اعدام، حذف و سرکوب مخالفان و فعالان حوزه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و کارگری از همان روزهای نخست استقرار حکومتی که پیروزی انقلاب را از آن خود ساخته بود، شروع شد. اعدام در نظام ایران پیشینه‌ای به اندازه‌ی خود این حکومت دارد؛ حکومتی که بقای خود را در حذف صداهای مخالف می‌بیند.
اعدام یک فعال کارگری اعدام یک مخالف نیست اعدام فردی‌ست که برای بهروزی طبقه‌ی خود فعالیت و کار می‌کند، اعدام خودآگاهی است چنین رفتار شنیع و جنایتکارانه‌ای بی‌سابقه نیست اما همواره تکان‌دهنده و فاجعه‌بار است.
شریفه محمدی یک فعال کارگری و مدنی است، کدام حکومتی برای فعالیت صنفی و مدنی اتهام بغی و سپس حکم اعدام صادر می‌کند؟!
شریفه محمدی به دلیل عضویت در “کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری” ده سال پیش محکوم شده است، اما اکنون با استناد به ماده ۲۸۷ قانون مجازات اسلامی حکم اعدام برای او صادر کرده‌اند. این در حالی‌ست که “کمیته‌ی هماهنگی…” یک تشکل سیاسی نبوده و هیچ‌گونه اعتقادی به فعالیت مسلحانه ندارد.
شریفه محمدی ماه‌هاست که در زندان رشت و در سلول انفرادی و تحت فشارهای جسمی و روحی شدید برای گرفتن اعتراف اجباری قرار داشته و نهایتاً چنین حکم غیر انسانی‌ای علیه او صادر شده است. هدف از صدور این حکم ناعادلانه، سرکوب دیگر فعالان در هر زمینه‌ای می‌باشد.
اتحاد بازنشستگان اتهام بغی و حکم صادره‌ی اعدام برای خانم محمدی را محکوم می‌کند و توقف حکم اعدام را یک مطالبه همگانی می‌داند.
۱۴۰۳/۴/۱۵
اتحاد بازنشستگان
