با درود به رفقا و با تشکر از شما برای دعوت از ما برای تشکیل کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور!
با توجه به اینکه ما در سازوکار بنیان گزاری این تشکیلات نقشی نداشتیم و بر این باور بودیم که این کنفدراسیون با تکیه به مجموعه ایی از فعالین و چهره‌های شناخته‌شده کارگری تشکیل‌شده و با بسیاری از فعالین کارگری و تشکلات کارگری در خارج و داخل ایران در این رابطه هماهنگی‌هایی لازم به‌عمل‌آمده، با آن همراهی کردیم. اما طی چند روزی که با شما در ارتباط مستقیم قرار گرفتیم و هنگام تصویب اساسنامه کنفدراسیون در برلین آلمان حضور پیدا کردیم به این واقعیت پی بردیم که این کنفدراسیون توسط تعداد معدودی که در برلین حضور داشتند تشکیل‌شده است. با صراحت می‌توان گفت به‌جز چند نفر از رفقا هیچ‌کدام از این ۱۵ تن حاضر در مجمع اولیه تاکنون در مسائل کارگری ایران نقشی نداشته‌اند. این افراد نه برای جامعه کارگری شناخته‌شده‌اند و نه تاکنون هیچ‌گونه دغدغه مسائل کارگری داشته‌اند. هرچند ما طی چند روزی که با شما بودیم این مسائل را بیان کردیم و پرسیدیم چرا تشکیل کنفدراسیون را با افرادی که دهه‌هاست درزمینه مسائل کارگری فعالیت دارند و جز چهره‌های شاخص این جنبش هستند در میان نگذاشته‌اید؟ اما پاسخ روشنی دریافت نکرده‌ایم.
این روش ما را به این باور رسانده که قصد شما ایجاد تشکلی بالای سر کارگران بوده و هیچ ربطی به آنان ندارد. به همین دلیل شما به دنبال کوچک‌ترین توافق و هماهنگی با جامعه کارگری نبوده‌اید. این کنفدراسیون را در بهترین حالت می‌توان کنفدراسیون جمعی از فعالین کارگری و یا کنفدراسیونی در دفاع از فعالین کارگری دانست. کنفدراسیون شما نه متکی بر فدراسیونی است نه کوچک‌ترین بخشی از نیروی کار را نمایندگی می‌کند.
در پایان آرزوی موفقیت برایتان داریم و امیدواریم مجمع عمومی فوق‌العاده‌ای برگزار کنید و طی فراخوانی از همه فعالین کارگری بخواهید که در آن شرکت کنند و با بحث و گفتگوی خلاق شبهاتی که تاکنون برای فعالین کارگری به وجود آمده برطرف شود و به‌سوی ایجاد تشکل واقعی کارگری گام برداریم. می‌دانیم که این امر در درجه اول مستلزم نقد روش‌های نادرست است. به امید آنکه در این مسیر گام بردارید.
آرزو مولانایی – ناصر کمانگر
۲۷/۰۲/۲۰۲۴- آلمان
