روز هجدهم آوریل ۲۰۲۵، برابر با بیست‌و‌نهم فروردین‌ماه ۱۴۰۴، درست یک ماه از حمله دوباره اسرائیل به غزه گذشت. طی ۳۰ روز گذشته، شدت حملات اسرائیل به سطحی رسیده که «تنها با هفته‌های اول اکتبر ۲۰۲۳ قابل مقایسه است». به گفته مدیر گروه نظارت بر جنگ هوایی «ایرورز» تنها در این مدت بیش از ۱۶۰۰ نفر کشته و ۴۳۰۰ نفر زخمی شده‌اند که شامل خونبارترین روزها از اواخر ۲۰۲۳ نیز می‌شود. در همین حال، دولت‌ها و سیاستمداران غربی حمایت خود را با سکوتی معنادار پوشانده‌اند.
ارتش اسرائیل و شخص نتانیاهو از آشوب ماه سوم ریاست جمهوری ترامپ بهره‌برداری کرده و نه تنها بمباران‌های بی‌پروای اسرائیل را از سرگرفته، بلکه عملیات زمینی جدیدی به ویژه در جنوب غزه را آغاز کرده است. وی با اعلام اینکه اسرائیل «در حال تغییر دنده است»، دستور ایجاد «کریدور موراگ» را صادر کرد که رفح را از خان‌یونس جدا کرده و هزاران فلسطینی را مجدداً آواره کرده است. این منطقه ۱۲ کیلومتری که غزه را از شرق به غرب قطع می‌کند شامل زمین‌های کشاورزی وسیع و مناطقی است که پيش‌تر «مناطق بشردوستانه» اعلام شده بودند. وزیر جنگ اسرائیل، اسرائیل کاتز، هشدار داده که «فعالیت نیروهای دفاعی اسرائیل به زودی به شدت به مناطق بیشتری در سراسر غزه گسترش خواهد یافت». به سربازان یادآوری شده که تمام ساکنان غزه دشمن هستند.
از زمانی که ارتش اسرائیل به دستور نتانیاهو آتش‌بس را شکست، زندگی در غزه به ویژه برای امدادگران و کادر درمان مرگبارتر شده است. در بیست‌وچهارم ماه مارس، نیروهای دفاعی اسرائیل یکی از بی‌پرواترین حملات خود را انجام دادند و گروهی از امدادگران هلال‌احمر و سازمان ملل را هدف قرار دادند که با آمبولانس‌های علامت‌دار واضح برای جمع‌آوری اجساد دو پزشک دیگر که توسط نیروهای اسرائیل کشته شده بودند، در حرکت بودند.
در مدت کوتاهی، ۱۵ پزشک و امدادگر کشته و همراه با خودروهایشان در گور دسته‌جمعی که با بولدوزر حفر شده بود، رها شدند. اکثر اجساد تنها یک هفته بعد و زمانی بازیابی شدند که گروه دیگری از امدادگران بالاخره به محل حادثه دسترسی یافتند، محلی که پیش‌تر توسط نیروهای اسرائیل مسدود شده بود. اگرچه کشتن کادر درمانی توسط اسرائیل چیز جدیدی نیست، ولی این حمله روش عملیاتی نیروهای اسرائیل را افشا کرد.
در همین مدت اتحادیه‌های کارگری فلسطینی‌ها در غزه فراخوانی را به اتحادیه‌های آزاد کارگری آمریکا فرستادند. در فراخوان آمده است: “در آستانه روز جهانی کارگر، که نماد اتحاد و همبستگی کارگران در مقابله با ستم و استثمار است، صدای کارگران غزه را به شما می‌رسانیم. کارگرانی که امروز در خط مقدم مقابله با وحشیانەترین اشکال نسل‌کشی، محاصره و گرسنگی برنامه‌ریزی شده قرار دارند. این جنایات برای دهه‌ها بر مردم ما تحمیل شده و با حمایت مستقیم دولت آمریکا تحت رهبری دونالد ترامپ و دولت‌های پیشین ادامه یافته است”.
