روز پنجشنبه سوم خردادماه خانواده‌های دادخواهان کوردستان بیانیه‌ای راجع به شیوه تداوم دادخواهی، پس از هلاکت رئیسی، جلاد ۶۷، خطاب به دادخواهان سراسر ایران را منتشر کردند. آن‌ها نوشتند که مرگ رئیسی نباید موجب خاموش شدن آتش مبارزه برای تحقق مطالبات دادخواهان شود. در بیانیه آمده که لازم است دادخواهان دهه ۶۰ و دادخواهان انقلاب ژینا متحدانه برای تحقق خواست‌هایشان بکوشند، که یکی از آن‌ها کشاندن مسئولین جمهوری اسلامی به پای میز محاکمه‌ای عادلانه است. این موضع‌گیری و رهنمود هم‌تراز است با موضع‌گیری سازمان حقوق بشری عفو بین‌الملل با یک تفاوت بسیار مهم. سازمان حقوق بشری مذکور خطابش به صاحبان قدرت در دنیای امروز است، اما دادخواهان کوردستان توده‌های آزادی‌خواه و صاحبان قدرت فردا را مورد خطاب قرار می‌دهد.
روز چهارشنبه بیست و دوم ماه مه، برابر با دوم خردادماه ۱۴۰۳ سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای خطاب به جامعه‌ی بین‌الملل نوشت که مرگ ابراهیم رئیسی نباید مردم ایران را از حق عدالت، حقیقت و غرامت به خاطر جنایاتی که او مرتکب شد محروم کند. جامعه بین‌الملل باید هم‌اکنون راهی برای پاسخگویی مسئولان جنایت بیابد.
در بخشی از بیانیه آمده است: ابراهیم رئیسی تا زمانی که زنده بود باید مورد تحقیقات جنایی قرار می‌گرفت، از جمله جنایت علیه بشریت، قتل، ناپدید شدن اجباری و شکنجه.
قبل از انتشار این بیانیه‌ها خانواده‌های دادخواه دیگر نیز نسبت به مرگ قاتل فرزندانشان عکس‌العمل نشان داده بودند. گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی در حساب کاربری خود در اینستاگرام مصرعی از شعری از حافظ را آورد که می‌گوید: خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل. او در همین رابطه نوشته است: سرنوشت حکام جبار تاریخ می‌تواند درس عبرت دیگران شود.
یکی از اعضای خانواده نوجوانی که در جریان انقلاب ژینا توسط نیروهای امنیتی کشته شد، به رویترز گفته است: او یک قاتل بود که دستور کشتن بسیاری از کودکان را داد. از جمله کسانی که در جریان اعتراضات کشته شدند، مینو مجیدی، مادر ۶۲ سالهای بود که از نزدیک با گلوله نیروهای امنیتی به قتل رسید. دختران او ویدئویی از شادی خود در خبر ناپدید شدن هلیکوپتر به اشتراک گذاشتند. مهسا دختر مینو مجیدی نوشته است: ما خوشحالیم زیرا آن‌ها قاتل بودند. رئیسی دستور قتل مادرم را داد و وزیر امور خارجه‌اش جانباختگان ما را انکار کرد. می‌دانم که خوشحال بودن از مرگ یک نفر درست نیست، اما آن‌ها ضدانسان بودند. به همه خانواده‌های قربانیان و مردم ایران تبریک می‌گویم. زن، زندگی، آزادی.
بعضی از شهروندان نیز در مورد مرگ قاتل ۶۷ به طور علنی اظهار نظر کردند. لیلا، دانشجوی ۲۱ ساله در تهران، در تماس تلفنی به رویترز گفت که از مرگ رئیسی ناراحت نیست، زیرا او دستور سرکوب زنان برای حجاب را صادر کرد. رضا، ۴۷ ساله، مغازه‌داری در شهر یزد که به دلیل ترس از سرکوب هویت کامل خود را فاش نکرد هم گفت: چه کسی اهمیت می‌دهد که یک جانی می‌میرد .
دادخواهان که اساساً متکی به مبارزه و مقاومت مادران داغدار و شجاع می‌باشند را باید بخشی از جنبش زنان به حساب آورد. آن‌ها بعد از مرگ رئیسی با اظهار نظرهای علنی و جسورانه علیه او و همکارانش بار دیگر نشان دادند که یکی از مظاهر درخشانِ زنده بودن انقلاب ژینا هستند. این دادخواهان علی‌رغم تهدیدات شدید کاربدستان قضایی و امنیتی علناً رئیسی و اربابش خامنه‌ای را مورد حمله قرار داده و به خامنه‌ای یادآوری کردند که خود و دم و دستگاهش دوام نخواهند آورد. این روحیه مبارزاتی بار دگر با وضوح تمام شکست تمام رعب‌افکنی‌های رژیم را نشان داد. دادخواهان کوردستان گذشته از نمایش شجاعت با بصیرتی سیاسی و ستودنی بر یک نقطه ضعف اساسی جنبش دادخواهی انگشت گذاشتند که عبارت باشد از پراکندگی. آن‌ها از تمام دادخواهان سالهای دهه شصت و اعتراضات زمستان ۹۶ و پائیز ۹۸ و انقلاب ژینا در سراسر ایران دعوت به عمل آوردند تا با هم جهت تحقق مطالباتشان مبارزه کنند. این دعوت در شرایط کنونی سرعت بخشیدن به ضرورت متشکل شدن جنبش‌های اجتماعی و مبارزاتی را مبرم می‌کند. همین امر شکل‌گیری آلترناتیو مردمی و از پائین را بیش از پیش تقویت خواهد نمود. بر این بستر باید بر ضرورت همگرائی‌های گسترده‌تر جبنش‌های آزادی‌خواهانه، برابری‌طلبانه و عدالت‌جویانه تاکید کرد.
