌شود و مستقل از شكايت زن می‌بايد تحت تعقيب قانونی قرار بگيرد.
٢٣- كليه قوانين شرعی و عرفی كه تحت عنوان دفاع از ناموس و شرف در حکم مرتكبين جنايت عليه زنان تخفيف می‌دهند بايد لغو گردند.
عقب‌ماندگی‌های فرهنگی و تعصبات مذهبی تحت عنوان ناموس پرستی امنيت روحی و جسمی زنان بسياری را به خطر می‌اندازد. دولت‌های مذهبی و بسياری از قوانين شرعی و عرفی اين عقب‌ماندگی‌ها و تعصبات را تطهير و پاسداری می‌كنند و به آنها دامن می‌زنند.
بمنظور حمايت از حقوق انسانی زنان لازم است تا اين قوانين فوراً ملغی شوند و برای جناياتی كه از طرف پدر, برادر, شوهر, و يا هر فرد ديگری نسبت به زنان تحت عنوان دفاع از ناموس و نظاير آن صورت می‌گيرد مجازات سنگينی تعيين گردد.
٢۴- هرگونه تبعيض و نابرابری ميان زن و مرد در قوانين مربوط به وراثت بايد لغو گردد.
احكام مذهبی و شرعی مربوط به ارث بر تبعيض عليه زنان استوار است اين احكام مطلقاً اعتبار قانونی ندارد.
٢۵- امتيازات قانونی مردان و سلسله پدری در مساله قيوميت و حضانت بايد لغو گردد.
پدر و مادر در مساله قيوميت و حضانت فرزندان از حقوق و مسئوليت يكسان برخوردارند. قيوميت و حضانت كودكان در صورت فوت پدر حق مادر است در صورت فوت والدين, دادگاه بر اساس مصالح كودكان تصميم می‌گيرد.
٢۶- هر گونه نابرابری ميان زن ومرد در امر طلاق بايد لغو گردد.
زنان و مردان بايد به يكسان از حق طلاق برخوردار باشند. قانون بايد در صورت تمايل هر يک از طرفين چه زن و چه مرد, جدایی آنها را به رسميت بشناسد.
-امتيازات شرعی و حقوقی ويژه مردان در مورد حضانت و قيومت كودكان پس از طلاق بايد لغو گردد. زن و مرد از حقوق و وظايف يكسانی در قبال فرزندان خود برخودارند. پس از جدایی دادگاه صالح بايد بر اين مبنا و بر مبنای تامين بهترين شرايط رشد و تربيت كودكان نحوه سرپرستی كودكان را تعيين نمايد. در صورت تمايل و واجد شرايط بودن مادر، اولويت سرپرستی فرزند با مادر است دولت بايد در صورت لزوم مادر يا پدری را كه سرپرستی كودكان را به عهده می‌گيرند از لحاظ مالی ياری دهد.
-هر گونه تبعيض در حق زنان در تقسيم اموال خانواده هنگام طلاق بايد لغو شود.
٢٧- حقوق مادری بايد مستقل از ازدواج به رسميت شناخته شود.
زنانی كه بدون ازدواج دارای فرزند می‌شوند بايد از كليه حقوق فردی و اجتماعیِ مادری برخوردار باشند. فرزندان آنها نيز بايد كليه حقوق اجتماعی را دارا باشند.
٢٨- روابط خصوصی زن و مرد محترم است و از هر گونه تعرض بايد مصون باشد.
هرگونه دخالت دولت و يا دخالت افراد و مراجع ديگر در روابط خصوصيکی ميان زن و مرد ممنوع است.
ادامه دارد…
می توانید بخش های دیگر این بیانیه را در مطالب قبل تر مطالعه فرمایید.
