در یک هفته اخیر اکسیون‌های اعتراضی و مقابله با نیروهای سرکوبگر فراوان و مستمر شده است. روز جمعه ٢٦ بهمن شماری از دانشجویان در اعتراض به کشته شدن یک دانشجو به نام امیر محمد خالقی در داخل کوی دانشگاه تهران و بیرون آن تجمع کرده و با نیروهای حراست و لباس شخصی‌ها درگیر شدند. آنها شعار می‌دادند “خونی که ریخته میشه + با هیچی پاک نمیشه”، دانشجو می‌میرد + ذلت نمی پذیرد” و تلاش میکردند تا محاصره کوی را بشکنند و به شمار زیادی از دانشجویان که در بیرون حضور داشتند امکان بدهند به آنها بپیوندند. تا کنون تعدادی از آن دانشجویان امکان یافته‌اند خود را به داخل کوی رسانده و به بقیه معترضین بپیوندند. رئیس دانشگاه کوشیده تا جو را آرام نماید. او اظهار کرده که عامل تنش و تشنج کنونی، همچون سال ۷۸ لباس شخصی‌ها هستند. او به قول خودش در تلاش بوده تا فاجعه دیگری در کوی دانشگاه روی‌ندهد. اما جو اعتراضی در آن لحظات چنان بالا بوده که تا زمان رسیدن این خبر او موفق نشده تا دانشجویان را آرام کند. برعکس به دلیل اقدامات سرکوبگرانه مزدوران دانشجویان معترض بر میزان مقاومت خود افزوده شعارهای “حراست، سپاهی + دشمن ما شمائی” و در مواردی “مرگ بر خامنه‌ای” سرداده و یکی از لباس شخصی‌ها را دستگیر و اسناد مزدوری وی را ضبط کرده‌اند. این مبارزه و اعتراض تا هنگام نوشتن این مطالب ادامه داشته است.
از وقتی که اکسیون‌های اعتراضی در جامعه افزایش یافته است، فضای مبارزاتی در داخل دانشگاه‌ها نیز تقویت شده است. به همین جهت در چندین شهر بزرگِ چندین استان نظیر تهران، اصفهان، فارس، آذربایجان شرقی و غربی، هر سه بخش خراسان، کرمانشاه، کردستان و چندین استان دیگر مسئولین اطلاعاتی از ترس تجمع و به هم پیوستن دانشجویان مبارز کلاس‌ها را غیر حضوری و یا به کلی تعطیل کرده‌اند.
گذشته از شعله کشیدن دوباره جو مبارزاتی دانشجوئی، اعتراضات و مبارزات زنان و مردان مبارز در شهر دهدشت، واقع در استان کهگیلویه و بویراحمد از مشخصات برجسته مبارزات چند روز اخیر در کشور بوده است. شامگاه یکشنبه ۲۱ بهمن‌ماه، در پی فراخوانی در استان کهگیلویه و بویراحمد در اعتراض به وضعیت «غیرقابل زیست معیشتی، تاراج منابع آبی»، تجمع اعتراضی در شهر دهدشت شکل گرفت. یکی از معترضین توضیح داده که «دلیل اصلی اعتراض، وضعیت معیشتی است.” او گفته که بیشتر از یازده سد در این استان کوچک زده‌اند و این در حالی که بسیاری از خود این مردم حتی از نوشیدن آب آشامیدنی این سدها هم محروم هستند.» در تداوم اعتراضات در روزهای۲۳و ۲۴ بهمن تصاویر و ویدیوهایی که از دهدشت منتشر شد نشان از طرح مطالبه آزادی‌های مدنی و سیاسی و تلاش شهروندان برای اتحاد به منظور تداوم اعتراضات داشتند. اخبار رسیده حاکی از آن است که تا کنون تعدادی دستگیر شده و در میانشان کودک هم هست.
این مبارزات همزمان است با تداوم مبارزات و اعتراضات سنتی، مستمر و رو به رشد کارگران و بویژه کارگران رسمی و پیمانی نفت، بازنشستگان حرفه‌های گوناگون، مبارزین علیه حکم اعدام، فعالان محیط زیست، کارگران شهرداری‌ها و نظایر آنها، روی داده‌اند.
این مبارزات و اعتراضات که رو به فزونی هستند در شرایطی روی داده‌اند که اقتصاد ایران به متلاشی شدن کامل نزدیک میشود؛ چهره‌های اصلی نظام در میان توده وسیع شهروندان به عنوان فاسد و جانی تداعی می‌شوند؛ اختلافات در درون هیئت حاکمه تشدید گردیده؛ رژیم در مناسبات دیپلماتیکش همیشه با تحقیر روبرو میشود. در یک کلام تناسب قوا بین جمهوری اسلامی و مردم روز به روز بیشتر به نفع مردم تغییر می‌کند. مبارزات همین یک هفته اخیر گواه این واقعیت است. به نظر می‌رسد که حرکت جامعه به سوی پیدائی یک فضای انقلابی در جامعه سرعت گرفته است. چنین شرایطی وظایف زیادی در مقابل کمونیست‌ها، انقلابیون چپ و انساندوستان علیه ستم و استثمار قرار میدهند که اهم آنها را می‌توان چنین برشمرد. تلاش در جهت توده‌ای کردن بدیل رهائی‌بخش و استقرار حکومتی متمرکز شود که بعد از سرنگونی رژیم منحط اسلامی باید به نفع کارگران و مردم زحمتکش برقرار گردد. خیزش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” خطوط این بدیل را روشن کرده است، خطوطی که باید تدقیق شوند. سرعت بخشیدن به گستراندن سازمان‌های انقلابی موجود و شروع کردن سازماندهی ضروری و جدید. لازم است همه مبارزات و تلاش‌ها نقشه‌مند و معطوف به استقرار نظامی جدید و به نفع مردم باشد. در این نظام نه احزاب سیاسی، بلکه شوراها و نهادهای برخاسته از رای و اراده مستقیم مردم حاکم خواهند بود، رفاه همگانی جای فقر را میگیرد و دموکراسی وسیع به جای استبداد می‌نشیند. برابری واقعی بین زن و مرد متحقق خواهد شد. ارتشی غیر حرفه‌ای و مردمی جای ارتش و سپاه حرفه‌ای و ضد مردمی را میگیرد. دولت مذکور نیز خود رو به زوال خواهد بود.
