اول ماه مه روز جهانی همبستگی طبقه کارگر علیه مناسبات موجود و ساختن جهانی مبتنی بر رفاه، برابری و آزادی است! ثروت انباشته شده‌ی هزاران سال تمدن بشری به‌ویژه تولیدات شگرف صد سال اخیر که امروزه در تسلط و تصاحب انحصاری سرمایه‌داران متمرکز شده، نه‌تنها نتوانسته نیازها و معیشت انسان‌ها را به‌طور برابر و مرفه تامین کند، بلکه راست‌ترین جناح‌های سرمایه‌ی جهانی در قدرت، تلاش برای عقب راندن و بازپس‌گیری دستاوردهای مبارزاتی جوامع بشری را شدت بخشیده‌اند. این سیستم مبتنی بر سود و بازار، برای تامین و تضمین زندگی و نیازهای بشریت کار نمی‌کند.
تسلط اقتصادی-اجتماعی چنین سیستمی، همه‌ی هستی بشر را نه‌تنها با ایجاد شرایط فقر و فلاکت عمومی و تنگناهای شدید معیشتی تحت تاثیر قرار داده، بلکه با هدر دادن منابع زیست بشر و تخریب امکانات، محیط زندگی همه‌ی موجودات، منابع حیات در کره‌ی زمین را به‌شکلی بی‌سابقه تخریب کرده است. در ذات و درون این سیستم اقتصادی، چیزی فاسد و مخرب وجود دارد که علی‌رغم افزایش ثروت اجتماعی توسط نیروی کار، فقر، نابرابری، تبعیض و فلاکت از بین نرفته و شکاف طبقاتی پی‌درپی بیشتر می‌شود.
اول ماه مه در ایران در دل استمرار انقلاب «زن، زندگی، آزادی» با گستردگی اعتصابات و اعتراضات کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان و سایر اقشار اجتماعی برای تغییر شرایط موجود و پایان دادن به تبعیض، ستم و اسثتمار و قدرت سیاسی مافوق مردم در بی‌سابقه‌ترین نارضایتی و خشم عمومی، جامعه را در یک رویارویی قطبی برای تعیین تکلیف قرار داده است.
در این مصاف تاریخی، زنان همچنان در چنبره‌ی استثمار پنهان کار خانگی در روند تولید و بازتولید نیروی کار، به‌عنوان بخش مهمی از طبقه‌ی کارگر، اول ماه می را در مسیر رهایی از بردگی و استثمار و مبارزه‌ی بی‌امان علیه همه‌ی مناسبات تبعیض‌آمیز جنسیتی، طبقاتی و ملی ارج گذاشته و با تعمیق مطالبات خود همچنان به پیش می‌روند.
مهاجرت‌های از سر ناگزیری، افزایش صف بیکاران و بی‌ثباتکاران در نتیجه‌ی تعرض و غارت منابع زیستی استان‌های محروم، بیانگر گسترش صفوف طبقه‌ی کارگری است که چیزی برایش نمانده بجز زنجیرهایش که اول ماه می نماد تحقق پاره شدن آنهاست.
پِیامدهای ویرانگر و خانمان‌برانداز سیاست‌های چند دهه‌ی حکومت از جمله: رویکردهای پرهزینه سیاست خارجی بی‌ربط به زندگی مردم و علیه منفعت عمومی، تعدیل اقتصادی، خصوصی‌سازی و تعطیلی واحدهای تولیدی و خدماتی، برقراری بساط مفتخوری پیمانکاران در محیط‌های کار و به‌ویژه در نفت، گاز و پتروشیمی که به ساختار اساسی استخدامی کشور تبدیل شده، برون‌سپاری بیش از پیش آموزش، بهداشت و سلامت عمومی، مسکن و سایر نیازهای اولیه به عرصه‌ی کسب و کار در بازار آزاد، همراه با رویکرد سیاست مشت آهنین سرکوب و انسداد بیش از پیش جامعه، شرایطی غیر قابل تحمل و حوادث غیرقابل پیش بینی ناشی از آن‌را به‌وجود آورده است.
فقر و بی‌تامینی با انواع بحران‌های معیشتی همچون بحران آب، برق، بیکاری‌وبحران‌های زیست‌محیطی، بهره‌مندی از یک زندگی عادی راهم برای اکثریت مردم سخت و پر مشقت کرده است.
اعلام کردیم از آنجا که “معیشت اساس زندگی ست”، دستمزد کمتر از نرخ واقعی سبد معیشت جرم است. اما طبق روال هر سال در نهاد حکومتی “شورای عالی مزد”، دستمزد چند برابر زیر هزینه‌ی واقعی سبد معیشت را به کارگران تحمیل کردند که نتیجه‌اش ادامه‌ی شرایط پر مشقت زندگی نیروی کار و محروم ماندن شمار بیشتر کودکانمان از تحصیل، و اضافه شدن صف کودکان کار و خیابان و از هم پاشیدن زندگی‌مان است.
در مقابل مقاومت، اعتراض و مبارزه‌ی اکثریت جامعه به شرایط موجود، حکومت به‌جای پاسخگوئی، سیاست سرکوب، بازداشت و زندان را تشدید کرده و با رکورد حیرت‌آور اعدام‌ها تلاش برای ایجاد فضای رعب و تمکین جامعه را ادامه می‌دهد.
اما جامعه‌ای که دیگر نمی‌خواهد همانند سابق زندگی کند از ترسیدن و مرعوب شدن عبورکرده است.
کشمکش‌های اجتناب ناپذیر طبقه کارگر با حاکمیت سرمایه، تنها با اتحاد و سازماندهی در تشکل‌های متکی به اِعمال اراده‌ی جمعی از جمله در شوراها و جنبش مجامع عمومی، می‌تواند تبدیل به قدرت مادی برای تغییر بنیادین در ساختن زندگی مرفه، برابر و آزاد برای همه انسان‌ها شود.
اول ماه می روز اعتراض به کل این نظام مبتنی بر بردگی مزدی و بربریت سرمایه‌داری است، روز ایستادگی علیه تمامی رنج‌ها و مصائبی‌ست که ریشه در سلطه‌ی سرمایه دارد. از همین رو روز جهانی کارگر تنها به طبقه‌ی کارگر مربوط نیست، بلکه مربوط به همه بخش‌های جامعه‌ی تحت ستم و تبعیضات اقتصادی، اجتماعی، جنسیتی، قومی و مذهبی و غیره است.
همچنین مربوط به خانواده‌های دادخواه، خانواده‌های زندانیان سیاسی و مخالفان اعدام و سرکوب است.
اول می را در کارخانه، خیابان، مدرسه، بیمارستان، و همه جای جامعه، با شکوه بیشتری گرامی بداریم. با خانواده‌های‌مان در این روز تاریخی همراه شویم، “زن، زندگی، آزادی” را فریاد بزنیم و با صفی متحد و سراسری، عزم خود را برای پایان دادن به مناسبات کنونی اعلام کنیم.
امضاءها:
۱- اتحاد بازنشستگان
۲- انجمن برق و فلز کرمانشاه
۳- اعدام نکنید
۴- چالش صنفی معلمان ایران
۵- دادخواهان
۶- شورای بازنشستگان ایران
۷- شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران
۸- شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۹- شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث)
۱۰- کانون گفتگوی بازنشستگان تامین اجتماعی
۱۱- ندای زنان ایران
