جمهوری‌اسلامی بدلایل متعدد به عنوان یکی از تخریب‌کنندگان بدنام زیست‌بوم در جهان شناخته شده است. این رژیم مستبد نه تنها خود مسبب تخریب محیط‌زیست ایران است، بلکه با مدافعان مدنی دفاع از محیط‌زیست نیز به چشم دشمن نگاه می‌کند.
رژیم اسلامی با دستکاری اکوسیستم دریاچه ارومیه، این بزرگترین دریاچه شور جهان را به طرف نابودی سوق داده است. در همین راستا می‌شود به خشک شدن عامدانه تالاب هورالعظیم توسط سپاه اشاره کرد تا از ذخایر نفت و گاز بزرگ آن سود جوید. طوفان ریزگردها حاصل این جنایت برای مردم چند استان می‌باشد. شهرهای بزرگ مانند تهران، اصفهان، مشهد، اهواز و سنندج با آلودگی شدید هوا مواجه هستند. خودروهای فرسوده، سوخت‌های نامرغوب و مازوت‌سوزی و صنایع آلاینده از دلایل اصلی این مشکل هستند. این رژیم سبب شده تا ایران بالاترین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در خاورمیانه را داشته باشد. حکومت اسلامی و سپاه پاسدارانش با درست کردن سدهای غیرلازم، میدان دادن به سوءاستفاده وسیع از آب‌های زیرزمینی و روزمینی در کشاورزی با تصور دسترسی به خودکفایی، خشک کردن رودها، تالاب‌ها و قنات‌ها، کمبود آب و خشک سالی را تشدید نموده‌اند. سپاه پاسداران با هدف کسب درآمد در شمال و سوزاندن جنگل‌های کوردستان به بهانه امنیتی بخش زیادی از درختان قیمتی جنگل‌های ارزشمند زاگرس و حتی درختان چند هزار ساله در شمال را نابود کرده است. نابودی تنوعات زیست‌محیطی، آلودگی هوا، خاک و آب از دیگر جرائم زیست‌محیطی رژیم می‌باشند.
برخورد فاجعه‌آمیز جمهوری اسلامی به محیط‌زیست و نیز پایمال کردن حق تشکل سبب شده که گروهای ناراضی بسیاری خود را به عنوان فعال محیط‌زیست سازمان دهند. رژیم به طرز وحشیانه‌ای با این‌گونه فعالین برخورد کرده است. ماموران سپاه دکتر کیکاووس سید امامی را زیر شکنجه کشتند زیرا با تیمش در منطقه عملیات‌های مشکوک، گیاهانی یافته بود که احتمال وجود عملیات هسته‌ای در منطقه را نشان می‌داد. مزدوران اطلاعات بدلیل ترس از آن‌گونه عملیات‌ها و مهمتر از آن، خودسازماندهی ناراضیانِ مبارز عملاً فعالیت‌های دفاع از زیست‌بوم را جرم به حساب می‌آورند. این مورد اخیر در فعالیت‌های اطلاعات سپاه و اداره اطلاعات به بهترین وجه در کوردستان دیده شده است. در کوردستان دو نیرو در عرصه نابودی و یا دفاع از زیست‌بوم در مقابل هم ایستاده‌اند:
رژیم اسلامی یک سوی جنگ بر سر محیط‌زیست در کوردستان است. این رژیم از بدو روی کار آمدن آگاهانه و با برنامه درصدد تخریب محیط‌زیست کوردستان بوده است. آتش زدن جنگل‌ها، مین‌گذاری در مناطق مرزی، توپ و خمپاره باران کوهستان‌ها و مراتع، هدر دادن آب و منابع طبیعی، استخراج بی‌رویه معادن، منتقل کردن زباله‌های سمی به حومه شهرها و حتی آلوده کردن رودخانه‌ها، کشیدن جاده‌های نظامی به بالای کوه‌ها و تپه‌ها، تنها چند نمونه از تلاش‌های بدون وقفه حکومت اسلامی در ضربه زدن و نابودی محیط‌زیست کوردستان بوده است.
در جبهه مقابل رژیم اسلامی، جنبش قوی و رو به گسترش دفاع از محیط‌زیست کوردستان است. شکل‌گیری ده‌ها نهاد و تشکل دفاع از محیط‌زیست، مخالفت با شکار و دفاع از حقوق حیوانات، تشکیل کلاس‌های آموزشی برای ضرورت دفاع از محیط‌زیست، درختکاری و جلوگیری از جنگل‌زدایی، با دست خالی و با کمترین امکانات ممکن به خاموش کردن آتش جنگل‌ها پرداختن، فعالیتی روتین و روزمره در کوردستان است. افراد فداکار و جان برکفی چون شریف باجور و همراهانش پاسداران چنین فرهنگی در جامعه کوردستان بودند.
دفاع از محیط‌زیست در کوردستان در پیوندی تنگاتنگ با دیگر عرصه‌های مبارزه علیه حکومت‌اسلامی قرار دارد. حق تشکیل تجمع و تشکل اولین خواست فعالین محیط‌زیست کوردستان است. شرکت وسیع زنان در این جنبش عملاً به خواست برابری زن و مرد و لغو تبعیض جنسیتی پیوند می‌خورد. فعالیت محیط‌زیستی اساساً جنبشی آموزشی است و به آگاه کردن مردم به ضرورت دفاع از محیط‌زیست و دفاع از حقوق حیوانات مربوط می‌شود. فعالین محیط‌زیست کوردستان از جمله پیشقراولان جنبش‌های مدنی و اجتماعی در کوردستان هستند و برای دفاع از محیط‌زیست سالم با زندان و مرگ روبرو بوده‌اند. کوردستان محل تلاش هزاران فعال پرشور دفاع از محیط‌زیست است که در سخت‌ترین شرایط بر پرنسیپ‌های انسانی و جهانشمول پافشاری می‌کنند. هزاران فعال زن و مرد مدافع محیط‌زیست کوردستان شبانه‌روز برای پیشگیری از آلوده شدن بیشتر محیط‌زیست، تلاش می‌کنند و در همان‌حال در هر فاجعه طبیعی و یا عمدی چون زلزله، آتش گرفتن جنگل‌ها، سیل، آلوده شدن رودخانه‌ها و دریاچه‌ها، اولین کسانی هستند که با کمترین امکانات برای نجات و کمک به انسان‌ها و دیگر جانداران، در محل حادثه حاضر می‌شوند.09:24
