جنبش زنان، که مبارزات زنان آزادپوش مشعل فروزان آن‌ست، هم‌چنان قاطعانه به پیش می‌رود. اعتراض به قانون حجاب اجباری که قرار است در روز جمعه ییست‌و‌سوم آذرماه برای اجرا به کابینه پزشکیان ابلاغ شود، روز به روز گسترده‌تر می‌شود. البته نیروهای سرکوب مدت‌هاست به این قانون، آن‌گاه که به صورت لایحه بود، عمل کرده‌اند و از این لحاظ مسئله جدیدی نیست. مجلس‌نشینان با قانونی کردنش تلاش می‌کنند بلکه آن مرده را زنده کنند. اما عمل مستاصلانه آنها تا هم‌اکنون شکاف در حاکمیت را بیشتر کرده و اعتراضات علیه آن در بدنه جامعه را تقویت نموده است.
با این‌که روسای مجلس پوشالی و قوه قضاییه فاسد تاکید کرده‌اند که قانون باید اجرا شود، کابینه و رئیس آن، یعنی پزشکیان، نسبت به مصوبه مجلس انتقاداتی وارد کرده‌اند. معاون رئیس جمهور در گفتگویی تلویزیونی اذعان کرده که بخش‌هایی از قانون به طور قطع قابلیت اجرایی ندارد و خواهان اصلاح آن شده است. اما در داخل دولت هم قانون مذکور موافقانی دارد که با بالا گرفتن و علنی شدن اختلافات کابینه ضعیف‌تر خواهد شد. اصلاح‌طلبان حکومتی هم با اختلافاتی از طریق رسانه‌ها مخالفت خود با آن بیان کرده‌اند.
اما در سطح جامعه مخالفت با این قانون شدید و رادیکال است. روزنامه‌نگاران، فعالین جنبش‌های اجتماعی و هنرمندان صراحتاً نظرات مخالفت‌آمیز خود را بیان کرده‌اند. بیش از ۱۴۰ روزنامه‌نگار با انتشار بیانیه‌ای در روز جمعه شانزدهم آذرماه، قانون حجاب و عفاف را «غیرانسانی» و آنرا مصداق «نقض گسترده حقوق بنیادین شهروندان» خوانده و مخالفت قاطع خود با اجرایش را اعلام کردند. روز پنج‌شنبه پانزدهم آذرماه، ۱۱۱ سینماگر ایرانی در بیانیه‌ای مشترک قانون مذکور را محکوم کرده و آن را “اعلام جنگ تمام‌عیار علیه مردم ایران” توصیف کردند. آنها در پایان بیانیه نوشتند: «این قانون که حتی کودکان را شامل می‌شود و نقض حقوق‌بشر و توهینی آشکار به حقوق زنان و مردم ایران است». ده فعال سیاسی نیز روز دوشنبه دوازدهم آذرماه با انتشار بیانیه‌ای نسبت به عواقب اجرای قانون حجاب هشدار دادند. آنها در بخشی از بیانیه نوشتند که این مصوبه ناقض حقوق و آزادی‌های شهروندی می‌باشد.
جنبش زنان بر بستر وضع به شدت بحرانی رژیم در عرصه‌های گوناگون در جنبش دادخواهان نیز انعکاس خود را داشته و مامورین رژیم را در برابر حرکات اعتراضی آنها دست به عصا کرده است. والدین جانباخته خیزش انقلابی ژینا هومن عبداللهی، که مدت‌ها اجازه حضور بر سر مزار فرزندشان را نداشتند، در روز پنج‌شنبه پانزدهم آذرماه، روز جانباختن هومن، به همراه تعداد قابل توجهی از خانواده‌های دادخواه و مبارزین در سنندج در مقابل مامورین پیدا و پنهان رژیم با شعار “زن، زندگی، آزادی” به طرف آرامگاه راه افتادند. در آن‌جا آرزو و فرشید، والدین هومن، طی دو سخنرانی جمهوری اسلامی و مزدوران آن را قاتلان پسرشان و بقیه انقلابیون خواندند و گفتند که جنبش ژینا سرانجام به تحقق آرزوهای جانباختگان، یعنی تامینِ آزادی و عدالت خواهد انجامید. آرزو در بخشی از سخنانش صدور حکم اعدام برای وریشه مرادی و پخشان عزیزی را به شدت محکوم کرد و از مردم معترض خواست با تقویت صفوف و اتحاد خود موجبات لغو اعدام را فراهم آورند.
خانواده‌های دادخواه در پانزدهم آذرماه در شهر دهگلان به همراه خانواده جانباخته خیزش انقلابی ژینا شادان احمدی در آرامگاه شهر حاضر شده و مزار او را به نشانه احترام به تمام جانباختگان گلباران کردند. مزدوران جرات مداخله نداشته و به طور مخفی از مراسم فیلم گرفتند.
در همان روز آذر کاملیا سجادیان، مادر دادخواه محمدحسن ترکمان، جانباخته خیزش انقلابی ژینا، در اینستاگرام ضمن انتقاد از تصویب قانون تحمیل حجاب اجباری به بهانه امر به معروف، نوشت: «امر به معروف در این سرزمین پر از فساد را، قبول ندارم».
او ادمه داد که در سرزمین و مملکتی که بالاترین مقاماتش، دزدی و چپاول و غارت اموال و بیت‌المال مردم و کشتار و جنایت و قتل و تجاوز و زمین‌خواری و ظلم و ستم و زور‌گویی و بی‌قانونی را پیشه کرده‌اند نه تنها امر به معروف را قبول ندارد بلکه اگر کسی هم به عنوان آمر به معروف به دخترانش نزدیک شود، با او کاری خواهد کرد که از زنده بودنش پشیمان شود. در روز چهاردهم آذرماه خانواده یحیی رحیمی، کارگر کاشیکار و جانباخته خیزش انقلاب ژینا، بر سر مزار فرزند مبارزشان حاضر شدند و مزارش را گلباران کردند. در روز دوازدهم آذرماه خانواده شاهو خزری، جانباخته راه آزادی در مهاباد بر سر مزار فرزندشان گرد آمده و آنرا گلباران کردند. در همین روز مزار جانباخته سپهر اعظمی توسط خانواده‌اش در کرج گلباران گردید. جنبش زنان و صحنه‌هایی که به چند نمونه آن اشاره شد، بر بستر ضعیف‌تر شدن رژیم گردهمایی‌های اعتراضی را به سهم خود نیرومند کرده‌اند. برای نمونه تجمعات اعتراضی بازنسشتگان متحدتر و سیاسی شده است. اخیراً بازنشستگان لشکری، کشوری و تامین اجتماعی در کرمانشاه در تجمعات خود به تصویب لایحه عفاف و حجاب رژیم اعتراض و شعار حجاب اختیاری حق زن ایرانی را سردادند، آنها ضمن اشاره به فساد گسترده مسئولان رژیم، خواستار آزادی معلممان و کارگران زندانی شدند. بدون شک تداوم همین مبارزات می‌تواند به یک انقلاب شکوهمند مردمی منجر شود، انقلابی که تکلیف حکومت اسلامی سرمایه را تعیین و استقرار حکومتی شورایی و مردمی بعد از آنرا تضمین نماید.
