طبق آمارهای گوناگون در فصول مختلف سال صد تا دویست هزار فلسطینی برای کارفرماهای اسرائیلی کار می‌کنند. تعداد قابل توجهی از آن‌ها کارگران ماهر هستند که اقتصاد اسرائیل به شدت به کار آن‌ها نیاز دارد. از این تعداد ١٨ هزار و پانصد نفرشان که اجازه رسمی کار دارند ساکن غزه هستند. متوسط دستمزد آن‌ها سیزده دلار در روز گزارش شده است. از آن‌جا که۵۰ درصد کارگران در غزه، در مقایسه با سه درصد در اسرائیل، بیکارند و این منطقه توسط دولت اسرائیل به صورت فقیرترین نقطه نگه داشته شده است، درآمد مذکور برای خانواده‌های کارگری از ضروریات حیاتی محسوب می‌شود. این‌که چه تعداد از کارگران غزه در روز حمله حماس در هفتم اکتبر در خاک اسرائیل بوده‌اند مشخص نیست.
در روز یورش حماس مقامات اسرائیلی بلافاصله تمام اجازه‌های کار، کارگران غزه را لغو کردند. اکنون آن‌ها به عنوان ساکنین غیرقانونی از هرگونه حق قانونی محروم شده که نه اجازه اقامت دارند و نه امکان بازگشت. کارگران فوراً و بدون دادن دستمزد و معوقات توسط کارفرمایان اخراج و راهی کرانه باختری شدند. هرجا آن‌ها تقاضای حقوق خود کردند تهدید شدند که تحویل پلیس داده خواهند شد. پلیس اسرائیل تا هفدهم اکتبر ۵ هزار تن از این کارگران را بازداشت کرده است. اتهاماتی که آن‌ها با آن مواجهند، داشتن همکاری با حماس و جهاد اسلامی، کمک کردن به آنان در حمله به اسرائیل و یا حداقل داشتن همدردی با این گروه‌های تروریستی اسلامی است. نیروهای امنیتی برای بازداشت‌شدگان پرونده‌سازی می‌کنند. این کارگران از داشتن هرگونه حقی و از جمله داشتن وکیل محروم شده‌اند. به گزارش روزنامه هارتص بازداشت‌شدگان در شرایطی بسیار سخت در پادگان‌ها و مراکز نظامی بدون داشتن کمترین امکانات زندگی نگهداری می‌شوند. آن‌ها در بازداشتگاه‌ها به شدت مورد ضرب و شتم و تحقیر قرار می‌گیرند. زندانبانان آگاهانه آن‌ها را در آفتاب نگه داشته و برای مدت طولانی به آن‌ها آب و غذا نمی‌دهند. آن‌ها هیچ‌گونه اطلاعاتی و حتی نام و مشخصات بازداشت‌شدگان را به گروه‌های حقوق بشری و حتی مسئولین هلال احمر نمی‌دهند. امدادگران روزانه با پرسش‌های فراوان تلفنی خانواده‌هایی مواجه می‌شوند که نان‌آورهای خانه‌شان اسیر و خودشان در محاصره و خطر مرگ قرار گرفته‌اند. گروه‌های مذکور دادخواستی به دادگاه تسلیم کرده و خواستار شده‌اند حداقل اطلاعات مثل نام کامل بازداشت‌شدگان به آن‌ها داده شود تا به خانواده‌ها گفته شود که فرزندان و یا شوهران کجا هستند.
کارگران گیر افتاده در شهرهای کرانه باختری (طولکَرم، بیت‌الحم، نابلس و رام الله) نیز وضع بهتری از بازداشت شدگان ندارند. آن‌ها در ایست بازرسی‌ها مورد آزار قرار گرفته و پول و تلفن‌هایشان مصادره شد. اکنون آن‌ها بدون پول و دور از خانواده در غزه، سرگردانند و توسط گروه‌های حقوق بشری کمک می‌شوند. دولت اسرائیل تمام مسئولیت‌های بین‌المللی خود به عنوان اشغالگر را تعلیق کرده است. کارگرانِ به دام افتاده در چنان شرایطی در خطر حملات مداوم از جانب سربازان، پلیس، نیروهای امنیتی و حتی بعضی از اسرائیلی‌های عادی ناآگاه قرار دارند. کارگران آواره و بی‌حقوق شده به طور طبیعی نگران خانواده‌هایشان هستند که در خطر جانباختن هستند و آرزو دارند در این مصیبت بزرگ همراه پدر، مادر، همسر و کودکانشان باشند. جرقه‌ای که گروه تروریستی حماس به خرمن امنیت اسرائیل زد، نه تنها غزه را به ویرانه‌ای تبدیل کرد، بلکه کارگران مذکور را نیز با چنین سرنوشت تلخی مواجه نمود. در حال حاضر این تنها اسرائیلیان انسان‌دوست و فعال در گروه‌های حقوق بشری هستند که به کمک کارگران به دام افتاده و یا بازداشت شده در اسرائیل شتافته‌اند.این امر بار دیگر نشان می‌دهد که مردم آزاده و شریف در فلسطین و اسرائیل هیچ‌گونه خصومت ریشه‌داری با همدیگر ندارند. آن‌ها خواستار حل ریشه‌ای مسئله فلسطین و اسرائیل هستند. کارگران اسرائیلی و فلسطینی با همدیگر هم سرنوشتند و سرانجام هم آن‌ها هستند که دست نیروهای تروریست مذهبی نظیر حماس، جهاد اسلامی، گروه‌های ارتدکس یهودی و سرمایه‌داران را از سر مردم کوتاه کرده و راهی را خواهند رفت که هر دو ملت اسرائیلی و عرب فلسطینی بتوانند ریشه‌های اختلافات کهنه را خشک کرده و با همدیگر در صلح و آرامش زندگی در حال تحولی را برای خود و فرزندانشان فراهم کنند.
