روز سوم بهمن بیانیه‌ای با امضاء ۶۱ زن زندانی سیاسی در زندان اوین منتشر شد. در ابتدای بیانیه آمده است «روز سه‌شنبه یک بار دیگر ایران شاهد به دار آویخته شدن جوانانش بود. محمد قبادلو در شرایطی به دار آویخته شد که حتی حکم قطعی برای اعدام وجود نداشت». در بخش دیگری از بیانیه اعلام کرده بودند که در اعتراض به اعدام‌های اخیر و برای “توقف اعدام”، روز پنجشنبه پنجم بهمن، اعتصاب غذای عمومی خواهند کرد». این اعتصاب در روز موعود شروع گردید.
اعتصاب این زنان شجاع و پیشرو در داخل و خارج مورد استقبال قرار گرفت. ۱۱۲ نفر از فرهنگیان کنشگر و فعالان کارگری در روز جمعه اعلام کردند که در جواب به فراخوان آن زنان پیشآهنگ، اعتصاب غذا خواهند کرد که انجام گرفت. هم‌زمان با آنان دهها فعال مدنی، دادخواهان، زندانیان سیاسی زن سابق، وکلای دادگستری، روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی در خارج زندان و فعالان صاحب نامی نظیر سپیده قلیان و پدر و مادرش، توماج صالحی، مهدی یراحی در زندان اوین به اعتصاب غذا پیوستند.
خدارحم قلیان پدر سپیده قلیان، زندانی سیاسی نیز خبر داده است: «دخترم اگر آزاد بود با همین احکام مواجه می‌شد، ساکت نمی‌شینیم و خانواده‌ها هم به اعتصاب بند زنان می‌پیوندند. ما (خدارحم قلیان، فاطمه قلیان) به عنوان خانواده‌ی محبوبه رضایی و سپیده قلیان اعتصاب غذا می‌کنیم».
کریم محمدی پدر نرگس محمدی گفته است: «خبر اعتراض دخترم نرگس و شیر زنان زندان اوین را شنیدم که با گرایشات سیاسی و فکری مختلف دست به دست هم داده‌اند و روز پنجشنبه ۵ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ در مقابل جنایت اعدام‌های حکومتی سینه سپر کرده‌اند. دو ماه است که نرگس من، ممنوع التماس و ملاقات است و من در حسرت شنیدن صدایش هستم، اما به اراده و مقاومت تک‌تک‌شان افتخار می‌کنم و برای حمایت از آنها از صبح تا شب لب به غذا نخواهم زد. از تک تک مردم ایران می‌خواهم از زنان به پاخاسته اوین حمایت کنیم و به اعدام نه‌ی محکم بگوییم.
بهاره هدایت از زندان اوین خبر داده است: «ما زندانیان سیاسی زن در زندان اوین یک روز را در اعتصاب خواهیم بود برای مخالفت با این سازوکار شیطانی و به گمانم هدف نهایی این اعتصاب محافظت از مبارزه علیه جمهوری اسلامی است؛ محافظت از وجدان‌های آزادی‌خواهی که این روزها در تنگنای سرکوب بی‌امان گرفتار آمده‌است.
روز جمعه ششم بهمن‌ماه شماری از مادران دادخواه بر سر مزار جوان جانباخته محمد قبادلو گردآمده و اعلام کردند که به فراخوان ۶۱ زندانی سیاسی زن جواب مثبت داده و اعتصاب غذا می‌کنند. هم‌زمان با آکسیون‌ها و اعتراضات مذکور شماری از مادران و بستگان جانباختگان دفن شده در خاوران نیز پس از مدت‌ها امکان یافتند بر سر مزار عزیزانشان گرد آیند. ماموران تلاش کردند دسته‌های گل آنها را ضبط کنند. اما آنها شاخه‌هایی از گل‌ها از چنگ ماموران نجات داده و بر روی خاک‌ها گذاشتند.
اقدام انقلابی و پیشتازانه ۶١ زن سیاسیِ محبوس در اوین و استقبال گسترده از آن، الهامبخش شعارنویسی بر دیوارها و شعاردهی شبانه در بعضی شهرها گردید. در دوشنبه سوم بهمن‌ماه در مناطق مختلفی از شهر تهران از جمله منطقه شیخ بهایی، جنت‌آباد غربی، جنت‌آباد جنوبی و شهرک اکباتان و چند منطقه از شهر بندرعباس شعارهای شبانه «مرگ بر خامنه‌ای قاتل، این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت» و «مرگ بر دیکتاتور» سر داده شدند. در بعضی شهرها نظیر سنندج، پیرانشار، تبریز، ارومیه، رشت، اردبیل، کرج، اراک، ایذه و چند محله در تهران شعارنویسی با مضمون ضدحکومتی ادامه داشته است.
زندان، شکنجه و اعدام در کنار جنگ افروزی و ایجاد بحران در منطقه از پایه‌های ثبات و بقای جمهوری اسلامی بوده است. در شرایط حاضر که رژیم در زیر ضربات بحران‌های متعدد و مبارزات و اعتراضات وسیع کمر خم کرده بیش از گذشته به اعدام در کنار جنگ افروزی و ایجاد بحران در منطقه روی آورده است. هسته سخت قدرت در جمهوری اسلامی در کنار افزایش چشم‌گیر اعدام‌ها در ١۶ ژانویه منطقه مسکونی و خانه یک غیرنظامی در شهر اربیل، پایتخت اقلیم کوردستان، را هدف چندین موشک قرار داد که موجب مرگ صاحب‌خانه و چند تن دیگر شد. این حمله جنایتکارانه اعتراضات وسیعی در داخل عراق و بخش‌هایی از جهان را سبب گردید. پس از آن سران رژیم منطقه‌ای در سوریه را هم موشک‌باران کردند. عملیات نظامی مذکور نشان از آشفتگی شدید سران رژیم دارد. در ادامه این آشفتگی رژیم دست به کار خطرناک دیگری زد. آنها در ۱۷ ژانویه نقاطی در داخل خاک پاکستان را با موشک و پهپاد کوبیدند. رژیم بحران‌زده پاکستان نیز یک روز بعد از آن هم‌زمان با فراخواندن سفیر خود در ایران شماری مردم غیر نظامی را هدف قرار داد و دستکم موجب جانباختن نه تن از آنان گردید.
اقدام ستایش انگیز و الهامبخش ۶۱ زندانی سیاسی زن برای لغو اعدام و دفاع چشم‌گیر آزادی‌خواهان از آن، پایه‌های ضعیف شده حکومت را هر چه ضعیف‌تر و آن‌را ضربه‌پذیرتر کرده است. تداوم مبارزات و تشدید بحران‌ها سرانجام رژیم را به گور خواهد راند.
