روز ۱٢ خردادماه ١٣۶٢ کوردستانِ انقلابی شاهد یکی دیگر از جنایات بی‌شمار رژیم جمهوری اسلامی بود. ۴١ سال پیش در چنین روزی ۵۹ تن از مبارزان و نوجوانان شهر «مهاباد» بدست جلادان رژیم اسلامی تیرباران شدند و در گورهای بی‌نام و نشان به خاک سپرده شدند. ۴١ سال پیش در روز ۱۲ خردادماه سال ١٣۶٢، رژیم جمهوری اسلامی برای ارعاب مردم کوردستان و انتقام‌گیری از مردم مهاباد، ۵۹ تن از جوانان و نوجوانان این شهر را دسته جمعی به جوخه اعدام سپرد. بیشتر اعدام شدگان را در ماه‌های فروردین و اردیبهشت به طور تصادفی در خیابان‌های شهر ربوده و به گروگان گرفته بودند. تعدادی از آنان نوجوانان کمتر از ۱۸ سال بودند و چند نفر از آنان در دبیرستان‌های مهاباد تحصیل می‌کردند.در روز ۱٢ خردادماه ۱۳۶۲ مردم مهاباد با یک اعلامیهِ صادر شده از جانب فرمانداری مواجه شدند که در سطح شهر پخش شده بود، در این اعلامیه اسامی ۵۹ نفر از اعدام شدگان اعلام شده بود. فرماندار وقت مهاباد، «حمیدرضا جلایی‌پور»، که در سال‌های بعد، قبای اصلاح‌طلب حکومتی به تن کرد، دستور پخش این اعلامیه را در سطح شهر داده بود.در آن روزها «محمد بروجردی» مغزِ متفکرِ سپاه پاسداران در جبهه نبرد با پیشمرگان کشته شده بود. کشته شدن بروجردی برای رژیم اهمیت زیادی داشت، وی فرمانده اصلی عملیات سپاه در غرب کشور بود و تمامی عملیات‌های سپاه را او هدایت می‌نمود. کشته شدن او واکنش شدید همه مقامات حکومت را بر انگیخت. میرحسین موسوی نخست‌وزیر به شدت به گروه‌های سیاسی کوردستان حمله کرد و خواستار حداکثر شدت عمل نسبت به احزاب کوردستان می‌شود و در این مورد هشدار می‌دهد. هاشمی رفسنجانی نیز به شدت به احزاب کوردستان حمله می‌کند و تهدیدها را تکرار می‌کند. محسن رفیق‌دوست وزیر سپاه پاسداران نیز از انتقام دم می‌زند. رژیم که در جبهه‌های نبرد با پیشمرگان ضربات سختی خورده بود، مانند مارِ زخم خورده به خود می‌پیچید، تصمیم گرفت که با ریختن خون جوانان و نوجوانانی که بدون هیچ مدرکی ربوده و زندانی کرده بود، از مردم کوردستان و به ویژه از مردم مقاوم شهر مهاباد انتقام بگیرد.حمیدرضا جلایی‌پور فرماندار مهاباد، محمدابراهیم سنجقی فرمانده قرارگاه حمزه، ناطق نوری وزیر کشور، حسین شیخ‌عطار استاندار وقت آذربایجان‌غربی و از متهمان قتل شاپور بختیار، غلامرضا حسنی امام جمعه شهرستان ارومیه و عامل کشتارهای قارنا و قلاتان، سیدحسین موسوی‌تبریزی دادستان کل و صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی ارتش از جمله کسانی هستند که نامشان در لیست عاملین مستقیم این جنایت آمده است. این ۵۹ نفر از بازداشت شدگان، به شهر تبریز انتقال داده شدند و در یک دادگاه چند دقیقه‌ای، بدون این‌که هیچ اتهامی علیه هیچ‌کدام از آنان اثبات شود، به اعدام محکوم و به جوخه‌های مرگ سپرده شدند. خانواده این قربانیان هرگز از محل دفن عزیزان خود با خبر نشدند. این نخستین بار و آخرین بار نیز نبود که رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی با اعدام‌های دسته جمعی در زندان‌ها، حمام خون به راه می‌انداخت. این جنایات در تمام طول دهه شصت ادامه داشت و در سال ۱٣۶٧ به اوج خود رسید و تا به امروز هرگز متوقف نشد. اعدام ۵٩ جوان و نوجوان که باهدف انتقام‌جویی از مردم شهر مهاباد برنامه‌ریزی شده بود، یکی از ددمنشانه‌ترین نمونه‌های آن بود. در پاسخ به این اقدامِ جنایتکارانه روز ١٧ خرداد ١٣۶٢، با فراخوان کومه‌له، حزب دموکرات کردستان ایران و ماموستا شیخ عزالدین حسینی، کوردستان یکپارچه به تعطیل کشیده شد. این اعتصاب در شهر مهاباد برای چند روز ادامه داشت، این نخستین اعتصاب عمومی بود که با هماهنگی نیروهای سیاسیِ فعال در کوردستان و با پشتیبانی قاطعانه مردم به اجرا در آمد، حرکتی که در سال‌های بعد نمونه‌های ارزشمند دیگری در همین زمینه به دنبال داشت. جانباختگان جنایت روز ١٢ خردادماه ١٣۶٢ عبارت بودند از: غلامرضا بارزی، حسن جهانیان، علی بانه‌یان، محمد علیالی، محمدامین صفا، همایون نیلوفری، محمود ریازی، محمد حسینی، عباس حسین‌پور، کاظم خاتونی، علی مزنه، عبدالله تحریریان، رحمان رحیمی، علی گلپرست، مصطفی عصمتی، خالق بارزانی، یوسف ایازی، کمال چاوشینی، حسن رحمانیان، خالد رحیمی‌آذر، خالد صفایی، سیدابراهیم احمدی، محمد مسعودی، محمد ابوبکری، وفا الیاسی‌منصور جناح، محمدامین احمدی، محمد سلیمی، فریدون شنگه، علی بازیان، خضر رنگین، ابوبکر شکری، ماشاالله نادری، هه‌ژار کریمی، کمال کریمی، کریم رحیمیان، یوسف حبیب‌پناه، محمدفاروق بازیار، ابراهیم امینی، صالح مام‌ابراهیمی، شکری نادری، مصطفی فقری، علی غواره، علی صلاحی، ملا‌حسن لاجوردی، سلیمان حسن‌زاده، یوسف حسن‌زاده، کریم کاوه، سیدمحمود سیدمحمودی، حامد محمودکندی، حسین کلهری، عباس یوسفی، سیامک سقزی، علی آباده، کامران ظاهرحجازی، صالح فرهودی، مقصود محمودی، احمد کروبی و رحمان خضرپور.
در آستانه سالروز این اقدام جنایتکارانه یاد جانباختگان این رویداد را گرامی می‌داریم و مقاومت و بردباری خانواده‌های سرفرازشان را ستایش می‌کنیم.
