نویسنده: مهرداد صبوری
ساعت ۸:۳۰ دقیقه صبح روز سه‌شنبه به تاریخ ۱۴۰۱/۱۱/۲۵ چهارمین مجمع عمومی انجمن کارگران ساختمانی شهرستان کامیاران با حضور بیش از هزار نفر از اعضای این انجمن شروع شد و با اتمام شمارش آرا تا ساعت ۱۱:۰۰ شب ادامه داشت، در این مجمع خوشبختانه تعدادی از کاندیداها که جای امیدی برای تغییر روال سابق انجمن هستند با بیشترین رأی انتخاب شدند.
هیئت مدیره سابق که طی ۳ سال گذشته مدیریت انجمن را در اختیار داشتند وظیفه فراهم کردن امکانات و برگزاری این مجمع را به عهده داشت و به همین منظور مکان مناسب و سر پوشیده‌ی «تالار فجر» را برای برگزاری مجمع عمومی تدارک دیده بود.
ساعت ۹:۰۰ صبح، همان روز آقای فریدون مارابی رئیس تشکلات کارگری استان کردستان همراه رئیس، معاون و حراست اداره کار در این مکان حضور پیدا کردند و متأسفانه در چند دقیقه هیئت مدیره و کاندیداها را قانع کردند کە این حجم از تعداد کارگران قابل کنترل نیست و نباید در این مکان جمع شوند و اگر تنشی پیش بیاید مسئولیت آن متوجه خودتان می‌باشد پس بهتر است کە صندوق رأی در داخل سالن قرار گیرد و کارگران در بیرون منتظر بمانند و به نوبت داخل شوند و رأی را در صندوق بیندازند و از سالن خارج شوند.
اینجانب مهرداد صبوری که به عنوان مجری و هماهنگ کنندە برنامە مجمع حضور داشتم، مخالفت خود را اعلام کردم کە این دیگر مجمع نیست و اهانت به شعور ۲۷۰۰ عضو انجمن است، به چه نحوی گزارش هیئت مدیرە قبلی و گزارش خزانه‌داری در اختیار کارگران قرار می‌گیرد؟ به چه نحوی کاندیداها خود را معرفی کنند؟ به چه نحوی درباره اساسنامه جدید صحبت می‌کنید و آن را به رأی می‌گذارید؟ با در اختیار نگذاشتن سالن مناسب، کارگران به چه شکلی نظر، انتقاد و یا شکایت و اعتراض خود را اعلام کنند.
متأسفانه اکثریت هیئت مدیرە و کاندیداها به اجبار و برای سلب مسئولیت از مجمع با نظر رئیس تشکلات کارگری و رئیس، معاون و حراست اداره کار موافقت کردند.
پس از انتخاب و معرفی هیئت رئیسه از طرف کاندیداها جهت نظارت بر صندوق رأی و به اسم مجمع و کنترل و دریافت کد عضویت رأی‌گیری شروع شد.
در همان ساعات اولیه صفی طولانی جهت اخذ رأی ایجاد شد و صدای اعتراض کارگران شروع شد که وقتی مکانی به این بزرگی هست ما چرا باید بیرون و در این سرما منتظر بمانیم.
به همراه یکی دو نفر از اعضای انجمن و تعدادی از کاندیداها پیشنهاد دادیم کە با وجود اینکه سالن دارای دو قسمت، پذیرای و برگزاری مراسم است اجازە دهند کارگران وارد سالن مراسم شوند و صندوق رأی و دریافت کد عضویت به سالن پذیرایی منتقل شود، متاسفانه نتیجه نگرفتیم.
پیشنهاد دادیم میکروفن را بیرون ببریم و در میان کارگران قرار دهیم و شرایط ایجاد شده را برایشان توضیح دهیم، رئیس، معاون و حراست اداره کار موافقت نکردند و آقای فریدون مارابی هرگونه مسئولیت آن را به عهد خود ما گذاشت.
هیئت مدیره را قانع کردیم و سیستم صوتی و تعدادی صندلی را به بیرون انتقال دادیم. اینجانب بە عنوان مجری مجمع، توضیحاتی ارائه دادم که مجمع عمومی بالاترین ارکان انجمن است و این‌گونه برگزاری، بی‌احترامی به تمام کارگران است و مسئولیت این بی‌احترامی متوجه هیئت مدیره و نمایندگان اداره کار بوده و اعتراض کارگران به‌جا و منطقی است.
سخنانم را با اعلام ۱ دقیقه سکوت به یاد و احترام تمام کارگرانی که در محیط‌کار جان خود را از دست دادەاند و تمامی کارگرانی کە برای ایجاد دنیای بهتر نقص عضو شده‌اند و یا جان‌باخته‌اند و به احترام تمامی انسان‌های کە در زلزلە اخیر جان خود را از دست دادەاند شروع کردم.
سکوت را با خواندن قطعه شعری کوتاهی شکستم. پس از توضیحاتی در رابطه با اینکه کارگران می‌توانند نظر، پیشنهاد و انتقاد خود را از طریق این میکروفن اعلام کنند و در رابطه با اینکه کارگران حق دارند کە گزارش عملکرد هیئت مدیرە، بازرس و خزانە‌دار انجمن را در طی ۳ سال گذشتە بدانند، حق دارند بدانند کە قرار است چە نوع تغییراتی در مجمع و اساسنامە ایجاد شود، حق دارند بدانند حق عضویت چە مقدار افزایش می‌یابد و کارگران حق دارند سخنان کاندیداهای این دوره را بشنوند و بشناسند ادامه دادم. از هیئت مدیرە سابق خواستم عملکرد ۳ ساله و گزارش خزانه‌داری را ارائه دهند. بعد از کاندیداها خواستم خود را معرفی کنند و برنامە خود را برای این دورە انجمن ارائه دهند. تعدادی از هیئت مدیره و کاندیداها حاضر شدند، پیشنهادها و اهداف خود را اعلام کردند و به سوالات، نقد و اعتراضات کارگران جواب دادند.
در پایان تریبون آزاد گذاشتیم و از تمام کارگران خواستیم ساکت نباشند و نسبت بە سرنوشت خود بی‌تفاوت نباشند، اعتراض خود را بە صف طولانی بیمە و فاسد بودن سازمان تامین اجتماعی، ادارە کار و فنی حرفەای و دولت اعلام کنند. در همین رابطه تعدادی از کارگران سخنان خود را ایراد کردند.
مهرداد صبوری «عضو انجمن کارگران ساختمانی شهرستان کامیاران»
