حمله موشکی نیروهای جمهوری اسلامی به چند نقطه مسکونی در شهر اربیل پایتخت حکومت اقلیم کوردستان به عنوان یک حرکت تروریستی و غیرقابل توجیه بازتاب وسیعی در افکار عمومی داشت. عجیب‌تر آن‌که مرتبط کردن آن با رویداد انفجار در مراسم سالگرد کشته شدن قاسم سلیمانی بود. بلافاصله بعد از وقوع این حمله موشکی، سپاه پاسدارن «دون کیشوت‌وار» انگار به یک «پیروزی بزرگ» در یک «میدان نبرد» دست یافته است، طی سه اطلاعیه پیاپی مسئولیت آن‌را به عهده گرفت. ارتباط بین انفجار کرمان و اقلیم کوردستان، آن‌هم بدون ارائه کوچکترین مدرک و شواهدی دقیقاً مصداق آن شعر و ضرب المثل فارسی است که می‌گوید: «گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری»! هم‌چنین در رابطه با ادعای جمهوری اسلامی که می‌گوید، مرکز فعالیت‌های موساد، سازمان جاسوسی اسرائیل را هدف قرار داده است، قاسم الاعرجی مشاور امنیت ملی دولت عراق، که خود عضوی از اتحاد حکومتی هوادار جمهوری اسلامی در عراق است، روز گذشته به همراه هیاتی از جانب دولت عراق هنگام بازدید از خرابی‌های ناشی از موشک‌پَرانی جمهوری اسلامی به خبرنگاران گفت: «ما به همراه اعضای کمیته تحقیقات از منزل تاجری که شب گذشته در اربیل مورد هدف قرار گرفت، بازدید میدانی انجام دادیم و روشن شد که ادعا‌های مبنی بر هدف گرفتن مقر موساد، بی‌پایه و اساس است». البته قبل از هرکسی این خود جمهوری اسلامی است که بر بی‌اساس بودن ادعای خود واقف است.
چنین امری در تاریخ حیات جمهوری اسلامی بدون سابقه نیست. پیش از این نیز بارها به دنبال هر رویدادی که در آن ناتوانی رژیم در زمینه‌های امنیتی آشکار می‌شود، بگیر و ببندها را در داخل کشور گسترش می‌دهد، فشار در زندان‌ها را تشدید می‌کند و جان عده‌ای را هم بدون کوچکترین ارتباطی با موضوع می‌گیرد. موضع و رفتار زبونانه جمهوری اسلامی در رابطه با جنایات ضدانسانی رژیم فاشیست و نژادپرست اسرائیل در غزه بر کسی پوشیده نیست. اما کشتن اعضای یک خانواده در اقلیم کوردستان را با موشک‌های بالستیک، جز یک جنایت غیرقابل توجیه نام دیگری بر آن نمی‌توان نهاد و در سطح دیگری از نوع همان جنایات است. زبونی موضع جمهوری اسلامی در دفاع از مردم زجر دیده غزه را با این‌گونه اقدامات نمایشی نمی‌توان از دید مردم هشیار پنهان کرد.
موضع دولت آمریکا هم در این مورد مُهر بده و بستان‌های پشت‌پرده میان جمهوری اسلامی و آمریکا را برخود دارد. دقت در انتخاب جملات و کلماتی که آدرین واتسون سخنگوی شورای امنیت ملی بیان می‌کنند، این واقعیت را به روشنی نشان می‌دهند، وی می‌گوید: «ما موشک‌هایی را که به شمال عراق اصابت کرد، ردیابی کرده‌ایم. هیچ پرسنل یا تأسیسات آمریکایی هدف قرار نگرفته‌اند. نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که این یک مجموعه حملات غیرمسئولانه و نادقیق بوده است». این موضع ریاکارانه را در کنار این واقعیت بگذارید که دفاع ضدموشکی آمریکا مستقر در منطقه به سادگی می‌توانست موشک‌های جمهوری اسلامی را ردیابی و خنثی کند، اما هیچ‌گونه عکس‌العملی در این زمینه از خود نشان نداد. همان‌گونه که دیدیم بی‌تفاوت از کنار حمله موشکی به دفاتر سازمان‌های اپوزیسیون کوردستان ایران، گذشت. همه این‌ها در حالی است که آمریکا زبده‌ترین نیروها و پیچیده‌ترین تکنولوژی نظامی خود را در این منطقه مستقر کرده است.
در رابطه با موشک‌پرانی اخیر، سپاه پاسداران رسماً مسئولیت حمله موشکی به اربیل را بر عهده گرفت و ادعا کرد که گویا مکان جلسات و تجمع مخالفین جمهوری اسلامی در منطقه را هدف گرفته است. توجیهات جمهوری اسلامی در رابطه با حمله موشکی دو شب گذشته، تکراری، بی‌پایه و برای همگان آشنا هستند. این نخستین بار نیست که جمهوری اسلامی هنگامی‌که از اسرائیل، داعش و یا آمریکا ضربه‌ای می‌خورد، به نمایش قدرت موشکی خود می‌پردازد و با انتخاب اهدافی آسان و در دسترس، تلاش می‌کند، ضعف خود را بپوشاند».