در بخش دیگری از فراخوان آمده است: “نسل‌کشی کاملا تشدید شده است. رژیم اشغالگر با بستن گذرگاه‌ها و جلوگیری از ورود کمک‌های بشردوستانه، سیاست گرسنگی دادن جمعی را پیش می‌برد و مردم ما را در آستانه قحطی گسترده قرار داده است. دولت‌هایی که سکوت اختیار کرده‌اند در این جنایت علیه بشریت هم‌دستی می‌کنند. این سیاست‌ها بخشی از پروژه رژیم استعماری می‌باشد که هدف نهایی آن محو کامل موجودیت فلسطینی‌هاست”.
فراخوان این‌گونه ادامه می‌یابد:
“رفقای عزیز؛
کارگران در غزه از جمله کسانی هستند که بیشترین آسیب را از این فاجعه دیده‌اند. زندگی اقتصادی به طور کامل متوقف شده، محل‌های کار نابود شده‌اند و ده‌ها هزار نفر به اجبار به بیکاری رانده شده‌اند، بدون هیچ‌گونه شبکه ایمنی اجتماعی. امروز کارگران و خانواده‌هایشان در شرایط غیرانسانی به سر می‌برند، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند و برای بقا می‌جنگند، چه از گرسنگی و چه زیر بمباران. این جنگ بدون حمایت بی‌حد و مرز ایالات متحده از اشغال ممکن نبوده و نیست”.
فراخوان از کانون‌های مستقل در اتحادیه‌ها می‌خواهد همبستگی خود را به اقدامات مؤثری فراتر از بیانیه‌ها و سخنرانی‌ها تبدیل کنند و فشار واقعی برای توقف این جنگ ضدانسانی را اعمال نمایند.
مطالبات فوری کارگران در غزه چنین است:
۱- افزایش فشار در محیط‌های کار و نهادهای تصمیم‌گیر آمریکا برای قطع حمایت نظامی، مالی و دیپلماتیک دولت آمریکا از اشغال و تلاش در جهت محاکمه شرکت‌ها و نهادهایی که در تأمین مالی و پشتیبانی از ماشین جنگی اسرائیل و نسل‌کشی نقش دارند.
۲- پیوستن و گسترش کمپین‌های تحریم علیه شرکت‌های اسرائیلی و حامیان آن‌ها، به ویژه در بخش‌های حمل‌ونقل و لجستیک.
۳- اعمال تحریم‌های کارگری در بنادر و فرودگاه‌های آمریکا برای جلوگیری از حمل محموله‌های تسلیحاتی به اسرائیل، همانند جنبش‌های کارگری گذشته که آفریقای جنوبی دوران آپارتاید را تحریم کردند و کارگران دیگر نقاط جهان.
۴- حمایت و هماهنگی با جنبش دانشجویی در آمریکا که به دلیل موضع اصولی خود در حمایت از آرمان فلسطین با سرکوب شدیدی روبرو شده است. همبستگی بین جنبش‌های کارگری و دانشجویی می‌تواند فشار عظیمی علیه سیاست‌های ناعادلانه دولت آمریکا ایجاد کند و به طور مؤثر به تهاجم گسترده دولت ترامپ به آزادی‌های مدنی و بیان پاسخ دهد.
۵- فراخوان برای اعتصابات عمومی و نافرمانی مدنی گسترده برای افشای هم‌دستی دولت آمریکا در جنگ و افشای آن به خاطر ممکن کردن جنایت‌های اشغالگران، همان‌گونه که جنبش‌های کارگری در مبارزات گذشته علیه جنگ‌های امپریالیستی انجام دادند.
۶- فشار به کنگره و دولت آمریکا برای توقف حمل سلاح و کمک‌های نظامی به اسرائیل و لغو هرگونه توافقی که استعمار و ستم را به قیمت مردم تحت ستم تقویت می‌کند.
