گزارش اختصاصی کولبر نیوز از وضعیت کولبر بوکانی که بیش از ۴۰ روز است در بستر است.
به گزارش کولبر نیوز بیش از ۴۰ روز پیش “امیر پاکاری” کولبر بوکانی مثل هر روز به مرز هەنگەژال بانه می‌رود تا بتواند کوله‌ای را از خاک اقلیم کردستان به این سوی مرز بیاورد؛ اما آنروز اتفاق دیگری افتاد.
آنروز امیر، خالی(بدون کول) درحال عبور از مرز بود که یک مامور مرزبانی رژیم به‌نام “محمدی” یک سنگ بزرگ را به سمت او پرت می‌کند.
برای امیر که خالی داشت از مرز عبور می‌کرد قابل تصور نبود که آنقدر بی‌رحمانه او را هدف قرار دهند.
آن سنگ به پای امیر اصابت می‌کند و نه تنها پایش می‌شکند بلکه باعث خونریزی شدید در پای او می‌شود.
او بعد از ۴ ساعت به بیمارستان بوکان می‌رسد و در راه خون زیادی از دست می‌دهد.
حال بیش از ۴۰ روز است که کولبر بوکانی “امیر پاکاری” بعد از آن ضربه در بستر است و توان کار ندارد.
تنوع و گستردەگی کسانی کە بە کولبری میپردازند، خود نشانە عمق بحران بیکاری در کردستان است. کارگران مهاجری کە بە دلیل تعطیل شدن شرکتها و کارخانەها دیگر مانند سابق برای پیدا کردن کار بە خارج از کردستان نمیروند، بە کولبری روی آوردەاند. تحصيل کردەها و فارغالتحصیلان دانشگاهی کە امکان استخدام ندارند، زنانی کە نان‌آور خانوادە هستند، دختران و پسران جوانی کە در خانوادەهای فقیر زندگی می‌کنند، بیمارانی کە برای تامین هزینە زندگی و خرج کمرشکن دارو و درمان ناچار بە کولبری شدەاند، زحمت‌کشان نوارمرزی کردستان کە جز میلیتاریزم و مینگذاری هیچ حمایتی از سوی رژیم ندیدەاند، افراد مسنی کە نە حقوق بازنشستگی دارند و نە بیمە بیکاری، همە و همە از سر ناچاری بە کولبری روی آوردەاند.
کشتن کولبران نباید به خبری روتین و عادی تبدیل شود و ما تنها شاهد اضافه شدن عددی به مرگ تراژیک این انسان‌های زحمت‌کش باشیم. کولبر یک انسان است، پدر، همسر و نان‌آور یک خانواده است. کولبر، برادر، خواهر، فرزند، دایی، عمو، رفیق و همسایه است. کولبر در مواردی مادر، همسر، خواهر و نان‌آور یک خانواده است، که همسری بیمار دارد و یا به دلیل مرگ و یا جدایی، تنها نان‌آور خانواده است. برخورد نیروهای نظامی و امنیتی رژیم به کولبران کردستان، نمونه عمل‌کرد و برخورد یک نیروی اشغالگر است. آگاهانه و به قصد مرگ به کولبران شلیک می‌کنند، سرمایه ناچیز و کالای آن‌ها را به غارت می‌برند و حتی اسب‌ها و قاطرهای آن‌ها را با گلوله از پای در می‌آورند و با این کار عملاً باعث فقر و فلاکت هر چه بیشتر در این مناطق می‌شوند.
در شرایطی که کشتار کولبران ادامه دارد، مردم کردستان و در پیشاپیش آنان کارگران نباید در مقابل این جنایت و زورگویی آشکار رژیم جمهوری‌اسلامی دست روی دست بگذارند. کارگران و مردم ستمدیده کردستان که در سال‌های اخیر صحنه‌های پر شوری از مبارزه علیه زور و اجحاف رژیم را به نمایش گذاشته‌اند نباید نسبت به کشتار کولبران بی‌تفاوت باشند. لازم است فعالین و پیشروان جنبش کارگری و انسان‌های مبارز در کردستان برای برپائی یک کمپین سیاسی و تبلیعی علیه کشتار کولبران دست به دست هم بدهند و آن را به یک جنبش اعتراضی تبدیل کنند.
