در نامه کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری نروژ به مقام رهبری جمهوری اسلامی به تاریخ پانزدهم خردادماه ۱۴۰۴ آمده است: اعتصاب اخیر رانندگان کامیون در ایران به‌عنوان اعتراضی گسترده و سراسری برگزار شده که بازتابی از نارضایتی‌های عمیق اقتصادی است: قیمت‌های فلج‌کننده‌ی سوخت، افزایش شدید هزینه‌های نگهداری، نرخ‌های ناعادلانه‌ی کرایه، اشتغال ناامن، و سرکوب فعالیت‌های صنفی، رانندگان کامیون را تا مرز ورشکستگی سوق داده‌اند. این نیروی کار حیاتی سال‌هاست که با نابرابری ساختاری اقتصادی و بی‌توجهی مقامات مبارزه می‌کند. امروز، مبارزه‌ی آنان از یک مسئله‌ی ساده شغلی در محیط کار فراتر رفته و توجه گسترده‌ای در داخل و خارج کشور برانگیخته است.
این اعتصاب از اواخر ماه مه ۲۰۲۵ در بندرعباس آغاز شد و به‌سرعت به بیش از ۱۵۵ شهر در سراسر ایران، از جمله شهرهای بزرگی چون تهران، اصفهان، شیراز و کرمانشاه گسترش یافت. بیش از ۳۶۵ هزار راننده کامیون در این اعتصاب شرکت داشته‌اند که باعث اختلالات عمده‌ای در حمل‌ونقل و زنجیره‌های تأمین در سطح کشور شده است.
گزارش‌هایی از به‌کارگیری خشونت شدید توسط نیروهای امنیتی علیه رانندگان کامیون و حامیانشان منتشر شده است. چندین فعال صنفی در میان رانندگان به‌تازگی بازداشت شده‌اند. ما نگران امنیت رانندگان کامیون هستیم و از وخامت وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران عمیقاً نگرانیم.
جنبش کارگری مستقل ایران، نروژ و بین‌المللی مدافع سرسخت برابری است و با تحمیل بی‌عدالتی و تبعیض علیه کارگران، فعالان اتحادیه‌ای و مردم ایران مخالف است. کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری نروژ از مطالبات رانندگان کامیون و هم‌چنین دادخواهی برای تمامی قربانیان سیاست‌های تبعیض‌آمیز و سرکوبگرانه‌ی حکومت ایران حمایت می‌کند.
کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری نروژ از حکومت ایران می‌خواهد که فوراً و بدون قید و شرط، همه‌ی رانندگان کامیون، کارگران، فعالان سندیکایی و مدافعان حقوق بشر زندانی را آزاد کند، به سرکوب کارگران پایان دهد، و آزادی تشکل‌یابی و حقوق اتحادیه‌ای را مطابق با مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار رعایت کند.
با احترام،
LO-Norway
کینه آسپر ویستنِس
رئیس کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری نروژ
